Lessen uit Vietnam voor Oekraïne

28jul 2022 by ian 
Bron: Rick STERLING 
orientalreview.org 28 juli 2022 ~~~

In april 1965 legde de Amerikaanse president Lyndon Baines Johnson (LBJ) uit waarom hij de Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam escaleerde. Met een Orwelliaans tintje noemde LBJ de toespraak “Peace without Conquest” (Vrede zonder Overheersing)” toen hij het begin aankondigde van Amerikaanse luchtaanvallen op Vietnam.

Hij legde uit dat “we moeten vechten als we willen leven in een wereld waar elk land zijn eigen lot kan bepalen en alleen in zo’n wereld zal onze eigen vrijheid veilig zijn… we hebben een nationale belofte gedaan om Zuid-Vietnam te helpen zijn onafhankelijkheid te verdedigen en ik ben van plan me aan die belofte te houden. Die belofte onteren, de kleine en dappere natie overlaten aan haar vijanden en de terreur die daarop moet volgen, zou een onvergeeflijke fout zijn.”

Johnson verklaarde verder: “Wij zijn daar ook om de wereldorde te versterken… Vietnam aan zijn lot overlaten zou het vertrouwen van al deze mensen in de waarde van een Amerikaanse verbintenis en in de waarde van Amerika’s woorden doen wankelen.”

Zonder lering te trekken uit de mislukking en massaslachting van de Koreaanse oorlog in het decennium daarvoor, begon het Amerikaanse leger met grootscheepse bombardementen op Vietnam en stuurde honderdduizenden soldaten.

Op dat moment, voorjaar 1965, waren ongeveer 400 Amerikaanse soldaten gesneuveld in het conflict. De oorlog was nog niet algemeen impopulair. Amerikanen die protesteerden tegen de oorlog in Vietnam vormden een kleine minderheid. Het zou nog twee jaar duren voordat Martin Luther King de oorlog in zijn beroemde speeches veroordeelde.

Jaren later, nadat honderdduizenden waren opgeroepen voor het leger en tienduizenden waren omgekomen, werd de oorlog alom impopulair. Uiteindelijk stierven meer dan 58.000 Amerikanen en drie miljoen Vietnamese burgers en soldaten in de oorlog. De kosten in mensenlevens en verspilde middelen waren immens. De “Great Society” die LBJ hoopte op te bouwen werd tot staan gebracht door de verspilling van mensenlevens, energie en middelen in de Vietnam oorlog.

Er zijn vandaag gelijkenissen met de VS en de NAVO die tientallen MILJOENEN dollars aan wapens in Oekraïne storten om de Russische militaire interventie tegen te gaan. De VS en de westerse bondgenoten geven extra steun in de vorm van inlichtingen en militair advies. Hoewel er nog geen officiële VS-troepen zijn (zoals de eerste jaren in Vietnam), zijn er wel speciale operaties en veel andere militaire steun.

President Biden en de leiders van de regering klinken vergelijkbaar met LBJ in het beginstadium van de Vietnamoorlog. In zijn opmerkingen aan het Congres waarin hij om extra financiering voor Oekraïne vroeg, zei Biden: “We hebben dit wetsvoorstel nodig om Oekraïne te steunen in zijn strijd voor vrijheid…. De kosten van deze strijd zijn niet goedkoop, maar toegeven aan agressie zal duurder uitvallen als we het laten gebeuren.” Biden maakt duidelijk dat het doel van de VS niet alleen de “vrijheid” van Oekraïne is, en vervolgt: “Investeren in de vrijheid en veiligheid van Oekraïne is een kleine prijs om Russische agressie af te straffen, om het risico op toekomstige conflicten te verkleinen.”

Zowel in Vietnam als in Oekraïne installeerden of begunstigden de VS pro-VS regeringen om “vijandige” naties tegen te gaan. In de jaren 1950 verhinderden de VS een nationaal referendum in Vietnam dat het land zou hebben verenigd zonder oorlog. In 2014 was de VS behulpzaam bij het bevorderen van de staatsgreep in Oekraïne, waarbij een democratisch gekozen regering omver werd geworpen, wat leidde tot de afscheiding van de Krim en een burgeroorlog in Oost-Oekraïne. Terwijl de meesten in het Westen denken dat het Oekraïne-conflict in februari van dit jaar begon, begon het feitelijk in februari 2014.
De documentaire “Ukraine on Fire” uit 2016, verboden door YouTube, beschrijft de staatsgreep.

De westerse media schilderden de VS en Zuid-Vietnam af als overwinnaars van de oorlog in Zuidoost-Azië, totdat het Tet-offensief van 1968 de leugens en de realiteit blootlegde. Op dezelfde manier portretteren de westerse media de Oekraïners als overwinnaars van de oorlog te midden van overweldigende Oekraïense publieke steun. In werkelijkheid hebben Rusland en de separatistische Volksrepubliek Donetsk (DPR) en Volksrepubliek Lugansk (LPR) gestaag de controle over Zuidoost-Oekraïne overgenomen. Ondertussen heeft de Oekraïense president Zelensky de gevangenneming, foltering en moord op tegenstanders in de hand gewerkt. De grootste oppositiepartij is verboden. Veel Oekraïners zijn tegen zijn beleid en tegen de voortzetting van de oorlog. Er zijn geruchten over moordaanslagen op de president, net als in Zuid-Vietnam.

De Oekraïners zijn kanonnenvoer geworden voor de geopolitieke doelstellingen van de VS, net zoals de Zuid-Vietnamezen dat waren.

Het is nu duidelijk dat de escalatie van LBJ in 1965 een enorme en kostbare vergissing was. De onnodige oorlog bracht enorme schade toe aan Vietnam, Cambodja en Laos. Hij had ook enorme negatieve gevolgen in de Verenigde Staten.

Zullen de VS en hun bondgenoten het conflict in Oekraïne blijven laten escaleren, en een interventie aan de andere kant van de wereld blijven “herhalen” met het doel Rusland pijn te doen? Hebben we niets geleerd van Vietnam en de daaropvolgende rampen met het buitenlands beleid van de VS en het Westen van de afgelopen 40 jaar?

Topfoto: Amerikaanse infanteristen verdringen zich in een met modder gevulde bomkrater en kijken omhoog naar hoge junglebomen op zoek naar Viet Cong sluipschutters die op hen vuren tijdens een veldslag in Phuoc Vinh, ten noordnoordoosten van Saigon in Vietnam’s oorlogszone D, 15 juni 1967.

Reposts zijn welkom met de verwijzing naar ORIENTAL REVIEW.