Bron:Steve Lalla orinocotribune, 28 juni 2022 ~~~
Op 17 juni sprak de Russische president Vladimir Poetin het 25e jaarlijkse St. Petersburg Internationaal Economisch Forum (SPIEF) meer dan een uur lang toe, waarbij hij zijn eerste grote toespraak hield sinds de speciale militaire operatie van Rusland in Oekraïne in februari begon.
Het SPIEF ontvangt genodigden uit tal van landen, waaronder staatshoofden en politieke leiders, en topmanagers van grote internationale bedrijven. Het evenement trekt meer dan 10.000 mensen naar de op een na grootste stad van Rusland. Dit jaar hebben vertegenwoordigers van 127 landen de SPIEF bijgewoond, aldus het persbureau TASS.
“Vertegenwoordigers van 127 landen, meer dan 200 westerse en andere buitenlandse bedrijven wonen het forum bij,” zei de voorzitter van de Russische Federatieraad Valentina Matviyenko in een interview met TASS. “Het toont aan dat degenen die sancties hebben opgelegd en die druk hebben uitgeoefend, teleurgesteld moeten zijn. Het isolement van Rusland heeft verkeerd uitgepakt, het heeft niet gewerkt… Bovendien zien we een groeiende belangstelling van Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen om de samenwerking met Rusland te ontwikkelen en uit te breiden.”
In zijn lange toespraak verkondigde Vladimir Poetin het aanbreken van een nieuw multipolair tijdperk, bekritiseerde hij de regering van de Verenigde Staten voor haar interventionistisch buitenlands beleid en toonde hij de veerkracht en vitaliteit van Ruslands economie ondanks de sancties.
President Poetin vestigde in het bijzonder de aandacht op de erosie van de Amerikaanse hegemonie na de illegale oorlogen tegen soevereine landen als Libië, Syrië, Irak en Joegoslavië. Hij bekritiseerde het economisch beleid van de VS en hun westerse bondgenoten, die consequent op financiële crises hebben gereageerd door gewoon meer geld te drukken en zo hun eigen munt te devalueren. De VS werden daardoor netto-importeur van voedsel, terwijl de Russische economie zich steeds meer ging richten op productie in plaats van op financialisering, en steeds meer zelfvoorzienend werd, met name op het gebied van voedselproductie en energie.
Daarnaast gaf president Poetin een gedetailleerd overzicht van de maatregelen die Rusland heeft genomen om de inflatie te bestrijden, waaronder de verlaging van de hypotheekrente. Hij sprak uitvoerig over de speciale operatie van Rusland in Oekraïne, over de uitdagingen van een ecologisch duurzame ontwikkeling en over de bedreigingen die uitgaan van toenemende ongelijkheid en xenofobie.
Hieronder volgt de Engelse vertaling van de volledige toespraak van president Poetin:
Ik heet alle deelnemers en gasten van het 25e Internationale Economische Forum in Sint-Petersburg van harte welkom.
Het vindt plaats op een moeilijk moment voor de internationale gemeenschap, nu de economie, de markten en de beginselen van het mondiale economische systeem een klap hebben gekregen. Veel handels-, industriële en logistieke ketens, die door de pandemie werden ontwricht, zijn aan nieuwe tests onderworpen. Bovendien zijn fundamentele zakelijke begrippen zoals de zakelijke reputatie, de onschendbaarheid van eigendom en het vertrouwen in de mondiale munteenheden ernstig aangetast. Helaas zijn zij ondermijnd door onze westerse partners, die dit opzettelijk hebben gedaan, omwille van hun ambities en om achterhaalde geopolitieke illusies in stand te houden.
Vandaag hebben wij – als ik zeg “wij”, bedoel ik het Russische leiderschap – onze eigen kijk op de mondiale economische situatie. Ik zou dieper willen ingaan op de acties die Rusland in deze omstandigheden onderneemt en hoe het zich in deze dynamisch veranderende omstandigheden denkt te ontwikkelen.
Toen ik anderhalf jaar geleden op het Forum van Davos sprak, heb ik ook benadrukt dat het tijdperk van een unipolaire wereldorde ten einde is. Ik wil hiermee beginnen, want er is geen weg omheen. Dit tijdperk is voorbij, ondanks alle pogingen om het koste wat kost te handhaven en in stand te houden. Verandering is een natuurlijk proces van de geschiedenis, omdat het moeilijk is de verscheidenheid van beschavingen en de rijkdom van culturen op de planeet te verenigen met politieke, economische of andere stereotypen – deze werken hier niet, zij worden door één centrum op een ruwe en compromisloze manier opgelegd.
De fout zit in het concept zelf, want het concept zegt dat er één, zij het sterke, mogendheid is met een beperkte kring van naaste bondgenoten, of, zoals men zegt, landen met vergunde toegang, en dat alle handelspraktijken en internationale betrekkingen, als het zo uitkomt, uitsluitend in het belang van deze mogendheid worden geïnterpreteerd. Zij werken in wezen in één richting in een zero-sum game. Een wereld die op een dergelijke doctrine is gebouwd, is zonder meer instabiel.
Na de overwinning in de Koude Oorlog te hebben uitgeroepen, hebben de Verenigde Staten zichzelf uitgeroepen tot Gods boodschapper op aarde, zonder enige verplichtingen en alleen belangen die heilig werden verklaard. Zij lijken voorbij te gaan aan het feit dat in de afgelopen decennia nieuwe machtige en steeds assertievere centra zijn ontstaan. Elk van hen ontwikkelt zijn eigen politieke systeem en overheidsinstellingen volgens zijn eigen model van economische groei en heeft uiteraard het recht deze te beschermen en de nationale soevereiniteit veilig te stellen.
Dit zijn objectieve processen en werkelijk revolutionaire tektonische verschuivingen in de geopolitiek, de wereldeconomie en de technologie, in het gehele stelsel van internationale betrekkingen, waarin de rol van dynamische en potentieel sterke landen en regio’s aanzienlijk toeneemt. Het is niet langer mogelijk hun belangen te negeren.
Nogmaals, deze veranderingen zijn fundamenteel, grensverleggend en rigoureus. Het zou een vergissing zijn ervan uit te gaan dat men in een tijd van turbulente veranderingen gewoon kan uitzitten of afwachten tot alles weer wordt zoals het was. Dat zal niet gebeuren.
De heersende elite van sommige westerse staten lijkt echter dit soort illusies te koesteren. Zij weigeren voor de hand liggende dingen onder ogen te zien en klampen zich hardnekkig vast aan de schaduwen van het verleden. Zij schijnen bijvoorbeeld te geloven dat de dominantie van het Westen in de wereldpolitiek en de economie een onveranderlijke, eeuwige waarde is. Niets duurt eeuwig.
Onze collega’s ontkennen niet alleen de realiteit. Meer dan dat; zij proberen de loop van de geschiedenis om te keren. Zij lijken te denken in termen van de vorige eeuw. Zij worden nog steeds beïnvloed door hun eigen misvattingen over landen buiten het zogenaamde “gouden miljard”: zij beschouwen alles als een achtergebleven gebied, of hun achtertuin. Ze behandelen ze nog steeds als kolonies, en de mensen die er wonen als tweederangs mensen, omdat ze zichzelf als uitzonderlijk beschouwen. Als zij uitzonderlijk zijn, betekent dat dat alle anderen tweederangs zijn.
Daarbij past de onbedwingbare drang om iedereen economisch te verpletteren, te straffen, die niet bij de mainstream past, die niet blindelings willen gehoorzamen. Bovendien dringen zij ruw en schaamteloos hun ethiek, hun opvattingen over cultuur en hun ideeën over geschiedenis op, waarbij zij soms de soevereiniteit en integriteit van staten in twijfel trekken en hun bestaan bedreigen. Het volstaat te herinneren aan wat er is gebeurd in Joegoslavië, Syrië, Libië en Irak.
Als een “opstandige” staat niet kan worden onderdrukt of gepacificeerd, proberen ze die staat te isoleren, of te “annuleren”, om hun moderne term te gebruiken. Alles mag, zelfs sport, de Olympische Spelen, het verbieden van cultuur en kunst meesterwerken alleen maar omdat hun makers uit het “verkeerde” land komen.
Dit is de aard van de huidige ronde van Russofobie in het Westen, en de krankzinnige sancties tegen Rusland. Ze zijn krankzinnig en, zou ik zeggen, ondoordacht. Ze zijn ongekend in aantal en tempo waarmee het Westen ze uitvaardigt.
Het idee was duidelijk: men wilde de Russische economie plotseling en met geweld verpletteren, de Russische industrie, financiën en levensstandaard treffen door bedrijfsketens te vernietigen, westerse bedrijven onder dwang van de Russische markt te halen en Russische tegoeden te bevriezen.
Dit heeft niet gewerkt. Het is duidelijk dat het niet gelukt is. Russische ondernemers en autoriteiten hebben op een gezamenlijke en professionele manier gehandeld, en Russen hebben blijk gegeven van solidariteit en verantwoordelijkheid.
Stap voor stap zullen wij de economische situatie normaliseren. Wij hebben de financiële markten, het banksysteem en het handelsnetwerk gestabiliseerd. Nu zijn wij bezig de economie te verzadigen met liquiditeit en werkkapitaal om de stabiele werking van ondernemingen en bedrijven, de werkgelegenheid en de banen in stand te houden.
De sombere voorspellingen voor de vooruitzichten van de Russische economie, die in het vroege voorjaar werden gedaan, zijn niet uitgekomen. Het is duidelijk waarom deze propagandacampagne werd aangewakkerd en alle voorspellingen van de dollar op 200 roebel en de ineenstorting van onze economie werden gedaan. Dit was en blijft een instrument in een informatiestrijd en een factor van psychologische beïnvloeding van de Russische samenleving en de binnenlandse zakenkringen.
Overigens gaven sommige van onze analisten toe aan deze externe druk en baseerden hun voorspellingen op de onvermijdelijke ineenstorting van de Russische economie en een kritieke verzwakking van de nationale munt – de roebel.
De realiteit heeft deze voorspellingen gelogenstraft. Ik zou echter willen benadrukken dat wij, om succesvol te kunnen blijven, de situatie uitdrukkelijk eerlijk en realistisch moeten inschatten, onafhankelijk conclusies moeten trekken en natuurlijk een ‘can-do’-geest moeten hebben, wat zeer belangrijk is. Wij zijn sterke mensen en kunnen elke uitdaging aan. Net als onze voorgangers kunnen wij elke taak aan. De hele duizendjarige geschiedenis van ons land bewijst dit.
Binnen slechts drie maanden na het massale pakket sancties hebben we de inflatiepieken onderdrukt. Zoals u weet, bedraagt de inflatie, na een piek van 17,8 procent, nu 16,7 procent en blijft zij dalen. Deze economische dynamiek wordt gestabiliseerd, en de staatsfinanciën zijn nu houdbaar. Ik zal dit verderop vergelijken met andere regio’s. Ja, zelfs dit cijfer is te veel voor ons – 16,7 procent is een hoge inflatie. We moeten en zullen hieraan werken en ik ben er zeker van dat we een positief resultaat zullen bereiken.
Na de eerste vijf maanden van dit jaar vertoont de federale begroting een overschot van 1,5 triljoen roebel en de geconsolideerde begroting – een overschot van 3,3 triljoen roebel. Alleen al in mei bedroeg het overschot op de federale begroting bijna een half biljoen roebel, waarmee het cijfer voor mei 2021 meer dan vier keer werd overschreden.
Vandaag is het onze taak de voorwaarden te scheppen voor het opbouwen van de productie en het vergroten van het aanbod op de binnenlandse markt, alsmede de vraag en de bankfinanciering in de economie te herstellen naar evenredigheid met de groei van het aanbod.
Ik heb gezegd dat wij maatregelen hebben genomen om de vlottende activa van de ondernemingen te herstellen. In de meeste sectoren hebben de ondernemingen het recht gekregen om de verzekeringspremies voor het tweede kwartaal van het jaar op te schorten. Industriële bedrijven hebben nog meer mogelijkheden – zij zullen deze ook tot en met het derde kwartaal kunnen uitstellen. In feite komt dit neer op het krijgen van een renteloze lening van de staat.
In de toekomst zullen de bedrijven de uitgestelde verzekeringspremies niet in één keer hoeven te betalen. Zij zullen ze in gelijke termijnen over 12 maanden kunnen betalen, te beginnen in juni volgend jaar.
Vervolgens. Met ingang van mei is de gesubsidieerde hypotheekrente verlaagd. Hij bedraagt nu 9 procent, terwijl het programma is verlengd tot het einde van het jaar. Zoals ik al zei, is het programma bedoeld om Russen te helpen hun woonsituatie te verbeteren en tegelijkertijd de woningbouwindustrie en aanverwante bedrijfstakken, die werk bieden aan miljoenen mensen, te ondersteunen.
Na een piek dit voorjaar zijn de rentetarieven geleidelijk aan het dalen, nu de Centrale Bank het belangrijkste rentetarief verlaagt. Ik denk dat de gesubsidieerde hypotheekrente daardoor verder kan worden verlaagd tot 7 procent.
Wat is hier van belang? Het programma loopt ongewijzigd door tot het eind van het jaar. Dit betekent dat onze mede-Russen die hun levensomstandigheden willen verbeteren, nog voor het einde van het jaar van de subsidie gebruik moeten maken.
Ook het maximumbedrag van de leningen blijft ongewijzigd: 12 miljoen roebel voor Moskou en Sint-Petersburg en 6 miljoen voor de rest van Rusland.
Ik moet hieraan toevoegen dat wij langetermijnleningen voor ondernemingen toegankelijker moeten maken. Het accent moet worden verlegd van begrotingssubsidies voor ondernemingen naar bankleningen als middel om de bedrijvigheid te stimuleren.
Wij moeten dit ondersteunen. Wij zullen 120 miljard roebel uit het Nationaal Vermogensfonds toewijzen om de capaciteit van de VEB Project-Financieringsfabriek op te bouwen. Dit zal zorgen voor extra leningen voor hoognodige initiatieven en projecten ter waarde van ongeveer een half biljoen roebel.
Collega’s,
Nogmaals, de economische blitzkrieg tegen Rusland was van meet af aan gedoemd te mislukken. Sancties als wapen zijn in de afgelopen jaren een tweesnijdend zwaard gebleken dat hun voorstanders en architecten evenveel, zo niet meer, schade berokkent.
Ik heb het niet over de repercussies die we vandaag duidelijk zien. Wij weten dat de Europese leiders informeel, om zo te zeggen heimelijk, de zeer verontrustende mogelijkheid bespreken dat sancties niet alleen tegen Rusland, maar tegen elke ongewenste natie, en uiteindelijk tegen iedereen, inclusief de EU en Europese bedrijven, worden ingesteld.
Tot dusver is dit niet het geval, maar de Europese politici hebben hun economieën al een zware slag toegebracht. We zien de sociale en economische problemen in Europa, en ook in de VS, verergeren, de prijzen van voedsel, elektriciteit en brandstof stijgen, de levenskwaliteit in Europa daalt en bedrijven verliezen hun marktvoordeel.
Volgens deskundigen kunnen de directe, berekenbare verliezen van de EU door de sanctiekoorts dit jaar meer dan 400 miljard dollar bedragen. Dit is de prijs voor de besluiten die ver van de realiteit staan en in strijd zijn met het gezond verstand.
Deze uitgaven komen rechtstreeks op de schouders van de mensen en bedrijven in de EU terecht. De inflatie in sommige landen van de eurozone bedraagt meer dan 20 procent. Ik noemde de inflatie in Rusland, maar de landen van de eurozone voeren geen speciale militaire operaties uit, en toch heeft het inflatiepercentage in sommige van hen de 20 procent bereikt. De inflatie in de Verenigde Staten is ook onaanvaardbaar, de hoogste in de afgelopen 40 jaar.
Natuurlijk loopt de inflatie in Rusland tot nu toe ook in de dubbele cijfers. Wij hebben echter de sociale uitkeringen en pensioenen aan de inflatie aangepast en het minimumloon en het minimumloon voor levensonderhoud verhoogd, waardoor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen worden beschermd. Tegelijkertijd hebben de hoge rentetarieven de mensen geholpen hun spaargeld in het Russische banksysteem te houden.
Zakenmensen weten natuurlijk dat een hoge rentestand de economische ontwikkeling duidelijk afremt. Maar het is in de meeste gevallen een zegen voor de mensen. Door de hogere rente hebben zij een aanzienlijke hoeveelheid geld opnieuw in de banken geïnvesteerd.
Dit is ons belangrijkste verschil met de EU-landen, waar de stijgende inflatie de reële inkomens van de mensen rechtstreeks doet dalen en hun spaargeld opeet, en waar de huidige uitingen van de crisis vooral de lage-inkomensgroepen treffen.
De toenemende uitgaven van Europese bedrijven en het verlies van de Russische markt zullen blijvende negatieve gevolgen hebben. Het voor de hand liggende gevolg daarvan zal zijn dat het mondiale concurrentievermogen afneemt en dat het groeitempo van de Europese economieën in de komende jaren systematisch zal teruglopen.
Alles bij elkaar zal dit de diepgewortelde problemen van de Europese samenlevingen verergeren. Ja, wij hebben ook veel problemen, maar ik moet het nu over Europa hebben omdat zij met de vinger naar ons wijzen, hoewel zij genoeg van hun eigen problemen hebben. Ik heb dit in Davos gezegd. Een rechtstreeks gevolg van de acties en gebeurtenissen van de Europese politici dit jaar zal zijn dat de ongelijkheid in deze landen verder zal toenemen, waardoor hun samenlevingen nog meer verdeeld zullen raken, en het gaat daarbij niet alleen om het welzijn, maar ook om de waardigheid van de verschillende groepen in deze samenlevingen.
Deze verschillen worden namelijk onderdrukt en onder het tapijt geveegd. Eerlijk gezegd lijken de democratische procedures en verkiezingen in Europa en de krachten die aan de macht komen op een façade, omdat bijna identieke politieke partijen komen en gaan, terwijl diep van binnen de zaken hetzelfde blijven. De werkelijke belangen van de mensen en de nationale ondernemingen worden steeds verder naar de periferie verdrongen.
Een dergelijke ontkoppeling van de realiteit en de eisen van de samenleving zal onvermijdelijk leiden tot een opleving van populisme en extremistische en radicale bewegingen, grote sociaal-economische veranderingen, verloedering en een verandering van elites op de korte termijn. Zoals u ziet, verliezen de traditionele partijen voortdurend. Er komen nieuwe organisaties naar voren, maar die hebben weinig overlevingskansen als ze niet veel verschillen van de bestaande.
De pogingen om de schijn op te houden en het gepraat over zogenaamd aanvaardbare kosten in naam van pseudo-eenheid kunnen de hoofdzaak niet verhullen: de Europese Unie heeft haar politieke soevereiniteit verloren, en haar bureaucratische elites dansen naar andermans pijpen, doen alles wat hun van hogerhand wordt opgedragen en schaden hun eigen bevolking, economieën en bedrijven.
Er zijn nog andere zaken van cruciaal belang. De verslechtering van de mondiale economische situatie is geen recente ontwikkeling. Ik zal nu ingaan op zaken die naar mijn mening uiterst belangrijk zijn. Wat er nu gebeurt is niet het gevolg van wat er in de afgelopen maanden is gebeurd, uiteraard niet. Bovendien is het niet het gevolg van de speciale militaire operatie die Rusland in Donbass heeft uitgevoerd. Dat beweren is een onverbloemde, opzettelijke verdraaiing van de feiten.
De stijgende inflatie op de product- en grondstoffenmarkten was al lang voor de gebeurtenissen van dit jaar een feit. De wereld is beetje bij beetje in deze situatie gedreven door vele jaren onverantwoord macro-economisch beleid van de G7-landen, met inbegrip van ongecontroleerde emissies en de accumulatie van ongedekte schulden. Deze processen verscherpten zich met het uitbreken van de coronavirus pandemie in 2020, toen vraag en aanbod van goederen en diensten op wereldschaal drastisch daalden.
Dit roept de vraag op: wat heeft onze militaire operatie in Donbass hiermee te maken? Helemaal niets.
Omdat ze geen andere recepten konden of wilden bedenken, hebben de regeringen van de leidende westerse economieën gewoon hun geldprintmachines versneld. Zo’n eenvoudige manier om ongekende begrotingstekorten weg te werken.
Ik heb dit cijfer al aangehaald: in de afgelopen twee jaar is de geldhoeveelheid in de Verenigde Staten met meer dan 38 procent gegroeid. Voorheen duurde een dergelijke stijging tientallen jaren, maar nu groeide zij met 38 procent of 5,9 biljoen dollar in twee jaar. Ter vergelijking: slechts enkele landen hebben een groter bruto binnenlands product.
Ook de geldhoeveelheid van de EU is in deze periode spectaculair toegenomen. Die is met ongeveer 20 procent gegroeid, oftewel 2,5 biljoen euro.
De laatste tijd hoor ik steeds meer over de zogenaamde – neemt u mij niet kwalijk, ik zou dit hier echt niet willen doen, zelfs mijn eigen naam in dit verband noemen, maar ik kan het niet helpen – we horen allemaal over de zogenaamde “Poetin-inflatie” in het Westen. Als ik dit zie, vraag ik me af van wie ze verwachten dit te geloven – mensen die niet kunnen lezen of schrijven, misschien. Iedereen die geletterd genoeg is om te lezen, zou begrijpen wat er werkelijk aan de hand is.
Rusland, onze acties om Donbass te bevrijden hebben hier absoluut niets mee te maken. De stijgende prijzen, de versnellende inflatie, de tekorten aan voedsel en brandstof, benzine, en de problemen in de energiesector zijn het gevolg van systeembrede fouten die de huidige Amerikaanse regering en de Europese bureaucratie hebben gemaakt in hun economisch beleid. Daar liggen de oorzaken, en alleen daar.
Ik noem ook onze operatie: ja, die kan tot de tendens hebben bijgedragen, maar de hoofdoorzaak is juist deze, hun, foutieve economische beleid. In feite is de operatie die wij in Donbass hebben gelanceerd een reddingslijn waar zij naar grijpen om hun eigen misrekeningen op anderen te kunnen afschuiven, in dit geval op Rusland. Maar iedereen die ten minste de lagere school heeft afgemaakt, begrijpt de ware redenen voor de huidige situatie.
Dus, ze hebben meer geld gedrukt, en toen? Waar is al dat geld gebleven? Het werd uiteraard gebruikt om goederen en diensten buiten de westerse landen te betalen – daar stroomde het nieuw gedrukte geld naartoe. Ze begonnen wereldmarkten weg te vagen. Natuurlijk dacht niemand aan de belangen van andere staten, waaronder de armste. Die bleven zitten met restjes, zogezegd, en zelfs dat tegen exorbitante prijzen.
Terwijl eind 2019 de import van goederen naar de Verenigde Staten zo’n 250 miljard dollar per maand bedroeg, is dat inmiddels opgelopen tot 350 miljard. Opmerkelijk is dat de groei 40 procent bedroeg – precies in verhouding tot de ongedekte geldvoorraad die de afgelopen jaren is gedrukt. Zij drukten en verspreidden geld, en gebruikten het om goederen van de markten van derde landen weg te vagen.
Dit is wat ik zou willen toevoegen. Lange tijd waren de Verenigde Staten een grote voedselleverancier op de wereldmarkt. Het was trots, en terecht, op zijn verwezenlijkingen, zijn landbouw en zijn landbouwtradities. Tussen haakjes, dit is ook een voorbeeld voor velen van ons. Maar vandaag de dag is de rol van Amerika drastisch veranderd. Het is veranderd van een netto-exporteur van voedsel in een netto-importeur. Het drukt geld bij en trekt goederenstromen zijn kant op door overal ter wereld voedingsmiddelen te kopen.
De Europese Unie breidt haar invoer zelfs nog sneller uit. Het is duidelijk dat zo’n sterke stijging van de vraag, die niet door het aanbod van goederen wordt gedekt, een golf van tekorten en wereldwijde inflatie op gang heeft gebracht. Hier ligt de oorsprong van deze wereldwijde inflatie. In de afgelopen paar jaar is praktisch alles – grondstoffen, consumptiegoederen en vooral voedingsmiddelen – overal ter wereld duurder geworden.
Ja, natuurlijk blijven deze landen, waaronder de Verenigde Staten, goederen importeren, maar het evenwicht tussen export en import is omgedraaid. Ik geloof dat de invoer zo’n 17 miljard hoger ligt dan de uitvoer. Dit is het hele probleem.
Volgens de VN was de voedselprijsindex in februari 2022 50 procent hoger dan in mei 2020, terwijl de samengestelde grondstoffenindex in deze periode is verdubbeld.
Onder de wolk van inflatie stellen veel ontwikkelingslanden zich een goede vraag: waarom goederen inwisselen voor dollars en euro’s die vlak voor onze ogen aan waarde verliezen? De conclusie ligt voor de hand: de economie van mythische entiteiten wordt onvermijdelijk vervangen door de economie van reële waarden en activa.
Volgens het IMF bedragen de mondiale valutareserves thans 7,1 biljoen dollar en 2,5 biljoen euro. Deze reserves devalueren met ongeveer 8 procent per jaar. Bovendien kunnen ze op elk moment in beslag worden genomen of gestolen als het beleid van de betrokken staten de Verenigde Staten niet aanstaat. Ik denk dat dit een zeer reële bedreiging is geworden voor veel landen die hun goud- en deviezenreserves in deze valuta’s aanhouden.
Volgens schattingen van analisten, en dit is een objectieve analyse, zal een omzetting van de wereldreserves beginnen, juist omdat er met zo’n tekort geen plaats meer voor is. Ze zullen worden omgezet van zwakker wordende valuta’s in reële hulpbronnen zoals voedsel, energiegrondstoffen en andere grondstoffen. Andere landen zullen dit natuurlijk ook doen. Uiteraard zal dit proces de wereldwijde dollarinflatie verder aanwakkeren.
Wat Europa betreft: hun mislukte energiebeleid, waarbij ze blindelings alles inzetten op hernieuwbare energiebronnen en spotleveringen van aardgas, die de energieprijzen sinds het derde kwartaal van vorig jaar – alweer lang voor de operatie in Donbass – hebben doen stijgen, heeft de prijsstijgingen ook verergerd. Wij hebben hier absoluut niets mee te maken. Het is aan hun eigen acties te wijten dat de prijzen door het dak zijn gegaan, en nu zoeken ze weer iemand om de schuld te geven.
De misrekening van het Westen had niet alleen gevolgen voor de nettokosten van goederen en diensten, maar leidde ook tot een daling van de meststoffenproductie, vooral stikstofhoudende meststoffen op basis van aardgas. In totaal zijn de wereldprijzen voor meststoffen van medio 2021 tot februari 2022 met meer dan 70 procent gestegen.
Helaas zijn er momenteel geen omstandigheden die deze prijstrends kunnen ondervangen. Integendeel, verergerd door belemmeringen voor de bedrijfsactiviteiten van Russische en Wit-Russische meststoffenproducenten en een verstoorde aanvoerlogistiek, nadert deze situatie een impasse.
Het is niet moeilijk om de komende ontwikkelingen te voorzien. Een tekort aan meststoffen betekent een lagere oogst en een groter risico op een onderbevoorrading van de wereldvoedselmarkt. De prijzen zullen nog verder stijgen, wat in de armste landen tot honger zou kunnen leiden. En dat zal de Amerikaanse regering en de Europese bureaucratie volledig op hun geweten hebben.
Ik wil nogmaals benadrukken dat dit probleem niet vandaag of in de afgelopen drie of vier maanden is ontstaan. En het is zeker niet de schuld van Rusland, zoals sommige demagogen proberen te verklaren, door de verantwoordelijkheid voor de huidige stand van zaken in de wereldeconomie op ons land af te schuiven.
Misschien zou het zelfs leuk zijn om te horen dat wij zo machtig en almachtig zijn dat wij de inflatie in het Westen, in de Verenigde Staten en Europa, kunnen opblazen, of dat wij dingen kunnen doen om alles in de war te sturen. Misschien zou het fijn zijn deze macht te voelen, als het waar zou zijn.
Deze situatie broeit al jaren, aangewakkerd door het kortzichtige optreden van degenen die gewend zijn hun problemen op te lossen ten koste van een ander en die vertrouwden en nog steeds vertrouwen op het mechanisme van de financiële emissie om handelsstromen te overbruggen en naar zich toe te trekken, waardoor de tekorten oplopen en in bepaalde regio’s van de wereld humanitaire rampen worden veroorzaakt. Ik voeg hieraan toe dat dit in wezen hetzelfde roofzuchtige koloniale beleid is als in het verleden, maar natuurlijk in een nieuwe iteratie, een subtielere en geraffineerdere uitgave. Misschien herken je het in eerste instantie niet eens.
Een huidige prioriteit van de internationale gemeenschap is het opvoeren van de voedselleveranties aan de wereldmarkt, met name om te voldoen aan de behoeften van de landen die het meest behoefte hebben aan voedsel.
Terwijl Rusland zijn binnenlandse voedselzekerheid waarborgt en de binnenlandse markt bevoorraadt, kan het ook zijn uitvoer van voedsel en meststoffen opvoeren. Zo kan bijvoorbeeld onze graanexport in het volgende seizoen tot 50 miljoen ton worden verhoogd.
Wij zullen in de eerste plaats de landen bevoorraden die het meest behoefte hebben aan voedsel en waar het aantal hongerenden zou kunnen toenemen, in de eerste plaats de Afrikaanse landen en het Midden-Oosten.
Tegelijkertijd zullen er daar problemen zijn, en ook niet door onze schuld. Ja, op zich Russisch graan, voedsel en meststoffen… Overigens hebben de Amerikanen sancties ingesteld op onze meststoffen, en de Europeanen volgden. Later hebben de Amerikanen ze opgeheven omdat ze zagen waar dit toe kon leiden. Maar de Europeanen hebben zich niet teruggetrokken. Hun bureaucratie is zo traag als een meelfabriek in de 18e eeuw. Met andere woorden, iedereen weet dat ze iets stoms hebben gedaan, maar om bureaucratische redenen vinden ze het moeilijk om op hun schreden terug te keren.
Zoals ik al zei, is Rusland bereid bij te dragen tot het in evenwicht brengen van de wereldmarkten voor landbouwproducten, en we zien dat onze VN-collega’s, die zich bewust zijn van de omvang van het wereldvoedselprobleem, bereid zijn tot een dialoog. We zouden kunnen praten over het scheppen van normale logistieke, financiële en vervoersvoorwaarden voor een toename van de Russische uitvoer van voedsel en meststoffen.
Wat de Oekraïense voedselleveranties aan de wereldmarkten betreft – ik moet dit vermelden vanwege de talrijke speculaties – belemmeren wij hen niet. Zij kunnen het doen. Wij hebben de Zwarte Zee-havens van Oekraïne niet ondermijnd. Zij kunnen de mijnen ruimen en de voedselexport hervatten. Wij zullen de veilige vaart van civiele schepen waarborgen. Geen probleem.
Maar waar hebben we het over? Volgens het Amerikaanse ministerie van Landbouw gaat het om 6 miljoen ton tarwe (wij schatten het op 5 miljoen ton) en 7 miljoen ton maïs. Dat is het, alles bij elkaar. Aangezien de wereldproductie van tarwe 800 miljoen ton bedraagt, maakt 5 miljoen ton weinig verschil voor de wereldmarkt, zoals u ziet.
Hoe dan ook, Oekraïens graan kan worden geëxporteerd, en niet alleen via Zwarte Zee-havens. Een andere route is via Wit-Rusland, wat overigens de goedkoopste manier is. Of via Polen of Roemenië, afhankelijk van wat je wilt. In feite zijn er vijf of zes exportroutes.
Het probleem ligt niet bij ons, het probleem ligt bij de adequaatheid van de mensen die het in Kiev voor het zeggen hebben. Zij kunnen beslissen wat te doen, en, althans in dit specifieke geval, moeten zij zich niet laten leiden door hun buitenlandse bazen, hun meesters aan de overkant van de oceaan.
Maar er bestaat ook het risico dat graan wordt gebruikt als betaling voor wapenleveranties. Dat zou betreurenswaardig zijn.
Vrienden,
de wereld maakt opnieuw een tijdperk van drastische veranderingen door. Internationale instellingen vallen uiteen en wankelen. Veiligheidsgaranties worden gedevalueerd. Het Westen weigert zijn vroegere verbintenissen na te komen. Het is eenvoudigweg onmogelijk gebleken nieuwe overeenkomsten met hen te sluiten.
Gezien deze omstandigheden en tegen de achtergrond van toenemende risico’s en dreigingen, was Rusland gedwongen de speciale militaire operatie voort te zetten. Het was een moeilijke, maar noodzakelijke beslissing, die wij gedwongen waren te nemen.
Dit was het besluit van een soeverein land, dat het onvoorwaardelijke recht heeft om zijn veiligheid te handhaven, dat gebaseerd is op het Handvest van de Verenigde Naties. Dit besluit was bedoeld om ons volk en de inwoners van de volksrepublieken van Donbass te beschermen, die acht lange jaren het slachtoffer waren van genocide door het regime in Kiev en de neonazi’s, die de volledige bescherming van het Westen genoten.
Het Westen streefde niet alleen naar een “anti-Rusland” scenario, maar hield zich ook bezig met de actieve militaire ontwikkeling van het Oekraïense grondgebied, door Oekraïne te overspoelen met wapens en militaire adviseurs. En het gaat daar nu mee door. Eerlijk gezegd heeft niemand aandacht voor de economie of het welzijn van de mensen die daar wonen, ze geven er gewoon helemaal niets om, terwijl ze nooit geld hebben gespaard om in het oosten een tegen Rusland gerichte NAVO-voet aan de grond te krijgen en agressie, haat en russofobie te cultiveren.
Vandaag vechten onze soldaten en officieren, en ook de milities van de Donbass, om hun volk te beschermen. Zij vechten voor de toekomst van Rusland als een groot, vrij en veilig multi-etnisch land dat zijn eigen beslissingen neemt, zijn eigen toekomst bepaalt, vertrouwt op zijn geschiedenis, cultuur en tradities, en alle pogingen van buitenaf afwijst om pseudo-waarden op te leggen die doordrenkt zijn van ontmenselijking en moreel verval.
Ongetwijfeld zullen onze doelstellingen van onze speciale militaire operatie worden bereikt. De sleutel daartoe is de moed en het heldendom van onze soldaten, de geconsolideerde Russische samenleving, wier steun het Russische leger en de Russische marine kracht en vertrouwen geeft, en een diep begrip van de waarheid en de historische rechtvaardigheid van onze zaak, namelijk het opbouwen en versterken van Rusland als een sterke soevereine macht.
Mijn punt is dat soevereiniteit in de 21e eeuw niet kan worden gesegmenteerd of gefragmenteerd. De componenten van soevereiniteit zijn even belangrijk, en zij versterken elkaar en vullen elkaar aan.
Het gaat ons dus niet alleen om de verdediging van onze politieke soevereiniteit en nationale identiteit, maar ook om de versterking van alles wat bepalend is voor de economische, financiële, professionele en technologische onafhankelijkheid van ons land.
De structuur zelf van de westerse sancties berustte op de valse vooronderstelling dat Rusland economisch niet soeverein is en kritisch kwetsbaar is. Zij lieten zich zo meeslepen in het verspreiden van de mythe van de achterlijkheid van Rusland en zijn zwakke positie in de wereldeconomie en -handel, dat zij er blijkbaar zelf in begonnen te geloven.
Bij het plannen van hun economische blitzkrieg hebben zij de werkelijke feiten, namelijk hoezeer ons land de afgelopen jaren is veranderd, niet opgemerkt of gewoonweg genegeerd.
Deze veranderingen zijn het resultaat van onze geplande inspanningen om een duurzame macro-economische structuur te creëren, voedselzekerheid te waarborgen, importvervangende programma’s uit te voeren en ons eigen betalingssysteem te creëren, om er maar een paar te noemen.
Natuurlijk hebben de sanctiebeperkingen het land voor veel uitdagingen gesteld. Sommige bedrijven hebben nog steeds problemen met reserveonderdelen. Onze bedrijven hebben geen toegang meer tot veel technologische oplossingen. De logistiek is in het slop geraakt.
Maar aan de andere kant opent dit alles nieuwe mogelijkheden voor ons – we praten hier vaak over, maar het is echt zo. Dit alles is een stimulans om een economie op te bouwen met een volledig in plaats van een gedeeltelijk technologisch, produktief, menselijk en wetenschappelijk potentieel en soevereiniteit.
Natuurlijk is het onmogelijk om zo’n veelomvattende uitdaging in één keer op te lossen. Het is noodzakelijk systematisch verder te werken met het oog op de toekomst. Dit is precies wat Rusland doet door zijn langetermijnplannen voor de ontwikkeling van takken van de economie en de versterking van de sociale sfeer ten uitvoer te leggen. De huidige beproevingen leiden slechts tot aanpassingen en wijzigingen van de plannen, zonder dat de strategische oriëntatie verandert.
