In de nasleep van de Russische overwinning in Mariupol

25mei 2022 by ian No Comments 
Bron: M. K. BHADRAKUMAR 
indianpunchline.com 24 mei 2022 ~~~

Godzijdank onthoudt Rusland zich van triomfalisme over de overgave van het zogenaamde neonazistische Azov-regiment in het fabriekscomplex Azovstal in Mariupol. Het ministerie van Defensie in Moskou maakte vrijdag bekend dat in totaal 2.439 “Azov Nazi’s” en Oekraïense militairen sinds 16 mei de wapens hebben neergelegd, en dat het hele Azovstal complex nu onder controle is van de Russische strijdkrachten.

Rusland blijft bij zijn versie dat president Poetin op 21 april een bevel heeft uitgevaardigd om de aanvankelijk geplande bestorming van de Azovstal-fabriek af te blazen, omdat hij die zinloos achtte en opdracht gaf om het industriegebied rond de fabriek zo af te grendelen dat “zelfs een vlieg er niet doorheen zou kunnen”.

Kiev beweert in plaats daarvan het einde van de gevechtshandelingen. President Volodymyr Zelensky noemde het een “evacuatiemissie … onder toezicht van onze militaire en inlichtingenofficieren” met de betrokkenheid van “de meest invloedrijke internationale bemiddelaars.”

De mist van oorlog is dikker geworden. De Russische Doema overwoog eerder om elke uitwisseling van gevangenen uitdrukkelijk te verbieden, maar is daar sindsdien van teruggekomen. De Russische en Oekraïense delegaties zullen elkaar maandag in Wit-Rusland ontmoeten.

Moskou zwijgt ook over de identiteit van buitenlandse militairen die zich in Mariupol hebben overgegeven. In de afgelopen week hebben de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin en de voorzitter van de generaal-stafchefs Mark Milley voor het eerst sinds het begin van de oorlog in februari hun Russische collega’s Sergej Sjoigoe en generaal Valerij Gerasimov gebeld.

De hervatting van de besprekingen in Wit-Rusland na twee maanden suggereert dat Kiev een onderhandelingsmandaat heeft dat kan rekenen op het goedkeurend stempel van Washington en Londen. Dit zijn grote “alsen”. De doelstellingen achter de Russische operatie zijn nog niet volledig gerealiseerd. Poetin heeft het laatste woord, maar hij geeft er de voorkeur aan zich meer te concentreren op het navigeren van de Russische economie door de westerse sancties.

De situatie aan de Oekraïense frontlinies in Donbass blijft zeer complex. Er wordt hevig gevochten van straat tot straat, van dorp tot dorp, terwijl de Russische troepen blijven oprukken naar de belangrijkste frontlinies. Rusland zet geen grote troepenmachten in, aangezien de operatie zeer tactisch is en erop gericht is de regio te zuiveren van zijn “nazi-vuil” (om de woorden van Poetin te gebruiken), zoals Mariupol laat zien.

Azov nazi
Azov strijder poseert voor Nazi posters, Mariupol, Oekraïne

De Russische troepen hebben een aanzienlijke winst geboekt bij de verovering van Izyum, met de bedoeling verder op te rukken in zuidwestelijke richting naar de stad Barvenkovo, het belangrijkste bolwerk van de Oekraïense troepen in de Donbass regio. Zij bevinden zich aan de rand van de stad Severodonetsk en de gevechten gaan door langs de weg die leidt naar Lisichansk, waar meer dan 10000 Oekraïense troepen aanwezig zijn.

Na de controle over Popasnaya hebben de Russen de Oekraïense troepen in verschillende nederzettingen omsingeld en breken door hun verdedigingslinies in drie richtingen. De Amerikaanse huurlingen, van wie velen waarschijnlijk agenten van inlichtingendiensten zijn, blijven vechten in de gelederen van de Oekraïense strijdkrachten en verscheidene van hen zijn gedood. Uit de documenten van de 35-jarige Joseph Ward Clark bleek dat hij behoorde tot een eenheid van de special forces. Rusland valt vitale en strategisch belangrijke Oekraïense doelwitten aan, zoals pakhuizen, spoorwegen en bruggen.

Militair gezien hoopten Kiev en zijn westerse adviseurs een aanzienlijke Russische troepenmacht in Mariupol aan de grond te krijgen, maar ze werden te slim afgemanoeuvreerd. De commandant van het Azov-leger Svyatoslav “Kalyna” Palamar werd gisteren uit de Azovstal staalfabriek gehaald in een speciaal Russisch pantservoertuig. Dit alles zal het Oekraïense leger demoraliseren.

Daarom kan de Amerikaanse aankondiging van 40 miljard dollar extra voor Oekraïne worden gezien als een morele opkikker. De gecombineerde Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne bedraagt nu 54 miljard dollar, wat ongeveer 81 procent is van het Russische defensiebudget voor 2021. Maar, zoals de Amerikanen zouden zeggen, er gaat niets boven een gratis lunch. De Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act van 2022, die in mei door Biden werd ondertekend, is geïnspireerd op de wetgeving die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt om wapens te leveren aan geallieerde landen, en bepaalt dat deze hulppakketten in feite schulden zijn die uiteindelijk door Oekraïne moeten worden terugbetaald.

Washington kan compensatie eisen als Oekraïne er niet in slaagt de schuld af te lossen, bijvoorbeeld met de levering van goedkope landbouwproducten door Oekraïne, preferentiële zakendeals voor Amerikaanse bedrijven, enzovoort.

De regering-Biden hoopt waarschijnlijk dat de belangengroepen aan de top van het leiderschap in Kiev doorgaan met de oorlogsinspanningen. Oekraïne is een berucht corrupt land en grootschalige woekerhandel kan worden verwacht. Een groot deel van de hulp zal door corrupte ambtenaren worden gestolen.

In de toekomst zal de Amerikaanse diplomatie in een moeilijke situatie terechtkomen. De EU heeft het verbod op Russische olie zo goed als opgeschort en is gestopt met praten over het beëindigen van de Russische gasleveranties. De politieke dynamiek in Europa is aan het verschuiven. Nadat zij vijf eerdere sanctiepakketten tegen Rusland opmerkelijk snel en unaniem hadden goedgekeurd, hebben de Europese leiders nu het punt bereikt waarop de sancties tegen Rusland steeds hogere kosten met zich meebrengen en het risico van schade aan hun eigen economie steeds groter wordt, en dat stelt hun eensgezindheid op de proef.

Frankrijk, Duitsland en Italië, naast vele andere EU-landen, zijn akkoord gegaan met de nieuwe Russische regeling voor de betaling van gasleveringen, die in feite de EU-sancties omzeilt. De huidige vertraging van de EU-sancties tegen olie zal waarschijnlijk een domino-effect hebben.

In de afgelopen weken hebben de Franse president Emmanuel Macron, de Duitse bondskanselier Olaf Scholz en de Italiaanse premier Mario Draghi in alle toonaarden gesproken over een staakt-het-vuren (en onderhandelingen met Moskou). Hun opmerkingen lijken haaks te staan op wat de Britten en de Amerikanen zeggen. Simpel gezegd zijn de drie machtigste hoofdsteden van het Europese continent begonnen met het zingen van een ander liedje: ze willen dat de oorlog snel eindigt en dat alles zo snel mogelijk “weer normaal wordt”. Het is duidelijk dat er meningsverschillen ontstaan over de doelstellingen van hun oorlog.

Het is echter onwaarschijnlijk dat Rusland zal instemmen met vredesvoorwaarden die niet aan zijn eisen voldoen – een neutraal Oekraïne en aanvaarding door Kiev van de status van de Donbass-regio en de Krim. Maar vervolgens heeft het hoofd van de Krim, Sergej Aksjonov, op 18 mei gezegd dat de regio’s Kherson en Zaporizjia met de Krim moeten worden samengevoegd. Eerder had het hoofd van de regio Kherson ook al geëist dat de regio in Rusland zou opgaan. Dit zijn milde herinneringen aan het feit dat, als de oorlog voortduurt, Zelenski het risico loopt op hardere voorwaarden voor een regeling.

Per slot van rekening onderstreept de tragikomedie van het Azovstal-gebeuren dat er in deze oorlog geen winnaars en verliezers zijn. De VS willen deze oorlog winnen, terwijl Rusland geen oorlog voert maar een succesvolle operatie nastreeft om bepaalde specifieke doelstellingen van nationale veiligheid te bereiken. Het Oekraïense en het Russische volk hebben broederlijke banden. Oekraïne is Ruslands buurland, terwijl het op 10000 km afstand van Amerika ligt. Dit gebrek aan verbondenheid dreigt de oorlog te verlengen.

De Europeanen hebben geen enthousiasme meer als ze over de oorlog spreken, die voor hen een grote verstoring wordt van het gemanicuurde, voorspelbare leven op hun continent, iets wat ze het minst verwachtten toen Washington hen de oorlog injoeg.

Bovenal is dit voor Rusland een operatie uit noodzaak, niet uit vrije wil. Paradoxaal genoeg was de keuze geheel aan de VS en de NAVO om te begrijpen dat er niets boven absolute veiligheid gaat. Was het niet de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger die ooit zei: “Absolute veiligheid voor één staat betekent absolute onveiligheid voor alle andere staten.”

Topfoto: Azov strijder poseert voor nazi posters, Mariupol, Oekraine

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *