Bron: Elijah J. Magnier ejmagnier.com 27 maart 2022 (EN) NL-vertaling van Francis J.
De Amerikaanse president Joe Biden zei vanaf het podium van de Europese Gemeenschap in Brussel dat zijn [NAVO] alliantie “zal reageren als de Russische president Vladimir Poetin chemische wapens gebruikt in Oekraïne.” Deze verklaring wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste kwesties van de VS sinds de Cuba-crisis in 1962, vanwege de repercussies ervan op de oorlog in Oekraïne, de mogelijkheid van uitbreiding buiten de grenzen, en wat de toekomst in petto heeft voor Europa en de wereld.
Na zijn ontmoeting met president Biden in Brussel verklaarde de Letse president Egils Levits op een duidelijke en uitdagende toon dat “het gebruik van biologische wapens door Moskou een groot gevaar vormt voor de hele wereld en dat daarop moet worden gereageerd. Rusland moet zich wel twee keer bedenken voordat het chemische wapens gebruikt. Wij zullen Rusland niet inlichten over onze plannen. Maar als dat gebeurt, zal alles veranderen in Oekraïne.”
Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, benadrukte dat “de NAVO zal reageren als Rusland chemische wapens gebruikt.” Ook de leiders van de G7-landen (Amerika, Canada, Frankrijk, Duitsland, Japan, Groot-Brittannië en Italië) bevestigden in een gezamenlijke verklaring dat “elk gebruik van chemische wapens betekent dat de regels van het spel veranderen en zou neerkomen op een oorlogsverklaring.”
Van Oekraïense zijde verklaarde minister van Buitenlandse Zaken Dmitry Kuleba dat Oekraïne “alleen de Oekraïense taal (met uitzondering van moedertaalsprekers van het Russisch) zal erkennen als de enige taal die in het land wordt gebruikt. Wij dringen in de eerste plaats aan op een onmiddellijk staakt-het-vuren en een veiligheidsgarantie dat het land in de toekomst niet aan agressie zal worden blootgesteld en dat de soevereiniteit van Oekraïne over de gehele bezette gebieden behouden zal blijven.” De Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken ontmantelt in feite de inhoud van alle voorgaande vijf-ronden-ontmoetingen met de Russische delegatie. Als wat Kuleba heeft gezegd het officiële standpunt van Oekraïne is, zijn de besprekingen dus weer terug bij af. Volgens Russische functionarissen weigerden hun Oekraïense tegenhangers zelfs maar een document te ondertekenen waarin de punten waarover was onderhandeld en overeenstemming was bereikt, werden vermeld.
Oekraïne gelooft dus en doet alsof het niet vanuit een zwakke positie onderhandelt, of tenminste rekent op steun van de VS en wacht op verdere ontwikkelingen om Rusland verder uit te dagen, niettegenstaande het feit dat de twee legers militair niet gelijkwaardig zijn. Kiev is bereid te blijven vechten, zelfs als het een groot deel van de oostelijke Donbas-provincie en het zuiden van Oekraïne verliest. De Russische troepen zijn gelegerd op 15 mijl van het presidentieel paleis in het centrum van Kiev en werken langzaam aan een omsingeling van de hoofdstad. In de kunst van de oorlog zou geen enkel regulier land met statische instellingen en infrastructuur, uitgerust met een geringere effectiviteit, zonder luchtoverwicht en geconfronteerd met een grotere vuurkracht, een verloren strijd voeren in een klassieke confrontatie. Het leeuwendeel van de Oekraïense honderdduizenden manschappen vecht in het oosten en het zuiden, waar Rusland de grootste opmars op de grond registreert.
Het wijst verder op de intentie van Oekraïne om extra tijd te winnen in de schijnbaar niet vruchtbare onderhandelingen. Deze houding vloeit voort uit het vertrouwen dat de westerse gemeenschap, aangevoerd door de VS, Kyiv zal blijven voorzien van tonnen wapens, geavanceerde apparatuur, inlichtingensteun en de Oekraïners zal aanmoedigen om door te gaan en hun land om te bouwen tot een nieuw Afghanistan voor Rusland, zoals Afghanistan dat in 1979 voor de voormalige Sovjet-Unie was. Het valt te betwijfelen of de Oekraïense functionarissen voor voortzetting van de oorlog zouden kiezen als het aan henzelf werd overgelaten.
Bovendien is duidelijk geworden dat president Poetin de militaire operatie niet zal stopzetten, ongeacht de militaire en economische kosten, totdat zijn (onaangekondigde) doelstellingen volledig zijn bereikt, te beginnen met de volledige controle over Oost-Oekraïne, dus de volledige controle over de Donbas. Verwacht mag worden dat hij andere steden tot capitulatie zal dwingen totdat Kyiv zich overgeeft en zich losmaakt van de Amerikaanse overheersing en dictatuur. Rusland vermijdt een hoog en duur doel te stellen, zodat zijn militaire leiding de opmars van de troepen op het slagveld kan bevestigen.
Daarom is het niet langer nodig te zeggen dat het enige doel van de VS was de oorlog te laten plaatsvinden zodat deze zo lang mogelijk kan duren om president Poetin en Rusland te demoniseren, want dit doel is al bereikt. Bovendien hoeven de VS de gelederen van hun westerse en Europese bondgenoten niet te versterken en hen achter de doelstellingen van Washington te krijgen, want dit doel is met succes bereikt. Hoewel er aarzelingen werden geregistreerd bij de leiders van de Westeuropese landen (niet bij de Oosteuropese, die gehoorzaam zijn aan Washington), is het Westen tot een eensgezind besluit gekomen, zij het met tegenzin, en staat het achter de VS, ondanks de schade aan de economie van de EU.
Het gaat er inderdaad niet meer om dat Europa afstand neemt van de invoer van Russisch gas, olie en steenkool, want die weg is al ingeslagen. De nodige maatregelen zullen de afhankelijkheid van de EU van de Russische energiebron geleidelijk verminderd. Dit besluit kan een paar jaar vergen voordat Europa de definitieve scheiding met Rusland heeft bereikt. De scheiding zal pijnlijk zijn voor de Europese regeringen (vooral Duitsland, Italië en Frankrijk) en de eindverbruikers, maar het besluit ligt nu achter ons. Op de eerste dag van de oorlog kondigde Washington (niet Berlijn) tot ongenoegen van Duitsland de opschorting van Nord-Stream 2 aan, waardoor een einde kwam aan de Russische gaslevering aan Europa via een pijpleiding die nooit in gebruik was genomen. Biden slaagde waar zijn voorganger Donald Trump faalde. De Russische oorlog tegen Oekraïne voegde nog meer overwinningen toe aan de Amerikaanse doelstellingen in de Europese arena.
Bijgevolg blijft er maar één conclusie over: het is niet onwaarschijnlijk dat de VS zich opmaken voor een veel grotere strijd. Beschuldig Rusland van het gebruik van chemische wapens op een bepaald moment in de aan de gang zijnde strijd, en de oorlog zal een veel gevaarlijker wending nemen dan vandaag, met gevolgen die de wereld zouden kunnen doen daveren.
Dit is een déjà-vu scenario van Syrië, en de VS is bekend met de “chemische wapens” procedure. In 2013, toen president Bashar al-Assad werd beschuldigd van het gebruik van chemische wapens, greep Rusland immers in om te voorkomen dat Amerika het Syrische leger en de Syrische leiding in Damascus zou vernietigen. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov en zijn Amerikaanse ambtgenoot John Kerry bereikten een akkoord voor Syrië om zijn wapens en chemische voorraden af te staan. De VS en zijn naaste partner Israël waren blij met de ruil vanwege de bedreiging die Syrië vormde voor de Israëlische bezetting van de Syrische Golanhoogten.In 2018 bombardeerden de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk verschillende locaties in Syrië als reactie op een beschuldiging aan het adres van Damascus van het gebruik van chemische wapens die in Damascus’ bezit waren gebleven. De beweringen dat Syrië chemische wapens heeft gebruikt tegen burgers in het Duma-gebied waren ongegrond en in scène gezet, aldus het achterwege gehouden rapport van de OPCW. De OPCW gaf toe dat er een “grotere waarschijnlijkheid was dat beide cilinders handmatig op die locaties waren geplaatst in plaats van vanuit vliegtuigen te worden afgeworpen”.
Verschillende getuigenissen, onder meer van internationale inspecteurs die aan het onderzoek deelnamen en van mediaprofessionals die de plaats bezochten, wezen erop dat de vermeende aanval slechts een list was. Extra bewijs ten gunste van de Syrische regering veranderde echter niets, en de VS en zijn bondgenoten sloegen de bladzijde om na het bombarderen van Syrië. Voor Donald Trump was het leuk om een bevel te geven om Syrië te bombarderen terwijl hij een “mooi stuk chocoladetaart” deelde met zijn Chinese tegenhanger. Trump nam niet de moeite om te zoeken naar de waarheid achter de valse claim van een chemische aanval omdat hij de mainstream media wilde behagen zonder noodzakelijkerwijs Rusland in Syrië te confronteren. De VS hoeven geen verantwoording af te leggen voor hun daden, illegale invasies, oorlogsmisdaden of het doden van burgers.
Geen enkele officiële instantie of media-entiteit nam de moeite om een eenvoudige verklaring te geven voor het beschuldigen van Syrië van de chemische aanval – wetende wat de gevolgen zouden zijn voor de regering in Damascus – toen het Syrische leger en zijn bondgenoten – onder leiding van de Russische strijdkrachten – aan het winnen waren en de controle over grote steden aan het heroveren waren.
Het is dan ook niet uitgesloten dat het westerse verhaal dezelfde sfeer voorbereidt om de Syrische ervaring in Oekraïne te reproduceren. Rusland heeft laten zien dat het over voldoende geavanceerde en precisiewapens beschikt, ook die welke de Verenigde Staten tot dusver niet hebben prijsgegeven. In Oekraïne gebruikte Rusland Kalibr, Iskandar en hypersonische raketten, waarvan sommige meer dan 6.000 tot 13.000 kilometer per uur halen. Rusland is na de VS de belangrijkste wapenproducent en -exporteur. Het produceert kruisraketten met precisiebesturing en controleert het grootste deel van het luchtruim boven Oekraïne.
Dat Rusland zijn toevlucht zou nemen tot chemische wapens als alternatief voor zijn geavanceerde wapentuig is niet verenigbaar met de militaire tactiek van het Russische leger in de eerste weken van de oorlog. Bovendien heeft Rusland in één maand een aanzienlijk deel van het oostelijke, noordelijke en zuidelijke Oekraïense front onder controle gekregen. Het heeft vele luchthavens, de wapenopslagplaatsen van het Oekraïense leger en strategische voorraden brandstof vernietigd. Rusland heeft geen tijdslimieten gesteld aan zijn militaire operaties en gaat door en ontwikkelt zijn gerichte aanvallen naar gelang van de systematische vooruitgang.
De westerse leiders die zich onder de vlag van de VS tegen Moskou hebben verzameld (waaronder Japan), lijken Rusland echter vooraf te beschuldigen van de mogelijkheid om het gebruik van chemische wapens uit te buiten. Dit wijst erop dat een mogelijke voorbereiding van een uitgebreider plan dan de chemische aanval in Duma een scenario zou kunnen zijn dat de VS overwegen. Zonder enige twijfel zal elk gebruik van chemische wapens een storm van veroordelingen en verhitte gemoederen teweegbrengen als reactie op de Russische aanval – dat is tot dusver niet gebeurd en zal naar verwachting ook niet gebeuren.
De andere mogelijkheid is dat de VS deze campagne (het mogelijke gebruik van chemische wapens door Rusland) opzetten om de samenwerking van het Pentagon met verschillende Oekraïense biologische laboratoria te verhullen. Victoria Nuland, assistent-staatssecretaris van de VS, gaf toe dat “Oekraïne biologische onderzoeksfaciliteiten heeft en uitte haar bezorgdheid dat Rusland deze in bezit zou kunnen nemen”. Rusland kondigde aan dat Oekraïne een netwerk van “tenminste 30 door de VS gefinancierde biologische laboratoria aan het ontwikkelen is met mogelijkheden om gevaarlijke infecties te verspreiden via trekvogels.”
In Syrië was Rusland de kalmerende factor tussen Washington en Damascus. Vandaag is Moskou rechtstreeks betrokken bij een strijd tegen Washington in Kiev. Wie zal de partij zijn die de significante oorlog tussen de NAVO en Rusland onschadelijk zal maken? Is het scenario alleen verzonnen om Rusland te beschuldigen en als voorwendsel te gebruiken voor een substantiëlere stap? Blijft het beperkt tot een mogelijke aanklacht tegen president Poetin om een “juridische” zaak voor te leggen aan het Internationaal Strafhof voor Oorlogsmisdadigers?
Zal de NAVO het aandurven om de oorlog tegen Rusland te verklaren? Zal West-Europa aanvaarden dat het achter Amerika wordt meegesleurd om het uitbreken van een belangrijke strijd op Europees grondgebied met onbekende resultaten en gevaren te gedogen?
Het is moeilijk voor de VS om te voldoen aan een westerse mediacampagne om de reeds bestaande wrok tegen Rusland en zijn president te vergroten. De NAVO heeft inderdaad gezegd dat zij zou ingrijpen, terwijl zij ernaar verlangde een no-fly zone op te leggen aan Oekraïne om de superieure Russische luchtmacht in de strijd uit te schakelen. Maar dit is niet mogelijk omdat Rusland zei dat dit neerkwam op een oorlogsverklaring aan Rusland.
Rusland zal de NAVO-strijdkrachten niet collectief confronteren met een klassieke oorlog waarin het niet kan uitblinken, in de eerste plaats nadat de NAVO-strijdkrachten de prestaties van het Russische leger hebben bestudeerd, dat niet op het niveau staat van alle NAVO-landen tezamen. De NAVO-landen hebben vele oorlogen meegemaakt en hebben de afgelopen twee decennia – zonder de consensus van de Verenigde Naties – Afghanistan, Irak en Syrië bezet.
Rusland heeft gezegd dat het zijn kernwapens niet zal gebruiken tenzij het geconfronteerd wordt met een existentiële dreiging. Moskou zal niet blijven toekijken zonder terug te vechten, en het gebruik van tactische kernwapens blijft een optie die Moskou niet zal aarzelen te gebruiken als het zich onder een existentiële dreiging voelt geplaatst. Waarheen zal de oorlog in Oekraïne de wereld voeren, en zal hij eindigen aan de grenzen van Oekraïne en een grotere catastrofe voor de wereld voorkomen? Of zal hij uit de hand lopen als het Westen niet tevreden is met de harde en pijnlijke sancties die aan de economie van Moskou worden opgelegd? Het is misschien tijd voor landen als Frankrijk (zodra de presidentsverkiezingen voorbij zijn) en Duitsland om nog eens goed na te denken over wat voor soort Europa zij willen en of een nieuwe oorlogservaring van essentieel belang is om de nieuwe leider van Europa te plezieren: De Verenigde Staten van Amerika.
E.J. Magnier
Vertaling: Francis J.