Vandaag zou ik het willen hebben over de basisprincipes op basis waarvan ons land, onze economie zich zal ontwikkelen.
Het eerste beginsel is openheid. Echt soevereine staten zijn altijd geïnteresseerd in gelijkwaardig partnerschap en in het leveren van een bijdrage aan de mondiale ontwikkeling. Zwakke en afhankelijke landen daarentegen zijn gewoonlijk op zoek naar vijanden, wakkeren xenofobie aan of verliezen de laatste resten van hun identiteit en onafhankelijkheid, en volgen blindelings in het kielzog van hun opperleenheer.
Rusland zal nooit de weg van zelfgekozen isolement en autarkie volgen, hoewel onze zogenaamde westerse vrienden daar letterlijk van dromen. Bovendien breiden wij de samenwerking uit met allen die daarin geïnteresseerd zijn, die met ons willen samenwerken, en wij zullen dat blijven doen. Dat zijn er velen. Ik zal ze hier niet opnoemen. Zij vormen de overgrote meerderheid van de mensen op aarde. Ik ga nu niet al deze landen opnoemen. Dat is algemeen bekend.
Ik zal niets nieuws zeggen als ik u eraan herinner dat iedereen die met Rusland wil blijven werken of samenwerkt, blootstaat aan schaamteloze druk van de Verenigde Staten en Europa; het gaat zelfs zo ver dat er directe dreigementen worden geuit. Dit soort chantage betekent echter weinig wanneer het gaat om landen die worden geleid door echte leiders die het verschil kennen tussen hun eigen nationale belangen, de belangen van hun volk – en die van iemand anders.
Rusland zal de economische samenwerking met deze staten uitbouwen en gezamenlijke projecten bevorderen. Terzelfder tijd zullen wij zeker blijven samenwerken met westerse bedrijven die ondanks de ongekende dwangmaatregelen op de Russische markt zijn gebleven – dergelijke bedrijven bestaan ook.
Wij geloven dat de ontwikkeling van een comfortabele en onafhankelijke betalingsinfrastructuur in nationale valuta’s een solide en voorspelbare basis vormt voor een verdieping van de internationale samenwerking. Om bedrijven uit andere landen te helpen logistieke en samenwerkingsbanden aan te knopen, werken wij aan de verbetering van de vervoerscorridors, de vergroting van de capaciteit van de spoorwegen, de overslagcapaciteit in havens in het Noordpoolgebied en in het oosten, zuiden en andere delen van het land, met inbegrip van de bekkens van de Azov-Zwarte Zee en de Kaspische Zee – zij zullen het belangrijkste traject van de Noord-Zuidcorridor worden, die een stabiele verbinding met het Midden-Oosten en Zuid-Azië tot stand zal brengen. Wij verwachten dat het vrachtverkeer langs deze route in de nabije toekomst gestaag zal beginnen te groeien.
Maar buitenlandse handel is niet onze enige prioriteit. Rusland is voornemens de samenwerking op wetenschappelijk, technologisch, cultureel, humanitair en sportief gebied uit te breiden op basis van gelijkheid en wederzijds respect tussen de partners. Terzelfder tijd zal ons land streven naar verantwoordelijk leiderschap op al deze gebieden.
Het tweede beginsel van onze ontwikkeling op lange termijn is het vertrouwen op vrijheid van ondernemerschap. Elk particulier initiatief dat Rusland ten goede komt, moet maximale steun en ruimte voor uitvoering krijgen.
De pandemie en de meer recente gebeurtenissen hebben bevestigd hoe belangrijk flexibiliteit en vrijheid in de economie zijn. Russische particuliere ondernemingen hebben – onder moeilijke omstandigheden, te midden van pogingen om onze ontwikkeling met alle middelen in te perken – bewezen dat zij op de wereldmarkten kunnen concurreren. Particuliere bedrijven moeten ook worden gecrediteerd voor de aanpassing van Rusland aan de snel veranderende externe omstandigheden. Rusland moet zorgen voor een dynamische ontwikkeling van de economie – uiteraard steunend op het particuliere bedrijfsleven.
Wij zullen de administratieve belemmeringen blijven verminderen. In 2016-2018 hebben wij bijvoorbeeld een moratorium ingesteld op routinecontroles van kleine ondernemingen. Vervolgens werd het verlengd tot 2022. In 2020 werd dit moratorium uitgebreid tot middelgrote ondernemingen. Ook is het aantal niet-geplande audits ongeveer vier keer zo klein geworden.
Daar is het niet bij gebleven en afgelopen maart hebben we routineaudits afgeschaft voor alle ondernemers, ongeacht de omvang van hun bedrijf, mits hun activiteiten geen hoog risico voor mens of milieu inhouden. Daardoor is het aantal routineaudits zes keer zo klein geworden als vorig jaar.
Waarom geef ik zoveel details? Het punt is dat na de instelling van het moratorium op audits het aantal overtredingen door ondernemers – dit was het resultaat – niet is toegenomen, maar juist is gedaald. Dit getuigt van de rijpheid en verantwoordelijkheid van de Russische ondernemingen. Natuurlijk moeten zij worden gemotiveerd in plaats van te worden gedwongen zich aan voorschriften en eisen te houden.
Er is dus alle reden om nog een radicale stap voorwaarts te zetten, namelijk om voorgoed en permanent af te zien van het merendeel van de audits voor alle Russische bedrijven, behalve voor risicovolle of potentieel gevaarlijke activiteiten. Iedereen heeft allang begrepen dat het niet nodig was om iedereen zonder uitzondering te controleren. Er moet een risicogerichte aanpak komen. Ik verzoek de regering om in de komende maanden de specifieke parameters van een dergelijke hervorming uit te werken.
Er is nog een ander zeer gevoelig thema voor het bedrijfsleven, dat vandaag ook belangrijk is geworden voor onze nationale veiligheid en onze economische weerbaarheid. Om allerlei vormen van misbruik en achterdeurtjes om ondernemers onder druk te zetten te verminderen en tot een minimum te beperken, schrappen wij consequent een aantal losse regels uit het strafrecht die worden toegepast op economische delicten.
In maart jongstleden is een wet ondertekend op grond waarvan belastinggerelateerde strafzaken tegen ondernemers alleen door de belastingdienst voor de rechter mogen worden gebracht – een andere mogelijkheid is er niet. Binnenkort zal een wetsontwerp worden aangenomen over de verkorting van de verjaringstermijn voor belastinggerelateerde misdrijven en over de intrekking van rechtszaken waarin strafvervolging wordt ingesteld nadat achterstallige belastingen zijn betaald.
Met een alomvattende, zij het voorzichtige aanpak, moeten we een breed scala van economische delicten decriminaliseren, bijvoorbeeld die waarbij bedrijven zonder vergunning of accreditatie strafbaar worden gesteld. Dit is vandaag de dag een controversiële praktijk omdat onze westerse partners op illegale wijze weigeren dergelijke vergunningen te verstrekken.
Onze eigen instanties mogen niet in hun eentje onze ondernemingen strafrechtelijk aansprakelijk stellen voor het feit dat zij eigenlijk niets verkeerd hebben gedaan. Het probleem is dit, en kleine bedrijven begrijpen dat heel goed : als een vergunning verlopen is, en de Westerse partners weigeren die te verlengen, wat moeten de bedrijven dan doen, hun activiteiten stopzetten ? In geen geval, ze laten werken. Het overheidstoezicht moet blijven bestaan, maar er mag geen sprake zijn van ongepaste inmenging in het bedrijfsleven.
Het is ook zinvol om na te denken over een verhoging van de drempel van de strafrechtelijke aansprakelijkheid voor onbetaalde douanerechten en andere dergelijke belastingen. Daarnaast hebben we de parameters van de begrippen “groot” en “zeer groot” economisch verlies voor de toepassing van economische delicten al lang niet meer heroverwogen, ondanks de inflatie die sinds 2016 met 50 procent is opgelopen. De wet sluit nu niet meer aan bij de huidige realiteit en moet worden gecorrigeerd.
We moeten de voorwaarden voor het aanhouden van ondernemers en voor het verlengen van vooronderzoeken heroverwegen. Het is geen geheim dat deze praktijken lange tijd oneigenlijk zijn gebruikt.
Ondernemingen zijn gedwongen hun activiteiten te staken of failliet te gaan nog voordat het onderzoek is afgerond. De reputatie van de eigenaars en de merknaam hebben hieronder te lijden, om nog maar te zwijgen van het directe financiële verlies, het verlies van marktaandeel en banen. Ik wil de rechtshandhavingsinstanties vragen een einde te maken aan deze praktijken. Ook vraag ik de regering en het Hooggerechtshof om vóór 1 oktober van dit jaar passende wetgeving op te stellen.
Daarnaast is in de Veiligheidsraad een speciale instructie gegeven om te kijken naar strafzaken die worden geopend zonder dat ze later voor de rechter komen. Het aantal van dergelijke zaken is de laatste jaren toegenomen. Wij kennen de redenen. Vaak wordt een zaak geopend zonder voldoende gronden of om druk uit te oefenen op personen. Wij zullen dit in het najaar bespreken om wetgevende maatregelen te nemen en de werkwijze van onze rechtshandhavingsinstanties te veranderen.
Het spreekt vanzelf dat regionale overheden een belangrijke rol spelen bij het scheppen van een modern ondernemingsklimaat. Zoals gebruikelijk tijdens het Forum van Sint-Petersburg, belicht ik de regio’s die aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt op de ranglijst van het nationale investeringsklimaat, die is opgesteld door het Agentschap voor Strategische Initiatieven.
In de top drie zijn veranderingen opgetreden. Moskou en Tatarstan zijn aan de top gebleven en hebben gezelschap gekregen van de regio Moskou, die in een jaar tijd van de achtste plaats naar de top drie is opgeklommen. Ook de regio’s Toela, Nizjni Novgorod, Tjoemen, Novgorod en Sachalin, Sint-Petersburg en Basjkortostan voeren de ranglijst aan.
Afzonderlijk zou ik de regio’s willen belichten die de grootste vooruitgang hebben geboekt, zoals de regio Koergan, die 36 plaatsen is gestegen; het gebied Perm en het gebied Altai, die 26 plaatsen zijn gestegen; Ingoesjetië, dat 24 plaatsen is gestegen; en de regio Ivanovo, die 17 plaatsen is gestegen.
Ik wil onze collega’s in de regio’s bedanken en feliciteren met hun goede werk.
De federale regering en de regionale en gemeentelijke overheden moeten zich concentreren op de ondersteuning van individuele bedrijfsinitiatieven in kleine steden en afgelegen plattelandsgemeenschappen. Wij kennen dergelijke succesverhalen. Het gaat onder meer om de ontwikkeling van populaire software en de landelijke marketing van lokaal geproduceerd biologisch voedsel en milieuvriendelijke producten met behulp van binnenlandse websites.
Het is van belang nieuwe kansen te creëren, moderne winkelformules in te voeren, waaronder platforms voor e-commerce, zoals ik hierboven heb vermeld, en de logistieke, vervoers- en andere kosten te verlagen, onder meer door gebruik te maken van gemoderniseerde Russische postkantoren.
Het is ook van belang om werknemers van kleine bedrijven, zelfstandigen en startende ondernemers te helpen extra vaardigheden en competenties te verwerven. Gelieve overeenkomstige maatregelen die specifiek zijn toegesneden op kleine steden en plattelands- en afgelegen gebieden op te nemen als een afzonderlijke lijn in het nationale project ter bevordering van het midden- en kleinbedrijf.
Vandaag richt ik mij tot onze ambtenaren, eigenaren van grote ondernemingen, onze bedrijfsleiders en leidinggevenden.
Collega’s, vrienden,
Echt, stabiel succes en een gevoel van waardigheid en zelfrespect krijg je alleen als je je toekomst en de toekomst van je kinderen verbindt met je Vaderland. Wij onderhouden reeds lang banden met velen, en ik ben mij bewust van de gevoelens van vele bedrijfsleiders en eigenaars van onze ondernemingen. U hebt me vaak gezegd dat zakendoen veel meer is dan winst maken, en daar ben ik het volledig mee eens. Het gaat erom het leven rondom u te veranderen, bij te dragen tot de ontwikkeling van uw thuissteden, regio’s en het land in zijn geheel, wat uiterst belangrijk is voor zelfontplooiing. Er gaat niets boven het dienen van de mensen en de samenleving. Dat is de zin van je leven en je werk.
De recente gebeurtenissen hebben nog eens bevestigd wat ik altijd heb gezegd: thuis is het veel beter. Degenen die weigerden die duidelijke boodschap te horen, hebben honderden miljoenen, zo niet miljarden dollars verloren in het Westen, in wat een veilige haven voor hun vermogen leek te zijn.
Ik zou nogmaals het volgende willen zeggen tegen onze collega’s, zowel degenen die in deze zaal aanwezig zijn als degenen die er niet zijn: trapt u alstublieft niet opnieuw in dezelfde val. Ons land heeft een enorm potentieel, en er zijn meer dan genoeg taken die uw bijdrage behoeven. Investeer hier, in het creëren van nieuwe ondernemingen en banen, in de ontwikkeling van de toeristische infrastructuur, steun scholen, universiteiten, gezondheidszorg en het sociale domein, cultuur en sport. Ik weet dat velen van u dit doen. Ik weet het, maar ik wilde het nog eens zeggen.
Zo hebben de families Bakroesjin, Morozov, Sjtsjoekin, Ryaboesjinski, Aktsjoerin, Galejev, Apanayev, Matsiyev, Mamontov, Tretyakov, Arsanov, Dadasjev en Gadzjijev hun nobele missie opgevat. Vele Russische, Tataarse, Boerjatse, Tsjetsjeense, Dagestaanse, Jakoetische, Ossetische, Joodse, Armeense en andere koopmans- en ondernemersfamilies hebben hun erfgenamen niet van hun verdiende aandeel beroofd en tegelijkertijd hun naam in de geschiedenis van ons land geëtst.
Overigens wil ik nogmaals opmerken dat het nog maar de vraag is wat voor potentiële erfgenamen belangrijker is: geld en bezit of de goede naam van hun voorvaderen en hun dienstbaarheid aan het land. Dit laatste is iets dat niet mag worden verkwanseld of, vergeef me mijn taalgebruik, verspild aan drank.
Een goede naam is iets dat altijd zal toebehoren aan uw nakomelingen, aan toekomstige generaties. Het zal altijd deel uitmaken van hun leven, van de ene generatie op de andere overgaan, hen helpen en hen sterker maken dan het geld of het bezit dat ze misschien erven, hen kan maken.
Collega’s,
Een verantwoord en evenwichtig macro-economisch beleid is het derde leidende beginsel van onze langetermijnontwikkeling. Dit beleid heeft ons in feite grotendeels in staat gesteld de ongekende druk van de sancties te weerstaan. Ik herhaal dat dit een essentieel beleid op lange termijn is, niet alleen om de huidige uitdagingen aan te gaan. Wij zullen niet in de voetsporen treden van onze westerse collega’s door hun bittere ervaring te herhalen en een inflatiespiraal op gang te brengen en hun financiën te ontwrichten.
Ons doel is de komende jaren een robuuste economische groei te waarborgen, de inflatielast voor onze burgers en bedrijven te verlichten en het streefcijfer voor de inflatie op middellange en lange termijn van vier procent te halen. Inflatie was een van de eerste dingen die ik tijdens mijn opmerkingen noemde, dus laat ik u dit zeggen: wij blijven vasthouden aan dit streefcijfer van een inflatie van vier procent.
Ik heb de regering reeds opdracht gegeven voorstellen uit te werken voor de nieuwe richtlijnen voor de begroting. Deze moeten ervoor zorgen dat ons begrotingsbeleid voorspelbaar is en ons in staat stellen optimaal gebruik te maken van de externe economische omstandigheden. Waarom hebben wij dit alles nodig? Om de economische groei een stabielere basis te geven en tegelijk onze infrastructuur- en technologische doelstellingen te verwezenlijken, die een basis vormen voor de verbetering van het welzijn van onze bevolking.
Het is waar dat sommige internationale reservevaluta’s zich de laatste tijd op een suïcidaal pad hebben begeven, dat is een evident feit. In ieder geval hebben ze duidelijk suïcidale bedoelingen. Natuurlijk heeft het geen zin om ze te gebruiken om onze geldvoorraad te “steriliseren”. Toch blijft het principe dat je je uitgaven moet plannen op basis van hoeveel je verdient, relevant. Zo werkt het, en wij begrijpen dat.
Sociale rechtvaardigheid is het vierde beginsel dat aan onze ontwikkeling ten grondslag ligt. Er moet een krachtige sociale dimensie zijn als het gaat om het bevorderen van economische groei en bedrijfsinitiatieven. Dit ontwikkelingsmodel moet de ongelijkheid verminderen in plaats van haar te vergroten, in tegenstelling tot wat in andere landen gebeurt. Om eerlijk te zijn hebben we niet voorop gelopen bij het verwezenlijken van deze doelstellingen. We moeten nog veel kwesties en problemen in dit verband oplossen.
Het terugdringen van armoede en ongelijkheid heeft alles te maken met het creëren van vraag naar in Rusland vervaardigde producten in het hele land, het overbruggen van de kloof tussen regio’s wat betreft hun mogelijkheden, en het scheppen van nieuwe banen waar die het hardst nodig zijn. Dit zijn de belangrijkste aanjagers van economische ontwikkeling.
Ik wil benadrukken dat het tot stand brengen van een positieve dynamiek in termen van groei van het gezinsinkomen en armoedebestrijding de belangrijkste prestatie-indicatoren zijn voor overheidsinstanties en de staat in het algemeen. Wij moeten dit jaar reeds tastbare resultaten op dit gebied boeken, ondanks alle objectieve uitdagingen waarmee wij worden geconfronteerd. Ik heb deze taak al aan de regering opgedragen.
Nogmaals, wij verlenen gerichte steun aan de meest kwetsbare groepen – gepensioneerden, gezinnen met kinderen, en mensen in moeilijke levenssituaties.
De pensioenen worden jaarlijks geïndexeerd tegen een percentage dat hoger ligt dan de inflatie. Dit jaar zijn ze twee keer verhoogd, op 1 juni met nog eens 10 procent.
Het minimumloon is tegelijkertijd met 10% verhoogd, evenals het bestaansminimum – een referentiecijfer dat wordt gebruikt om veel sociale uitkeringen en betalingen te berekenen – zodat ook deze uitkeringen zouden moeten stijgen, waardoor het inkomen van ongeveer 15 miljoen mensen toeneemt.
De afgelopen jaren hebben we een holistisch systeem opgebouwd om gezinnen met een laag inkomen en kinderen te ondersteunen. Vrouwen hebben recht op overheidssteun vanaf de eerste fasen van de zwangerschap en totdat het kind 17 jaar wordt.
De levensstandaard en de welvaart van de mensen zijn de belangrijkste demografische factoren; de huidige situatie is vrij moeilijk als gevolg van verschillende negatieve demografische golven die elkaar recentelijk hebben opgevolgd. In april werden in Rusland minder dan honderdduizend kinderen geboren, bijna 13 procent minder dan in april 2020.
Ik vraag de regering om de ontwikkeling van aanvullende steunmaatregelen voor gezinnen met kinderen in het oog te blijven houden. Die moeten verstrekkend zijn en in verhouding staan tot de omvang van de buitengewone demografische uitdaging waarvoor we staan.
De toekomst van Rusland is verzekerd door gezinnen met twee, drie en meer kinderen. Daarom moeten we meer doen dan directe financiële steun verlenen – we moeten het gezondheidszorgstelsel, het onderwijs en alle gebieden die de kwaliteit van het leven van mensen bepalen, afstemmen op en richten op de behoeften van gezinnen met kinderen.
Dit probleem wordt onder meer aangepakt door de nationale sociale initiatieven, die regionale teams en het Agentschap voor Strategische Initiatieven samen uitvoeren. Dit najaar zullen wij de resultaten van hun werk evalueren en de Russische regio’s rangschikken naar levenskwaliteit, zodat de beste ervaringen en praktijken zo breed mogelijk in het land kunnen worden toegepast.
Prioriteit geven aan de ontwikkeling van infrastructuur is het vijfde beginsel dat aan het economisch beleid van Rusland ten grondslag ligt.
Wij hebben de directe begrotingsuitgaven voor de uitbreiding van vervoerscorridors opgevoerd. Volgend jaar wordt een ambitieus plan gelanceerd voor de aanleg en reparatie van het federale en regionale kernnetwerk van autosnelwegen. In de komende vijf jaar moet ten minste 85% van de wegen worden aangepast.
Leningen uit de infrastructuurbegroting is een nieuw instrument dat op grote schaal wordt gebruikt. De leningen worden verstrekt voor 15 jaar tegen een rentevoet van 3 procent. Zoals ik al eerder zei, zijn ze veel populairder dan we aanvankelijk dachten. De regio’s hebben meerdere goed doordachte en veelbelovende projecten die zo snel mogelijk moeten worden opgestart. We zullen nagaan hoe we deze steunmaatregel kunnen gebruiken. We hebben gisteravond over deze kwestie gedebatteerd. Wat ik wil zeggen is dat het een betrouwbaar instrument is.
De modernisering van huisvesting en nutsvoorzieningen is een andere zaak met een achterstand. In deze sector wordt chronisch te weinig geïnvesteerd, voor een bedrag van 4,5 triljoen roebel. Meer dan 40 procent van de netwerken moet worden vervangen, wat de oorzaak is van hun lage efficiëntie en grote verliezen. Ongeveer 3% van de netwerken wordt elk jaar onbruikbaar, maar niet meer dan 2% wordt vervangen, waardoor het probleem elk jaar groter wordt.
Ik stel voor de middelen te consolideren en een uitgebreid programma op te zetten voor de verbetering van huisvesting en nutsvoorzieningen, en dit te synchroniseren met andere plannen voor de ontwikkeling van infrastructuur en de revisie van woningen. Het doel is de situatie om te buigen en het aantal gedateerde netwerken geleidelijk te verminderen, net zoals we dat doen door mensen uit structureel onveilige gebouwen te halen of wegen te repareren. Wij zullen de huisvesting en de nutsvoorzieningen en het bouwcomplex volgende week uitvoerig met de gouverneurs bespreken tijdens een bijeenkomst van het presidium van de Staatsraad.
Los daarvan stel ik voor meer middelen uit te trekken voor de financiering van projecten om een comfortabel stadsmilieu te creëren in kleine steden en historische nederzettingen. Dit programma werkt goed voor ons. Ik stel voor om in 2023-2024 jaarlijks nog eens 10 miljard roebel voor deze doeleinden uit te trekken.
Wij zullen extra middelen toewijzen voor de renovatie van stedelijke gebieden in het Federaal District Verre Oosten. Ik wil dat de regering hiervoor specifieke middelen uittrekt als onderdeel van de programma’s voor begrotingsleningen voor infrastructuur en verbetering van huisvesting en nutsvoorzieningen, en van andere ontwikkelingsprogramma’s.
Het bevorderen van alomvattende verbeteringen en ontwikkeling voor plattelandsgebieden is voor ons een topprioriteit. De mensen die daar wonen, voeden het land. Wij zien nu dat zij ook een groot deel van de wereld voeden, dus moeten zij in comfort en waardigheid kunnen leven. In dit verband verzoek ik de regering extra middelen uit te trekken voor het desbetreffende programma. Uitvoerrechten op landbouwprodukten kunnen hier als financieringsbron dienen. Dit is een permanente bron van inkomsten. Natuurlijk kunnen er schommelingen zijn, maar op deze manier is er in ieder geval een constante stroom van inkomsten.
Los daarvan stel ik voor dat we de programma’s voor de modernisering en verbetering van culturele centra op het platteland en van regionale theaters en musea uitbreiden door in 2023 en 2024 voor elk van deze projecten zes miljard roebel uit te trekken.
Wat ik zojuist heb gezegd over culturele instellingen is iets waar mensen echt naar uitkijken, iets waar ze echt om geven. Laat ik u een recent voorbeeld geven: tijdens de uitreiking van de Held van de Arbeid-medailles vroeg een van de winnaars, Vladimir Michailov uit Jakoetië, mij rechtstreeks om hulp bij de bouw van een cultureel centrum in zijn geboortedorp. Dit was tijdens het gedeelte van de ceremonie waar wij elkaar in besloten kring ontmoeten. We zullen dit zeker doen. Het feit dat de mensen deze kwestie op alle niveaus aan de orde stellen, toont aan dat zij deze projecten echt graag uitgevoerd willen zien.
Op dit punt zou ik een opmerking willen maken over een onderwerp dat vooral nu relevant is, omdat we aan het begin van de zomer zitten, wanneer Russen gewoonlijk hun zomervakantie doorbrengen.
Elk jaar willen meer en meer toeristen de mooiste plekjes van ons land bezoeken: nationale parken, wildreservaten en natuurreservaten. Volgens de beschikbare ramingen zal deze toeristenstroom dit jaar meer dan 12 miljoen mensen bedragen. Het is van essentieel belang dat alle overheidsinstanties, bedrijven en toeristen goed weten wat zij wel en niet kunnen doen in deze gebieden, waar zij toeristische infrastructuur kunnen aanleggen en waar dergelijke activiteiten strikt verboden zijn omdat zij unieke en kwetsbare ecosystemen in gevaar brengen.
Het wetsontwerp dat het toerisme in speciale beschermde gebieden regelt en deze activiteit op beschaafde wijze regelt, ligt reeds bij de Staatsdoema.
In dit verband zou ik uw aandacht willen vestigen op het feit dat wij van tevoren alle relevante ramingen moeten maken en ervoor moeten zorgen dat de besluiten evenwichtig zijn. Wij moeten dit ernstig nemen.
Ik zou speciaal de nadruk willen leggen op de noodzaak om het Baikalmeer te behouden. Er is met name een alomvattend ontwikkelingsproject voor de stad Baikalsk, die een model moet worden van duurzaam, eco-gevoelig gemeentelijk bestuur.
Het gaat er niet alleen om de opeenstapeling van negatieve milieueffecten van de pulp- en papierfabriek van Baikalsk weg te werken, maar ook om de stad een hogere levensstandaard te geven en haar om te vormen tot een toonaangevende bestemming voor milieutoerisme in Rusland. Bij de uitvoering van dit project moeten wij een beroep doen op de meest geavanceerde technologieën en schone energie.
In het algemeen zullen wij schone technologie ontwikkelen om de doelen te bereiken die wij ons gesteld hebben bij de milieumodernisering van productiefaciliteiten, en om gevaarlijke emissies te verminderen, vooral in grote industriële centra. Wij zullen ook blijven werken aan projecten op het gebied van de kringloopeconomie, groene projecten en klimaatbehoud. Ik heb vorig jaar tijdens dit forum uitvoerig over deze kwesties gesproken.
Het zesde transversale ontwikkelingsprincipe dat ons werk consolideert, is volgens mij dan ook het bereiken van echte technologische soevereiniteit, het creëren van een integraal systeem van economische ontwikkeling dat niet afhankelijk is van buitenlandse instellingen als het gaat om kritisch belangrijke onderdelen. Wij moeten alle gebieden van het leven op een kwalitatief nieuw technologisch niveau ontwikkelen zonder slechts gebruikers te zijn van de oplossingen van andere landen. Wij moeten technologische sleutels hebben om goederen en diensten van de volgende generatie te kunnen ontwikkelen.
In de afgelopen jaren hebben wij veel aandacht besteed aan invoersubstitutie, waarbij wij in een aantal sectoren succes hebben geboekt, onder meer in de landbouw, de farmaceutische sector, de medische uitrusting, de defensie-industrie en diverse andere sectoren.
Maar ik moet benadrukken dat er in onze samenleving veel discussie is over invoersubstitutie. En het is geen wondermiddel noch een allesomvattende oplossing. Als we alleen anderen imiteren wanneer we buitenlandse goederen proberen te vervangen door kopieën, zelfs als die van zeer hoge kwaliteit zijn, lopen we het risico voortdurend achter de feiten aan te lopen, terwijl we een stap vooruit zouden moeten zijn en onze eigen concurrerende technologieën, goederen en diensten zouden moeten creëren die de nieuwe wereldstandaard kunnen worden.
Als u zich herinnert, heeft Sergej Koroljov niet alleen maar rakettechnologie gekopieerd of plaatselijk opgewaardeerd. Hij richtte zich op de toekomst en stelde een uniek plan voor om de R-7 raket te ontwikkelen. Hij baande de weg naar de ruimte voor de mensheid en zette in feite een standaard voor de hele wereld, voor de komende decennia.
Proactief – zo werkten de oprichters van veel Sovjet-onderzoeksprogramma’s in die tijd. En vandaag, voortbouwend op dat grondwerk, blijven onze ontwerpers vooruitgang boeken en hun waarde tonen. Het is aan hen te danken dat Rusland supersonische wapens heeft die in geen enkel ander land bestaan. Rosatom blijft de leider op het gebied van nucleaire technologie en ontwikkelt onze vloot van door kernenergie aangedreven ijsbrekers. Veel Russische AI- en Big Data-oplossingen zijn de beste ter wereld.
Nogmaals, technologische ontwikkeling is een transversaal gebied dat het huidige decennium en de hele 21e eeuw zal bepalen. Tijdens de komende bijeenkomst van de Strategische Ontwikkelingsraad zullen wij onze aanpak voor het opbouwen van een baanbrekende, op technologie gebaseerde economie – een techno-economie – diepgaand bespreken. Er is zoveel dat wij kunnen bespreken. Het belangrijkste is dat er veel bestuurlijke beslissingen moeten worden genomen op het gebied van het ingenieursonderwijs en de overdracht van onderzoek naar de reële economie, en de verstrekking van financiële middelen voor snelgroeiende hightechbedrijven. We zullen het ook hebben over de ontwikkeling van sectoroverschrijdende technologieën en de voortgang van digitale transformatieprojecten in afzonderlijke industrieën.
Voor alle duidelijkheid: het is natuurlijk onmogelijk om elk product te maken dat er is, en dat is ook niet nodig. We moeten echter wel over cruciale technologieën beschikken om snel te kunnen handelen als we een product zelf moeten gaan produceren. Dit hebben wij gedaan toen wij snel begonnen met de productie van coronavirusvaccins, en onlangs zijn wij begonnen met de productie van vele andere producten en diensten.
Nadat bijvoorbeeld oneerlijke KamAZ-partners de Russische markt hadden verlaten, werd hun plaats ingenomen door binnenlandse bedrijven, die onderdelen leveren voor traditionele modellen en zelfs geavanceerde hoofdlijn-, transport- en zware bedrijfsvoertuigen.
Het betaalsysteem Mir card heeft Visa en MasterCard met succes vervangen op de binnenlandse markt. Het breidt zijn geografisch gebied uit en krijgt geleidelijk internationale erkenning.
De tractorenfabriek in Sint-Petersburg is een ander voorbeeld. Zijn vroegere buitenlandse partner stopte met de verkoop van motoren en het onderhoud onder garantie. Motorenbouwers uit Yaroslavl en Tutayev schoten te hulp en begonnen hun motoren te leveren. Als gevolg hiervan bereikte de produktie van landbouwmachines in de Tractorenfabriek te Sint-Petersburg in maart-april een recordhoogte. De produktie daalde niet, maar bereikte een recordhoogte.
Ik ben er zeker van dat er nog meer positieve praktijken en succesverhalen zullen volgen.
Nogmaals, Rusland beschikt over het professionele, wetenschappelijke en technologische potentieel om producten te ontwikkelen waar veel vraag naar is, waaronder huishoudelijke apparaten en bouwmaterieel, maar ook industriële en dienstverlenende apparatuur.
Het komt er nu op aan de capaciteiten op te voeren en de nodige productielijnen snel operationeel te maken. Een van de kernpunten zijn comfortabele arbeidsomstandigheden voor de bedrijven en de beschikbaarheid van voorbereide productielocaties.
Ik verzoek de regering de belangrijkste parameters van de nieuwe operationele beleidslijnen voor industriële clusters tegen het najaar voor te leggen.
Wat is hier van cruciaal belang?
Ten eerste – financiering. De projecten die in deze clusters worden opgestart, moeten kunnen beschikken over een langetermijnkrediet voor maximaal tien jaar tegen een jaarlijkse rentevoet van minder dan zeven procent in roebels. Wij hebben al deze punten ook met onze economische agentschappen besproken. Iedereen was het ermee eens, dus we gaan door.
Ten tweede – belastingen. De clusters moeten een laag niveau van relatief permanente belastingen hebben, inclusief verzekeringsbijdragen.
Ten derde – ondersteuning van de produktie in de vroege aanloopfase, waarbij een pakket orders wordt samengesteld met inbegrip van subsidiëring van de aankoop van gereed produkt door dergelijke ondernemingen. Dit is geen gemakkelijke kwestie, maar ik denk dat subsidies nodig kunnen zijn. Zij zijn nodig om de markt te verzekeren. We moeten het alleen nog uitwerken.
Ten vierde – een vereenvoudigde administratie met minimale of geen inspecties en een gemakkelijke douanetoezicht dat niet belastend is.
Ten vijfde, en dit is waarschijnlijk het belangrijkste punt, moeten wij mechanismen opzetten om de vraag op lange termijn te garanderen voor de nieuwe innoverende produkten die op het punt staan op de markt te komen. Ik herinner de regering eraan dat dergelijke preferentiële voorwaarden en respectieve industriële clusters al op 1 januari 2023 moeten worden gelanceerd.
In dit verband wil ik opmerken dat zowel nieuwe als reeds functionerende industriële groeipolen kleine ondernemingen moeten aantrekken en in hun baan moeten zien te krijgen. Het is van cruciaal belang voor ondernemers, voor kleine entiteiten om de horizon te zien en hun vooruitzichten te beseffen.
Daarom vraag ik de regering om samen met de KMO-Corporatie [Federale Maatschappij voor de Ontwikkeling van het Midden- en Kleinbedrijf] en onze grootste ondernemingen een instrument te lanceren voor langetermijncontracten tussen ondernemingen met staatsdeelneming en KMO’s. Dit zal de vraag naar de produkten van dergelijke ondernemingen voor de komende jaren verzekeren, terwijl de leveranciers met vertrouwen toezeggingen kunnen doen om een nieuwe produktiefaciliteit te lanceren of een bestaande uit te breiden om aan die order te voldoen.
Ik wil hieraan toevoegen dat wij het tijdschema voor de bouw van industrieterreinen aanzienlijk hebben verkort en alle onnodige belastende procedures hebben afgeschaft. Toch kunnen we hier nog veel meer doen. We moeten nog aan een aantal zaken werken en we kunnen nog verder gaan. Zo duurt het bijvoorbeeld achttien maanden tot drie jaar om een industrieterrein van de grond af op te bouwen, terwijl de aanhoudend hoge rente het moeilijker maakt om geschikte grondstukken te kopen.
Daarom stel ik voor industriële hypotheken te lanceren als een nieuw instrument om Russische bedrijven in staat te stellen snel te beginnen met het maken van alle producten die we nodig hebben. Wat ik bedoel zijn preferentiële langetermijnleningen tegen een rente van vijf procent. Bedrijven die van plan zijn nieuwe produktieruimte te kopen, zullen recht hebben op deze leningen. Ik vraag de regering alle details uit te werken met de Russische banksector, zodat het industriële hypotheekprogramma spoedig volledig operationeel wordt.
Vrienden,
De veranderingen in de wereldeconomie, de financiën en de internationale betrekkingen voltrekken zich in een steeds hoger tempo en op steeds grotere schaal. Er is een steeds duidelijker tendens ten gunste van een multipolair groeimodel in plaats van globalisering. Het opbouwen en vormgeven van een nieuwe wereldorde is natuurlijk geen gemakkelijke opgave. Wij zullen het hoofd moeten bieden aan vele uitdagingen, risico’s en factoren die wij vandaag nauwelijks kunnen voorspellen of voorzien.
Toch is het duidelijk dat het aan de sterke soevereine staten is, aan de staten die geen door anderen opgelegd traject volgen, om de regels voor de nieuwe wereldorde vast te stellen. Alleen machtige en soevereine staten kunnen hun zegje doen in deze opkomende wereldorde. Anders zijn zij gedoemd koloniën te worden of te blijven, verstoken van alle rechten.
Wij moeten vooruitgaan en veranderen in overeenstemming met de tijd, en tegelijk blijk geven van onze nationale wil en vastberadenheid. Rusland gaat dit opkomende tijdperk in als een machtige soevereine natie. Wij zullen zeker gebruik maken van de nieuwe immense mogelijkheden die zich in deze tijd voor ons openen, om nog sterker te worden.
Ik dank u voor uw aandacht.