Alleen verscheidenheid aan informatie kan oorlog voorkomen

30nov 2022 by ian 
Bron:  Thierry Meyssan, 
Voltaire Netwerk 29 november 2022 ~~~

Overal ter wereld zien we een veelheid aan media, maar geen verscheidenheid. Ze verwijzen allemaal naar dezelfde bronnen die dezelfde visie op de feiten geven. Maar we weten allemaal dat als er sprake is van unieke feiten, de manier waarop we ze waarnemen divers is. Reeds in de jaren tachtig wees de UNESCO op het “imperialisme van de informatie”; de manier om één enkele perceptie op te leggen en alle andere te ontkennen. Vandaag is deze overheersing duidelijk zichtbaar in de News Checkers. De enige manier om ons van dit systeem te bevrijden is niet het creëren van nieuwe media, maar van nieuwe nieuwsagentschappen.

Ook in de talen: Deutsch ελληνικά English 
Español français italiano Português русский

Na de Tweede Wereldoorlog werd het hedendaagse internationale recht ontworpen met het idee om “oorlogspropaganda” tegen te gaan (Resolutie 110 van de Algemene Vergadering van de VN van 3 november 1947 [1] en Resolutie 381 van 17 november 1950 [2]). Internationale wetgevers, d.w.z. soevereine staten, waren het er al snel over eens dat de strijd tegen oorlog alleen gevoerd kon worden door een “vrije stroom van ideeën” te waarborgen (Resolutie 819 van 11 december 1954 [3]).

Maar de afgelopen jaren zijn we getuige geweest van een buitengewone terugval die ons de meningen van anderen ontneemt, ons blootstelt aan oorlogspropaganda en ons uiteindelijk in een wereldwijd conflict stort.

Dit begon met de persoonlijke censuur van de Amerikaanse president op sociale netwerken, en werd vervolgens voortgezet met de publieke censuur van Russische media in het Westen. De gedachten van anderen worden niet langer gezien als een middel om oorlogen te voorkomen, maar als een gif dat ons bedreigt.

Westerse staten richten instanties op om informatie die zij als vervalst beschouwen (Fake News) te “rectificeren” [4]. De NAVO overweegt de oprichting van een eenheid, genaamd Information Ramstein, die niet alleen verantwoordelijk zal zijn voor het censureren van Russische informatiebronnen, maar ook van Russische ideeën binnen de 30 lidstaten van het Atlantisch Bondgenootschap [5].

Dit is een volledige omkering van de waarden van het Atlantisch Bondgenootschap, dat werd opgericht in het kielzog van het Atlantisch Handvest, waarin de “vier vrijheden” van president Franklin Roosevelt waren opgenomen. De eerste van deze vrijheden was de vrijheid van meningsuiting.

Vóór de uitvinding van Internet, toen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie net met de akkoorden van Helsinki de “vrije stroom van ideeën” hadden gegarandeerd, maakten de Verenigde Naties en meer bepaald hun agentschap op dit gebied, de UNESCO, zich zorgen over het “informatie-imperialisme”. Dankzij de technische superioriteit van het Westen kon het zijn visie op de feiten opleggen aan de ontwikkelingslanden.

In 1976 stelde de VN op de conferentie van Nairobi de kwestie van het functioneren van de media aan de orde met betrekking tot “de versterking van vrede en internationaal begrip, de bevordering van de mensenrechten en de strijd tegen racisme, apartheid en het aanzetten tot oorlog”.

De voormalige Ierse minister van Buitenlandse Zaken en Nobelprijswinnaar Seán MacBride had binnen de Unesco een commissie van 16 persoonlijkheden opgericht. Daarin zaten de Fransman Hubert Beuve-Mery (oprichter van Le Monde), de Colombiaan Gabriel García Márquez (Nobelprijs voor Literatuur) en de Canadees Marshall McLuhan (communicatietheoreticus). De Verenigde Staten werden vertegenwoordigd door Elie Abel, destijds decaan van de Columbia University School of Journalism, en Rusland door de directeur van het agentschap Tass, Sergei Losev. Alleen over het vijfde en laatste deel van het verslag (Communication tomorrow) werd een algemeen debat gehouden. De Commissie MacBride heeft het ontwerp van de andere delen besproken, maar kon de definitieve formulering ervan niet ter discussie stellen. In ieder geval leek haar verslag, dat in 1978 werd uitgebracht, een consensus te zijn.

