Toespraak van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov tot de VN-Veiligheidsraad

24sep 2022 by ian

“Tegen burgers van het Verenigd Koninkrijk, Canada, de Verenigde Staten en Nederland loopt een onderzoek wegens huurlingenactiviteiten en criminele handelingen in Oekraïne. Ik verzeker u dat alle verantwoordelijken, ongeacht hun nationaliteit, ter verantwoording zullen worden geroepen.”

Hieronder is de nederlandse vertaling van de complete tekst

Geachte mevrouw de Voorzitter, Excellenties, collega’s,

Ik begrijp dat de bijeenkomst van vandaag is ingegeven door de wens van sommige delegaties om de kwestie van de “straffeloosheid” in Oekraïne te bespreken. Ik denk dat dit op het juiste moment komt. Deze term geeft precies weer wat er sinds 2014 in dit land gebeurt. Nationale radicale krachten, uitgesproken Russofoben en neonazi’s, kwamen toen aan de macht via een gewapende staatsgreep met directe steun van westerse landen. Onmiddellijk daarna zijn zij de weg ingeslagen van wetteloosheid en totale minachting voor fundamentele mensenrechten en vrijheden – het recht op leven, het recht op vrije meningsuiting, het recht op toegang tot informatie, het recht op gewetensvrijheid en het recht om de moedertaal te gebruiken.

De misdaden op de Maidan in februari 2014 zijn nog steeds onbestraft. De daders van de monsterlijke tragedie van 2 mei 2014 in Odessa, toen ongeveer 50 mensen levend werden verbrand en gedood in de vakbondszaal aldaar, zijn noch opgepakt noch gestraft. De politieke moorden op Oles Busina, Pavel Sheremet en andere publieke figuren en journalisten staan ook in deze rij van onbestrafte misdaden. Toch proberen ze ons vandaag een heel ander verhaal op te dringen over Russische agressie als hoofdoorzaak van alle problemen.

Dit gaat voorbij aan het feit dat het Oekraïense leger en de milities van de nationalistische formaties de inwoners van de Donbass al meer dan acht jaar ongestraft doden en uitmoorden, alleen omdat zij (de inwoners van de Donbass) weigerden de resultaten van de criminele, bloedige en anticonstitutionele staatsgreep in Kiev te erkennen. Omdat zij hebben besloten op te komen voor hun rechten die door de Oekraïense grondwet worden gewaarborgd, waaronder het recht om hun moedertaal Russisch te gebruiken.

Weet u nog hoe de toenmalige premier Yatsenyuk in 2015 zei dat er “ondermensen” in de Donbass woonden? Ook de huidige president V. A. Zelensky loopt niet ver achter hem aan. In een interview in september 2021, toen hem werd gevraagd wat hij dacht van de mensen in de Donbass, zei hij dat er mensen waren en dat er “wezens”, “specimens” waren. Dit is een consistent kenmerk van het Oekraïense regime, zowel onder Porosjenko als onder Selenski.

Zij hebben iedereen die het niet eens is met de resultaten van de staatsgreep tot terrorist verklaard. Al acht jaar voert het regime in Kiev een “militaire operatie” uit tegen de burgerbevolking. In Oekraïne vindt al vele jaren een totale mobilisatie plaats van de gehele volwassen bevolking, inclusief vrouwen, om hen te rekruteren in de gelederen van de nationalistische bataljons en de Oekraïense strijdkrachten.

Terwijl de autoriteiten van Kiev schijnheilig beweerden dat zij de akkoorden van Minsk onderschreven, saboteerden zij openlijk en ongestraft de uitvoering ervan. Aan de Donbass is een financiële, vervoers- en energieblokkade opgelegd. De inwoners van de regio zijn afgesneden van sociale uitkeringen, pensioenen, salarissen, bankdiensten, communicatie, onderwijs en gezondheidszorg. Zij zijn beroofd van fundamentele burgerrechten, waaronder die welke worden gewaarborgd in het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten (1966) en het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 1966.

Op een gegeven moment werd Zelensky moe van het doen alsof en verklaarde dat het “pakket maatregelen” van Minsk alleen nodig was om de aan Rusland opgelegde sancties te handhaven. Zijn voorganger en medeopsteller van de Minsk-akkoorden, Petro Porosjenko, was nog uitgesprokener. Een paar maanden geleden verklaarde hij publiekelijk en trots dat noch hij, noch iemand anders in Oekraïne ooit van plan was de door hem ondertekende overeenkomsten uit te voeren. Ze waren alleen nodig om tijd te winnen om wapens van westerse landen te krijgen voor de oorlog met de Russische Federatie. De secretaris van de Oekraïense Nationale Veiligheids- en Defensieraad, A.M. Danilov, had dezelfde mening.

Het regime in Kiev dankt zijn straffeloosheid aan zijn westerse curatoren, met name Duitsland en Frankrijk, en natuurlijk aan de Verenigde Staten. In plaats van te eisen dat de leiders in Kiev de akkoorden van Minsk uitvoeren, hebben Berlijn en Parijs cynisch de ogen gesloten voor de openlijke dreigementen van Kiev om het “Donbass-probleem” met geweld op te lossen – het zogenaamde “Plan B”.

De afgelopen jaren heeft het regime in Kiev de Russische taal frontaal aangevallen. Het heeft ongestraft de rechten van de Russische en Russisch sprekende bevolking van Oekraïne geschonden. Er zijn schandalige “taal”wetten aangenomen: “over onderwijs” (2017), “over het waarborgen van het functioneren van de Oekraïense taal als staatstaal” (2019), “over algemeen voortgezet onderwijs” (2020) en “over inheemse volkeren van Oekraïne” (2021). Ze zijn allemaal bedoeld om de Russische taal te onderdrukken en zelfs helemaal te verbieden.

Tegelijkertijd werden wetten aangenomen ter bevordering van de theorie en praktijk van het nationaalsocialisme. Kiev negeerde de timide aanbevelingen van de Commissie van Venetië van de Raad van Europa, het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties en de Hoge Commissaris voor Nationale Minderheden van de OVSE om de taalwet te corrigeren. Van hun kant hebben deze multilaterale structuren niet de moed gevonden (misschien mochten ze gewoon niet) om de Oekraïense autoriteiten te dwingen hun internationale verplichtingen op het gebied van de mensenrechten na te komen.

Het Oekraïense ministerie van Onderwijs heeft de Russische taal en literatuur uit het curriculum geschrapt. Net als in nazi-Duitsland worden Russische boeken verboden en vernietigd, en monumenten voor Russische schrijvers vernield.

Met overheidssteun wordt een ideologie van nationale onverdraagzaamheid tegen etnische Russen afgedwongen. Tegenwoordig schamen de functionarissen van het land zich niet langer voor hun nazi-identiteit en roepen ze ongestraft openlijk op tot het vermoorden van Russische mensen.

Hier zijn enkele voorbeelden. De Oekraïense ambassadeur in Kazachstan, P. Y. Vrublevsky, die zich momenteel in Kiev bevindt, maakte de volgende opmerkingen in een interview op 22 augustus van dit jaar: “We proberen zoveel mogelijk van hen (de Russen) te doden. Hoe meer Russen we nu doden, hoe minder onze kinderen hoeven te doden. Dat is alles.” Heeft iemand daar op gelet? De burgemeester van Dnepropetrovsk, B. A. Filatov, zei dit afgelopen voorjaar: “De tijd van de koude woede is aangebroken. Nu hebben we het volledige morele recht om deze niet-mensen rustig en met een absoluut onbelemmerd gemoed overal ter wereld te doden, voor onbepaalde tijd en in de grootst mogelijke hoeveelheid.” Op 13 september van dit jaar verklaarde de secretaris van de Nationale Veiligheids- en Defensieraad, A.M. Danilov: “In de nederzettingen waar de Oekraïense strijdkrachten binnentrekken, worden de inwoners ge-Oekraïniseerd zonder rekening te houden met hun mening. Dit zal niet alleen gevolgen hebben voor Russen, maar ook voor vertegenwoordigers van andere nationaliteiten. Als u daarnaast nog andere talen wilt studeren, Roemeens, Pools, Hebreeuws, doe dat dan alstublieft, maar niet ten koste van onze staat. Je kunt je opleiding op eigen kosten uitbreiden.”

Onnodig te zeggen dat al deze Russofobe capriolen volledig onbestraft bleven. Het is niet alleen Russofobie. Hij heeft opmerkingen gemaakt over vertegenwoordigers van andere nationaliteiten die in Oekraïne wonen.

Het hoogtepunt was het interview van Zelensky op 5 augustus 2021, waarin hij iedereen die zich Russisch voelt aanraadde naar Rusland te verhuizen in het belang van hun kinderen en kleinkinderen. “Verhuis naar Rusland,” zei hij.

Ik heb de indruk dat de besluiten die mensen in een aantal regio’s van Oekraïne nu nemen om referenda te houden, een reactie zijn op zijn wensen.

Onder het mom van de bestrijding van “Russische agressie” en “separatisme” in Oekraïne neemt de vervolging van dissidenten toe. In maart van dit jaar werden elf politieke partijen verboden onder het voorwendsel van hun “banden met Rusland”. De belangrijkste tv-zenders van de oppositie zijn al lang uitgeschakeld. Websites die ongewenst zijn voor de regering zijn geblokkeerd. Journalisten worden vervolgd als zij een andere mening dan de officiële verkondigen. De prominente Oekraïense sociale activist E. Berezhnaya, die herhaaldelijk bij de Verenigde Naties en de OVSE heeft gesproken over de opkomst van het neonazisme in Oekraïne, wordt vastgehouden in SBU-gevangenissen.

Wij twijfelen er niet aan dat Oekraïne definitief is veranderd in een totalitaire nazistaat waar de normen van het internationaal humanitair recht straffeloos met voeten worden getreden. Geen wonder dat de Oekraïense strijdkrachten en nationalistische bataljons terroristische tactieken toepassen en burgers als menselijk schild gebruiken.

Tegen deze achtergrond is de houding van de staten die Oekraïne volpompen met wapens en militair materieel en de Oekraïense strijdkrachten trainen, bijzonder cynisch. Het doel is duidelijk (ze verbergen het niet, maar maken het bekend): de vijandelijkheden zo lang mogelijk laten voortduren ondanks de verliezen en verwoestingen, om Rusland te verzwakken en uit te putten. Deze lijn houdt in dat de westerse landen rechtstreeks betrokken zijn bij het conflict in Oekraïne en er dus partij bij worden. Ook het opzettelijk aanwakkeren van dit conflict door het “collectieve Westen” blijft ongestraft. Inderdaad, ze zullen zichzelf niet straffen.

Wij hebben niet de illusie dat de Russische strijdkrachten en de DPR- en LVR-milities vandaag niet alleen geconfronteerd worden met de neonazistische formaties van het Kievse regime, maar ook met het militaire apparaat van het “collectieve” Westen. Met behulp van moderne systemen, vliegtuigen, schepen, satellieten en strategische drones voorziet de NAVO de strijdkrachten in real time van inlichtingen en worden zij ertoe aangezet te geloven dat Rusland op het slagveld moet worden verslagen (zoals EU-functionarissen uitdrukkelijk verklaren) en als straf alle soevereiniteit moet worden ontnomen. Dit is geen latent racisme meer, maar openlijk racisme.

Tegen de achtergrond van de massale beschietingen van nederzettingen in de Donbass verheugt Zelensky zich over de effectiviteit van westerse wapens. Hier is zijn citaat: “Ten slotte is er het gevoel dat de westerse artillerie, de wapens die we van onze partners hebben gekregen, zeer effectief zijn. De nauwkeurigheid is echt wat het moet zijn,” verklaarde het hoofd van deze staatsinstelling cynisch. Tegelijkertijd werden geen militaire of strategische doelen geraakt in de beschoten nederzettingen. Alleen de burgerbevolking van de Donbass lijdt.

Sinds eind juli van dit jaar hebben de Oekraïense strijdkrachten het centrum van Donetsk en zijn voorsteden op afstand belegd met verboden Lepestok antipersoonsmijnen. Het gebruik ervan is een grove schending van het Verdrag inzake het verbod op antipersoneelmijnen van 1997, dat Oekraïne heeft bekrachtigd, en van het Tweede Protocol bij het Verdrag van Genève inzake conventionele wapens (verbod op mijnen zonder zelfvernietiging).

Dergelijke wreedheden waren mogelijk en blijven onbestraft omdat de Verenigde Staten en hun bondgenoten, met de instemming van internationale mensenrechteninstellingen, de misdaden van het Kievse regime acht jaar lang systematisch in de doofpot hebben gestopt en hun beleid ten aanzien van Zelensky hebben gebaseerd op het bekende Amerikaanse principe: “Natuurlijk is hij een klootzak, maar hij is onze klootzak”.

De ongemakkelijke waarheid die het mooie beeld van Oekraïne als slachtoffer van Russische agressie bezoedelt, wordt ijverig verdoezeld en soms schaamteloos verborgen. Zelfs de westerse mensenrechtenorganisatie Amnesty International, die nauwelijks kan worden verdacht van sympathie voor Rusland, werd scherp bekritiseerd en gebrandmerkt als een agent van het Kremlin. Alleen omdat zij in haar verslag de bekende feiten bevestigt dat Kiev gevechtsposities en zware wapens stationeert in burgergebieden.

De criminele beschieting van de kerncentrale van Zaporozhye door strijders van het regime in Kiev, waardoor het gevaar van een nucleaire ramp ontstaat, blijft onbestraft. Dit ondanks het feit dat personeel van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA) sinds 1 september van dit jaar voortdurend aanwezig is bij de centrale, en het niet moeilijk is om vast te stellen welke partij verantwoordelijk is voor de beschietingen.

Ik wil u eraan herinneren dat het bezoek van de IAEA aan de kerncentrale van Zaporozhye kunstmatig werd uitgesteld, hoewel alle details al op 3 juni van dit jaar waren gecoördineerd en de missie er ongestoord heen had kunnen reizen. Vervolgens ontstond een ongepaste situatie toen de Veiligheidsdienst van het VN-secretariaat weigerde de door Rusland en het agentschap overeengekomen route goed te keuren. Toen begon het te beweren dat de IAEA alle parameters van de missie zelf zou bepalen. Dit weinig eervolle gedrag heeft het bezoek van de missie van het Agentschap aan de kerncentrale van Zaporozhye met drie maanden vertraagd.

Er bestaat grote bezorgdheid over het lot van de Russische soldaten die in handen zijn gevallen van Oekraïense nationalisten. Er is overvloedig bewijs dat zij in strijd met het internationaal humanitair recht zijn mishandeld, onder meer door standrechtelijke executies. Ik weet zeker dat degenen die geïnteresseerd zijn in de werkelijke gebeurtenissen in Oekraïne, videobeelden hebben gezien van het bloedbad dat de Oekraïense nazi’s aanrichtten onder Russische krijgsgevangenen, die op de grond werden gegooid met hun handen op de rug gebonden en in het hoofd geschoten. Heeft een van de hier vertegenwoordigde landen commentaar gegeven op deze misdaad?

We hebben ruimschoots bewijs van deze en andere criminele daden die het regime in Kiev sinds 2014 regelmatig begaat. In samenwerking met hun collega’s van de DPR en de LVR registreren en onderzoeken de Russische rechtshandhavingsinstanties zorgvuldig de feiten van de misdrijven. De betrokkenheid van meer dan 220 personen is vastgesteld, waaronder vertegenwoordigers van het opperbevel van de Oekraïense strijdkrachten en commandanten van militaire eenheden die op burgers hebben geschoten. Tegen burgers van het Verenigd Koninkrijk, Canada, de Verenigde Staten en Nederland loopt een onderzoek wegens huurlingenactiviteiten en criminele handelingen in Oekraïne. Ik verzeker u dat alle verantwoordelijken, ongeacht hun nationaliteit, ter verantwoording zullen worden geroepen.

Ik vraag nogmaals uw aandacht voor het volgende. Eind maart van dit jaar, toen de Russische en Oekraïense onderhandelaars in Istanbul het praktisch eens waren over de door Kiev voorgestelde parameters voor een regeling, vond enkele dagen later een tragedie plaats in Butsha. Geen twijfel mogelijk dat het een geënsceneerde gebeurtenis was. Onmiddellijk na dit in scène gezette incident hebben onze westerse collega’s de hysterie aangewakkerd en een nieuw pakket sancties tegen de Russische Federatie gelanceerd, waarbij zij ons ervan beschuldigden burgers te doden. Sindsdien, toen dit propaganda-effect plaatsvond, herinnert niemand zich deze butscha. Behalve wij. In aanwezigheid van de secretaris-generaal en de geachte ministers doe ik nogmaals een oproep: zorg er alstublieft voor dat de Oekraïense autoriteiten de elementaire stap zetten om de namen bekend te maken van de mensen wier lichamen in Butsha zijn tentoongesteld. Ik vraag hier al maanden om. Niemand luistert en niemand wil reageren.

Beste secretaris-generaal, gebruik tenminste uw autoriteit, alstublieft. Ik denk dat het voor iedereen nuttig is om deze hele periode te bekijken.

Wij hebben de vinger gelegd op de toegenomen activiteit van de internationale rechterlijke macht met betrekking tot Oekraïne. Er worden ” maatregelen” aangekondigd om misdaden in Oekraïne te onderzoeken die worden toegeschreven aan het Russische leger. Dit is allemaal opgedragen werk, dat kunnen we goed zien.

Noch de bloedige staatsgreep in Kiev in 2014, noch de tragedie in Odessa op 2 mei 2014, noch de beschieting van vreedzame steden in de Donbass, noch het bombarderen van Lugansk door vliegtuigen op 2 juni 2014, noch vele andere feiten hebben geleid tot een coherente reactie van het Internationaal Strafhof (ICC). Meer dan 3.000 beschuldigingen van misdaden tegen inwoners van Donbass zijn naar het ICC gestuurd. Er is geen reactie geweest. Blijkbaar heeft de leiding van dit “gerechtelijk orgaan” nu orders gekregen van “bovenaf” om krachtig op te treden. We hebben geen vertrouwen meer in dit lichaam. Acht lange jaren hebben we tevergeefs gewacht tot de strijd tegen de straffeloosheid in Oekraïne begon. We verwachten geen gerechtigheid meer van deze en een aantal andere internationale instellingen. De tijd van wachten is voorbij.

Alles wat ik heb gezegd bevestigt nogmaals dat het besluit om de speciale militaire operatie uit te voeren onvermijdelijk was. We hebben het er meer dan eens over gehad. Wij hebben talrijke bewijzen voorgelegd waaruit blijkt hoe Oekraïne zich voorbereidde om in het “anti-Rusland” de hoofdrol te spelen, als springplank voor het creëren en uitvoeren van bedreigingen voor de Russische veiligheid. Ik kan u verzekeren dat we dit niet zullen laten gebeuren.