Permanente oorlog vereist permanente censuur.
Bron: Chris Hedges ScheerPost en consortiumnews 29 augustus 2022
Niemand, ook niet de grootste voorstanders van Oekraïne, verwacht dat de oorlog tussen het land en Rusland snel zal eindigen. De gevechten zijn gereduceerd tot artillerieduels over honderden kilometers frontlinies en stapsgewijze opmars en terugtocht. Oekraïne zal, net als Afghanistan, nog heel lang blijven bloeden. Dat is de bedoeling.
Op 24 augustus kondigde de regering-Biden nog een enorm militair hulppakket aan Oekraïne aan ter waarde van bijna 3 miljard dollar. Het zal maanden, en in sommige gevallen jaren, duren voordat dit militaire materieel Oekraïne bereikt. Nog een teken dat Washington ervan uitgaat dat het conflict een lange uitputtingsslag zal worden, is dat het de Amerikaanse militaire bijstandsmissie in Oekraïne een naam zal geven en er een apart commando van zal maken dat onder toezicht staat van een generaal met twee of drie sterren. Sinds augustus 2021 heeft Biden zijn goedkeuring gehecht aan meer dan 8 miljard dollar aan wapenoverdrachten uit bestaande voorraden, de zogeheten drawdowns, die naar Oekraïne worden verscheept en waarvoor geen goedkeuring van het Congres is vereist.
Met inbegrip van humanitaire hulp, het aanvullen van uitgeputte Amerikaanse wapenvoorraden en het uitbreiden van de Amerikaanse troepenaanwezigheid in Europa, heeft het Congres sinds de Russische invasie van 24 februari meer dan 53,6 miljard dollar goedgekeurd (13,6 miljard in maart en nog eens 40,1 miljard in mei). Oorlog heeft voorrang op de ernstigste existentiële bedreigingen waarmee we worden geconfronteerd. Het voorgestelde budget voor de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in het fiscale jaar 2023 bedraagt 10,675 miljard dollar, terwijl het voorgestelde budget voor het Environmental Protection Agency (EPA) 11,881 miljard dollar bedraagt. Onze goedgekeurde bijstand aan Oekraïne bedraagt meer dan het dubbele van deze bedragen.
De militaristen die de afgelopen twee decennia een permanente oorlog hebben gevoerd die triljoenen dollars heeft gekost, hebben zwaar geïnvesteerd in het controleren van het publieke verhaal. De vijand, of het nu Saddam Hoessein of Vladimir Poetin is, is altijd het toppunt van het kwaad, de nieuwe Hitler. Degenen die wij steunen zijn altijd heldhaftige verdedigers van vrijheid en democratie. Iedereen die de oprechtheid van de zaak in twijfel trekt, wordt ervan beschuldigd een agent van een vreemde mogendheid en een verrader te zijn.
Protest tegen de oorlog in Oekraïne, “Drie tirannen Stalin Poetin Hitler.” (Amaury Laporte, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)
De massamedia verspreidt deze binaire absurditeiten op laffe wijze in 24-uurs nieuwscycli. Haar nieuwsgiganten en -deskundigen, die allemaal afkomstig zijn uit de inlichtingengemeenschap en het leger, wijken zelden af van het goedgekeurde script. Dag en nacht houden de oorlogstrommels nooit op met slaan. Het doel: miljarden dollars in de handen van de oorlogsindustrie laten vloeien en voorkomen dat het publiek lastige vragen stelt.
Tegenover dit spervuur is geen afwijkende mening toegestaan. CBS News zwichtte voor de druk en trok zijn documentairedocumentaire in waarin werd beweerd dat slechts 30% van de naar Oekraïne verscheepte wapens de frontlinies bereikt, terwijl de rest naar de zwarte markt wordt gesluisd, een bevinding waarover de Amerikaanse journaliste Lindsey Snell apart verslag heeft uitgebracht. CNN heeft toegegeven dat er geen toezicht is op de wapens zodra ze aankomen in Oekraïne, dat lang beschouwd werd als het meest corrupte land van Europa. Volgens een opiniepeiling van Ernst & Young in 2018 onder leidinggevenden die verantwoordelijk zijn voor de aanpak van fraude, stond Oekraïne op de negende plaats van de 53 ondervraagde corrupte landen.
Er is weinig reden om critici van de oorlog in Oekraïne te censureren. De VS is niet in oorlog met Rusland. Er vechten geen Amerikaanse troepen in Oekraïne. Kritiek op de oorlog in Oekraïne brengt onze nationale veiligheid niet in gevaar. Er zijn geen langdurige culturele en historische banden met Oekraïne, zoals die er wel zijn met Groot-Brittannië. Maar als een permanente oorlog, met een mogelijk broze publieke steun, het hoofddoel is, is censuur zinvol.
Oorlog is de voornaamste activiteit van het Amerikaanse imperium en het fundament van de Amerikaanse economie. De twee regerende politieke partijen houden de permanente oorlog slaafs in stand, net als de bezuinigingsprogramma’s, de handelsovereenkomsten, de virtuele belastingboycot voor bedrijven en rijken, de grootschalige bewaking van de overheid, de militarisering van de politie en de instandhouding van het grootste gevangenissysteem ter wereld. Zij buigen voor de dictaten van de militaristen, die een staat in een staat hebben gecreëerd. Dit militarisme, zoals Seymour Melman schrijft in The Permanent War Economy: American Capitalism in Decline, [gepubliceerd in 1985] “is fundamenteel in tegenspraak met de vorming van een nieuwe politieke economie, gebaseerd op democratie, in plaats van hiërarchie, op de werkplek en in de rest van de samenleving.”
“Het idee dat oorlogseconomie welvaart brengt is inmiddels meer dan een Amerikaanse illusie,” schrijft Melman. “Wanneer het, zoals in Vietnam, wordt omgezet in een ideologie die de militarisering van de samenleving en morele vernedering rechtvaardigt, dan is een kritische herwaardering van die illusie een dringende zaak. Het is een primaire verantwoordelijkheid van weldenkende mensen die humane waarden zijn toegedaan om het vooruitzicht onder ogen te zien en te reageren op het feit dat de achteruitgang van de Amerikaanse economie en samenleving, als gevolg van de verwoestingen van de oorlogseconomie, onomkeerbaar kan worden.”
Om de permanente oorlog een halt toe te roepen, zoals Melman schrijft, moet de ideologische controle van de oorlogsindustrie verbroken worden. Er moet een einde komen aan de financiering door de oorlogsindustrie van politici, onderzoekscentra en denktanks, en aan haar controle over de monopolies van de media. Het publiek moet bewust worden gemaakt, schrijft Melman, van hoe de federale regering “zichzelf in stand houdt als het directoraat van het grootste industriële bedrijfsimperium ter wereld; hoe de oorlogseconomie is georganiseerd en functioneert parallel aan de gecentraliseerde politieke macht – vaak in strijd met de wetten van het Congres en de grondwet zelf; hoe de directie van de oorlogseconomie vredessentimenten onder de bevolking omzet in pro-militaristische meerderheden in het Congres; hoe ideologie en angst voor banenverlies worden gemanipuleerd om in het Congres en bij het grote publiek steun te verwerven voor de oorlogseconomie; hoe de directie van de oorlogseconomie haar macht gebruikt om te voorkomen dat er plannen worden gemaakt voor een ordelijke omschakeling naar een vredeseconomie. “
Het ongebreidelde, ongecontroleerde militarisme is, zoals de historicus Arnold Toynbee opmerkt, “verreweg de meest voorkomende oorzaak geweest van het uiteenvallen van beschavingen.”
Deze ineenstorting wordt versneld door de rigide standaardisatie en uniformiteit van het publieke discours. De manipulatie van de publieke opinie, wat Walter Lippman “de vervaardiging van instemming” noemt, is noodzakelijk nu de militaristen sociale programma’s uithollen; de afbrokkelende infrastructuur van het land laten vervallen; weigeren het minimumloon te verhogen; een onbekwaam, op winst belust gezondheidszorgsysteem in stand houden dat resulteerde in 25 procent van de wereldwijde sterfgevallen door Covid – hoewel we minder dan 5 procent van de wereldbevolking uitmaken – om het publiek uit te buiten; de-industrialisatie doorvoeren; niets doen om het roofzuchtige gedrag van banken en bedrijven aan banden te leggen of investeren in substantiële programma’s om de klimaatcrisis te bestrijden.
Critici, die al zijn buitengesloten door de corporate media, worden meedogenloos aangevallen, in diskrediet gebracht en monddood gemaakt voor het spreken van een waarheid die de rust van het publiek bedreigt, terwijl de Amerikaanse schatkist wordt geplunderd door de oorlogsindustrie en de natie van haar ingewanden wordt ontdaan.
U kunt mijn discussie met Matt Taibbi over de verrotting die de journalistiek infecteert hier en hier bekijken.
De oorlogsindustrie, vergoddelijkt door de massamedia, inclusief de entertainmentindustrie, wordt nooit verantwoordelijk gehouden voor de militaire fiasco’s, kostenoverschrijdingen, ondeugdelijke wapensystemen en verkwistende verspilling. Het maakt niet uit hoeveel rampen – van Vietnam tot Afghanistan – zij veroorzaakt, zij wordt overladen met steeds grotere bedragen aan federale fondsen, bijna de helft van alle discretionaire uitgaven van de regering. De monopolisering van het kapitaal door het leger heeft de schuld van de VS opgedreven tot meer dan 30 biljoen dollar, 6 biljoen dollar meer dan het BBP van de VS van 24 biljoen dollar. Het aflossen van deze schuld kost 300 miljard dollar per jaar. We geven meer uit aan het leger, 813 miljard dollar voor het fiscale jaar 2023, dan de volgende negen landen, inclusief China en Rusland, samen.
Een organisatie als NewsGuard, die een classificatie heeft gemaakt van betrouwbare en onbetrouwbare sites op basis van hun berichtgeving over Oekraïne, is een van de vele indoctrinatie-instrumenten van de oorlogsindustrie. Sites die “valse” beweringen doen over Oekraïne, zoals dat er in 2014 een door de VS gesteunde staatsgreep was en dat neonazistische troepen deel uitmaken van het leger en de machtsstructuur van Oekraïne, worden als onbetrouwbaar bestempeld. Consortium News, Daily Kos, Mint Press en Grayzone hebben een rood waarschuwingslabel gekregen. Sites die deze kwesties niet aan de orde stellen, zoals CNN, krijgen de “groene” beoordeling voor waarheid en geloofwaardigheid. (NewsGuard heeft, nadat het in juli zwaar bekritiseerd was omdat het Fox News een groene beoordeling had gegeven, zijn beoordeling voor Fox News en MSNBC herzien en deze een rood label gegeven).
Crowd control training bij het Joint Multinational Readiness Center in Hohenfels, Duitsland, 18 feb. 2016. (Amerikaanse overheid)
De ratings zijn willekeurig. The Daily Caller, die nep-naaktfoto’s van Alexandria Ocasio-Cortez publiceerde, kreeg een groene rating, samen met een mediakanaal dat eigendom is van en beheerd wordt door The Heritage Foundation. NewsGuard geeft WikiLeaks een rood label voor het “niet” publiceren van retracties, ondanks het feit dat ze toegeven dat alle informatie die WikiLeaks tot nu toe heeft gepubliceerd accuraat is. Wat WikiLeaks had moeten intrekken blijft een mysterie. The New York Times en The Washington Post, die in 2018 een Pulitzer deelden voor de berichtgeving dat Donald Trump samenspande met Vladimir Poetin om de verkiezingen van 2016 te helpen beïnvloeden, een samenzweringstheorie die door het Mueller-onderzoek werd ontmanteld, krijgen een perfecte score. Deze beoordelingen gaan niet over het doorlichten van journalistiek. Ze gaan over het afdwingen van conformiteit.
NewsGuard, opgericht in 2018, “werkt samen” met het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon, en met bedrijven als Microsoft. In de adviesraad zitten de voormalige directeur van de C.I.A. en NSA, Gen. Michael Hayden; de eerste Amerikaanse directeur van Homeland Security Tom Ridge en Anders Fogh Rasmussen, een voormalige secretaris-generaal van de NAVO.
Lezers die regelmatig doelwebsites bezoeken, kan het waarschijnlijk niets schelen of die sites een rood label krijgen. Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom deze sites te markeren, zodat iedereen die een NewsGuard-extensie op zijn apparaat heeft geïnstalleerd, wordt gewaarschuwd deze sites niet te bezoeken. NewsGuard wordt geïnstalleerd in bibliotheken en scholen en op de computers van militairen in actieve dienst. Op de beoogde sites verschijnt een waarschuwing die luidt: “Ga voorzichtig te werk: Deze website voldoet over het algemeen niet aan de basisnormen voor nauwkeurigheid en verantwoordelijkheid.”
Negatieve beoordelingen zullen adverteerders wegjagen, en dat is ook de bedoeling. Het is ook maar een kleine stap van het op een zwarte lijst plaatsen van deze sites naar het censureren ervan, zoals gebeurde toen YouTube zes jaar van mijn programma On Contact verwijderde dat werd uitgezonden op RT America en RT International. Niet één show ging over Rusland. En niet een schond de richtlijnen voor inhoud opgelegd door YouTube. Maar in veel shows werd wel het kwaad van het Amerikaanse militarisme onderzocht.
In een uitgebreid weerwoord aan NewsGuard, dat het lezen waard is, eindigt Joe Lauria, de hoofdredacteur van Consortium News, met deze opmerking:
“NewsGuard’s beschuldigingen tegen Consortium News die potentieel haar lezerspubliek en financiële steun kunnen beperken, moeten worden gezien in de context van de oorlogsmanie van het Westen over Oekraïne, waarover afwijkende stemmen worden onderdrukt. Drie CN-schrijvers zijn van Twitter getrapt.
De blokkering van de PayPal-rekening van Consortium News is een duidelijke poging om het te definancieren wegens wat vrijwel zeker het standpunt van het geldbedrijf is, namelijk dat CN zijn beperkingen op het “verstrekken van onjuiste of misleidende informatie” heeft geschonden. Het kan niet met 100 procent zekerheid worden geweten omdat PayPal zich achter zijn redenen verschuilt, maar CN handelt in informatie en niets anders.
CN steunt geen enkele partij in de oorlog in Oekraïne, maar probeert de oorzaken van het conflict te onderzoeken binnen zijn recente historische context, die allemaal worden witgewassen door de mainstream westerse media.
Die oorzaken zijn: De uitbreiding van de NAVO naar het oosten ondanks haar belofte dat niet te doen; de staatsgreep en de acht jaar durende oorlog in Donbass tegen tegenstanders van de staatsgreep; het uitblijven van de uitvoering van de Minsk-akkoorden om een einde te maken aan dat conflict; en de regelrechte afwijzing van verdragsvoorstellen van Moskou om een nieuwe veiligheidsarchitectuur in Europa te creëren waarin rekening wordt gehouden met de veiligheidsbelangen van Rusland.
Historici die wijzen op de zware voorwaarden van Versailles die na de Eerste Wereldoorlog aan Duitsland werden opgelegd als oorzaak van het nazisme en de Tweede Wereldoorlog, pleiten nazi-Duitsland niet vrij en worden ook niet als de verdedigers van nazi-Duitsland afgeschilderd”.
De verwoede pogingen om kijkers en lezers in de armen van de gevestigde media te sluiten – slechts 16 procent van de Amerikanen heeft veel/heel veel vertrouwen in kranten en slechts 11 procent heeft enige mate van vertrouwen in televisienieuws – is een teken van wanhoop.
[Gerelateerd: WATCH: Joe Lauria op Democracy Now!: ‘More Than One Side of Story’]
Zoals de vervolging van Julian Assange illustreert, is de beknotting van de persvrijheid tweepartijdig. Deze aanval op de waarheid vervreemdt een bevolking. Het voedt wilde samenzweringstheorieën. Het verscheurt de geloofwaardigheid van de heersende klasse. Het geeft demagogen meer macht. Het creëert een informatiewoestijn, een waar waarheid en leugens niet van elkaar te onderscheiden zijn. Het drijft ons naar tirannie. Deze censuur dient alleen de belangen van de militaristen die, zoals Karl Liebknecht zijn Duitse landgenoten in de Eerste Wereldoorlog voorhield, de vijand van binnen zijn.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was voor The New York Times, waar hij hoofd was van het Midden-Oostenbureau en hoofd van het Balkanbureau voor de krant. Daarvoor werkte hij in het buitenland voor The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show “The Chris Hedges Report.”