Door erop te wijzen dat dezelfde feiten verschillend kunnen worden opgevat en door de kwestie van de middelen van de media van het Noorden en het Zuiden aan de orde te stellen, heeft het verslag in feite de doos van Pandora geopend. Tegelijkertijd werd de Unesco geconfronteerd met de propaganda van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime en de ontkenning door Israël van moslim- en christelijke culturen. Uiteindelijk beëindigden de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk het debat door zich terug te trekken uit de Unesco. We weten nu dat het Britse Rijk zijn intellectuele dominantie had veiliggesteld door nieuwsagentschappen op te richten. Whitehall sloot het Information Research Department (IRD) vlak voordat het MacBride rapport werd gepubliceerd [6]. Maar de oorlog tegen Syrië heeft aangetoond dat het hele apparaat in een andere vorm is herschapen [7]. Het Westen blijft informatie aan de bron vervalsen.

In veertig jaar tijd is het medialandschap veranderd: de opkomst van internationale 24-uurs televisiestations, websites en sociale netwerken. Tegelijkertijd is er een enorme concentratie van media in de handen van een paar eigenaren. Geen van de in 1978 genoemde problemen is echter veranderd. Integendeel, met de unipolaire wereld zijn ze erger geworden.

Het journalistieke beroep bestaat tegenwoordig uit het schrijven van verslagen van agentschappen of het contextualiseren van het nieuws voor de media. Nieuwsagentschappen zijn feitelijk en niet voorzien van bronnen, terwijl de media commentaar en analyses geven door te verwijzen naar nieuwsagentschappen. Contextualisering vereist veel historische, economische en andere kennis die de huidige journalisten grotendeels ontberen. De vluchtigheid van radio en televisie geeft hen niet de tijd om boeken te lezen en nog minder om archieven te raadplegen, behalve voor diepgaand onderzoek. Als gevolg daarvan zijn het commentaar en de analyse veel zwakker geworden.

De dominante ideologie in het Westen, die de neiging heeft “globaal” te worden, is een religie zonder God geworden. Er zijn nu nog maar twee kampen: dat van de goeden en dat van de afvalligen. De waarheid wordt bepaald door een consensus onder de elites, terwijl het volk haar verwerpt. Elke kritiek wordt beschouwd als godslasterlijk. Er is geen ruimte meer voor debat en dus voor democratie.

De alternatieve pers is even slecht geworden omdat zij zich baseert op dezelfde gegevens als de internationale media: verslagen van persagentschappen. Het volstaat om AFP, AP en Reuters te beheren om ons een visie op de feiten op te leggen. Je kunt het kruiden volgens deze of gene tendens, Republikein of Democraat, conservatief of progressief, enz. maar het zal altijd hetzelfde gerecht zijn.

Sinds de aanslagen van 11 september worden degenen die de officiële versie van de gebeurtenissen betwisten, bestempeld als “samenzweringstheoretici”. Sinds de verkiezing van Donald Trump worden degenen die de gegevens van nieuwsagentschappen in twijfel trekken beschuldigd van het verdraaien van de werkelijkheid en het verzinnen van Fake News. Na zichzelf verboden te hebben de gedachten van “complottheoretici”, d.w.z. dissidenten, te vermelden, proberen journalisten nu Fake News te corrigeren door Check News.

Maar tegelijkertijd is het geloof in de versies van de mainstream media ingestort. In de Verenigde Staten meet het Gallup Institute het vertrouwen in de gedrukte media sinds 1973 en in de omroepmedia sinds 1993. Het vertrouwen in kranten is gedaald van 51% naar 16% en het vertrouwen in radio en televisie is gedaald van 46% naar 11%.

De enige oplossing is om het aantal nieuwsagentschappen, d.w.z. de informatiebronnen, uit te breiden. Niet dat ze talrijker moeten worden, maar diverser. Pas dan zullen we beseffen dat de manier waarop een gebeurtenis wordt gerapporteerd, bepalend is voor de manier waarop we erover denken.

Zo stellen de drie bovengenoemde persagentschappen het conflict in Oekraïne momenteel voor als een “Russische invasie”. Zij beweren dat Moskou er niet in is geslaagd Kiev in te nemen en president Zelenky omver te werpen, en elke dag oorlogsmisdaden pleegt. Dit is één manier om het te bekijken. Wij hebben niet de middelen om voortdurend berichten te publiceren, maar wij publiceren voor dit doel een wekelijks nieuwsbrief [8]. Ons criterium is anders. Wij verwijzen naar “internationaal recht” en niet naar westerse “regels”. Wij beschrijven daarom hetzelfde conflict als de toepassing van Resolutie 2202 van de Veiligheidsraad en de “verantwoordelijkheid om te beschermen” van de sinds 2014 onderdrukte bevolking. De gebeurtenissen zijn dezelfde, maar voor sommigen leidt de manier waarop zij ze vertellen ertoe dat de Russen ongelijk hebben, terwijl de onze ertoe leidt dat het Russische standpunt legaal is. Om de waarheid te zeggen is er nog een verschil: wij interpreteren de feiten in de loop van de tijd. Voor ons en voor de Veiligheidsraad is er al acht jaar een burgeroorlog in Oekraïne met 20.000 doden, terwijl de drie grote agentschappen doen alsof ze het niet zien. Voor ons hebben de “integraal-nationalisten” een lange criminele geschiedenis, die 4 miljoen van hun medeburgers het leven heeft gekost; ook hier doen westerse instanties alsof ze dit niet weten [9].

Dit verschil kan worden toegepast op alle onderwerpen. De grote nieuwsagentschappen vertellen ons bijvoorbeeld dat het Westen sancties heeft opgelegd om Rusland te straffen voor de inval in Oekraïne. Zo lezen wij de gebeurtenissen niet. Opnieuw verwijzend naar “internationaal recht” en niet naar westerse “regels”, merken wij op dat de besluiten van de Angelsaksen en de Europese Unie in strijd zijn met het Handvest van de Verenigde Naties. Het gaat niet om “sancties”, want er was geen oordeel, maar om economische wapens om oorlog te voeren tegen Rusland, net zoals in het verleden kastelen werden belegerd om degenen die er hun toevlucht hadden gezocht uit te hongeren.

Elk verschil in interpretatie van gebeurtenissen lokt een ander uit. Wanneer wij er bijvoorbeeld op wijzen dat de westerse pseudosancties niet door de Veiligheidsraad zijn bekrachtigd, wordt ons verteld dat dit heel normaal is omdat Rusland een veto heeft in de Raad. Hierdoor vergeten mensen waarom de VN zo georganiseerd is. Het doel is niet om te zeggen wat goed is, maar om oorlogen te voorkomen. Juist daardoor kon de Raad resolutie 2202 aannemen om de burgeroorlog in Oekraïne op te lossen. Toch heeft het Westen, ondanks de inzet van Duitsland en Frankrijk, het niet uitgevoerd, waardoor Rusland zich genoodzaakt zag in te grijpen. Juist daarom kon de Raad resolutie 2202 over de beheersing van de burgeroorlog in Oekraïne aannemen. Het Westen heeft het besluit van de Raad echter niet uitgevoerd, ondanks de toezegging van Duitsland en Frankrijk, waardoor Rusland zich genoodzaakt zag in te grijpen.

We kunnen doorgaan met deze tweevoudige interpretatie. Het is belangrijk te onthouden dat de presentatie van feiten de manier waarop wij ze waarnemen radicaal verandert. Tot slot nodigen wij u uit om nieuwsagentschappen op te richten die de feiten op hun eigen manier beschrijven, in plaats van op die van onze staatslieden. Het is op deze manier, en niet door het verdoezelen van bevooroordeelde informatie, dat we ons gezond verstand zullen herwinnen.

Topfoto: De perceptie van feiten verschilt van persoon tot persoon. Hier wordt hetzelfde teken door de een gelezen als “6” en door de ander als “9”

Thierry Meyssan

Voetnoten

[1] “Resolution 110 (II) of the General Assembly of the United Nations”, Voltaire Network, 3 November 1947.

[2] “Condemnation of propaganda against peace”, Voltaire Network, 17 November 1950.

[3] “Strengthening of peace through the removal of barriers to free exchange of information and ideas”, Voltaire Network, 14 December 1954.

[4] “Het Westen geeft de vrijheid van meningsuiting op”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 8 november 2022.

[5] « Een “ministerie van Waarheid” binnenkort opgericht binnen de NAVO », Voltaire, Internationaal Nieuws, n°16, 25 november 2022.

[6] Britain’s secret propaganda war, Paul Lashmar et James Oliver, Sutton Publishing, 1998. Documenten over de oorsprong van de IRD zijn gederubriceerd: IRD. Origins and Establishment of the Foreign Office Information Research Department, 1946-48, Historians IRD, History Notes #9, August 1995.

[7] “The fabrication of the myth of the “Syrian revolution” by the United Kingdom”, by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 25 February 2020.

[8] “Voltaire, Internationaal Nieuws” is een wekelijkse nieuwsbrief in zes talen: Engels, Frans, Duits, Italiaans, Nederlands en Spaans.

[9] “Wie zijn de Oekraïense integraal-nationalisten?”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 15 november 2022.

Verwante artikelen in dit archief: