Gebrek aan goede analyses draagt bij tot de neergang van het “Westen”.

02jan 2023 by ian 
Bron: moonofalabama 30 december 2022 ~~~

Wat me vorig jaar echt raakte was het gebrek aan correcte analyses in de main stream media en in de politiek met betrekking tot de oorlog in Oekraïne. Weinig of niets is gebaseerd op feiten. Meer dan 90% van de gepubliceerde output is propaganda.

Het ‘westerse’ plan was om Rusland naar Oekraïne te lokken om het vervolgens te ‘doden’ door economische sancties. Zoals Biden zei toen hij die aankondigde:

We hebben deze sancties doelbewust ontworpen om het langetermijneffect op Rusland te maximaliseren en het effect op de Verenigde Staten en onze bondgenoten te minimaliseren. 

En ik wil duidelijk zijn: de Verenigde Staten doen dit niet alleen. We bouwen al maanden aan een coalitie van partners die meer dan de helft van de wereldeconomie vertegenwoordigen.

Zevenentwintig leden van de Europese Unie, waaronder Frankrijk, Duitsland en Italië – evenals het Verenigd Koninkrijk, Canada, Japan, Australië, Nieuw-Zeeland en vele anderen – om het gezamenlijke effect van onze reactie te versterken.

Ik heb vanmorgen met de leiders van de G7 gesproken, en we zijn het volledig met elkaar eens. We zullen het vermogen van Rusland beperken om zaken te doen in dollars, euro’s, ponden en yen om deel uit te maken van de wereldeconomie. We zullen hun mogelijkheden daartoe beperken. We gaan het vermogen om Rus – het Russische leger – te financieren en te laten groeien beperken.

We zullen hen zwaar belasten – en we zullen hun vermogen om te concurreren in een high-tech 21e eeuwse economie aantasten.

We hebben het effect van onze acties al gezien op de Russische munt, de roebel, die begin vandaag zijn zwakste niveau ooit in de geschiedenis bereikte. En de Russische aandelenmarkt kelderde vandaag. De rente op leningen van de Russische regering steeg met meer dan 15%.

De veronderstellingen achter deze sancties over de toestand van de Russische economie waren volledig verkeerd. Rusland had geen lage economie meer. Ja, zijn BBP in dollars was veel lager dan dat van de meeste Europese staten. Maar zijn BBP per hoofd van de bevolking, gemeten naar de koopkracht van de roebel, was vrij hoog. Het BBP van Rusland omvat ook een veel hoger percentage reële productie en een lager percentage dubieuze “diensten”. De gezondheidszorg is goed voor 5,6% van het BBP. In de VS is dat 16,7%, zonder dat dit een veel beter resultaat oplevert. Als men kijkt naar de Russische productie van staal, beton en elektriciteit per hoofd van de bevolking, zaken van reële waarde, dan ziet men dat het land evenzeer ontwikkeld is als andere grote middeninkomenslanden in Europa.

De sancties faalden niet alleen, maar sloegen ook terug op degenen die ze uitvaardigden. Kijk maar naar de energiecrisis in Europa. Door de sancties in 2014, toen Rusland de Krim weer integreerde, wist het wat er ging komen en had het zich erop voorbereid. Binnen enkele weken ging de roebel zo hoog dat de centrale bank ingreep om hem te verlagen. ‘Westerse’ bedrijven in Rusland werden snel overgenomen of vervangen door Russische. De handel met China en andere niet-westerse landen groeide enorm. De totale daling van het Russische BBP in 2022 zal 2,5-2,9% bedragen, niet de 20+% die sommige westerse “deskundigen” hadden voorspeld. Sommige van de Europese landen die de sancties uitvaardigden zullen een veel sterkere daling kennen.

Rusland was en is rijk. Het produceert veel voedsel en heeft alle natuurlijke hulpbronnen die het zich kan wensen. Zijn economie is grotendeels zelfvoorzienend. De bevolking is goed opgeleid. Het heeft de militaire middelen om zich te verdedigen. Hoe iemand dacht dat Rusland door sancties op de knieën kon worden gedwongen, begrijp ik niet.

Toen kwam de oorlog. In april mislukte de poging om vrede te sluiten met Kiev nadat de VS Kiev ervan weerhield een deal te tekenen. Als gevolg daarvan trokken de Russische troepen zich terug uit Kiev. Het had daar nooit genoeg troepen gehad om de stad te veroveren. (Men heeft 1 soldaat per ~40 inwoners nodig om een stad te bezetten. Rusland had slechts de helft van de benodigde troepen bij Kiev). De ‘deskundigen’ noemden dat een ‘nederlaag’, terwijl Rusland in werkelijkheid was overgestapt op een ander plan dat een andere opstelling van de troepen vereiste. Vervolgens nam het de Oblast Luhansk van Oekraïne in en schakelde het over op een defensieve tactiek. Het nieuwe doel was om de Oekraïense troepen uit te putten en tegelijkertijd weinig Russische verliezen te lijden.

Toen kwam de Oekraïense poging om Kherson in te nemen. Die mislukte. Een parallelle Oekraïense poging in de regio Kharkiv had meer succes omdat Rusland de meeste van zijn troepen al uit dat gebied had verwijderd. Maar neem een kaart en kijk naar het Kharkiv-gebied dat Rusland ‘verloor’. Het heeft weinig industrie en geen belangrijke natuurlijke hulpbronnen. Wat is de werkelijke waarde ervan voor Rusland? De zuidelijke landcorridor van Rusland naar de Krim was veel belangrijker en daar waren de troepen naartoe gegaan.

De regio Kherson ten westen van de Dnjepr bleek moeilijk te bevoorraden. De nieuwe legerleiding wilde dat de 30.000 troepen die daar zaten, naar elders verhuisden. De Russische troepen trokken zonder verliezen naar de oostkant van de Dnjepr. Het Oekraïense militaire commando in dat gebied erkent dat het faalde in zijn belangrijkste missie:

[Gen.maj. Andriy Kovalchuk, die het tegenoffensief in Kherson moest leiden] wilde het door Rusland bezette gebied aan de westkant van de Dnjepr doorsnijden en de Russische troepen in de val lokken. “Mijn taak was niet alleen het gebied te bevrijden,” zei hij. “Mijn taak was vanaf het begin om de troepen in te sluiten en te vernietigen. Dat wil zeggen, ze niet te laten vertrekken of bestaan.”

De eerste taak werd door de opvolger van Kovaltsjoek pas vervuld nadat de Russische troepen zich uit het gebied hadden teruggetrokken. Het tweede deel van de taak bleef, ondanks de hoge Oekraïense verliezen, onvervuld.

Evenals bij de Russische terugtrekking uit Kiev beweerden de “deskundigen” dat de verplaatsing ten oosten van Kharkiv en naar de regio Kherson Oekraïense overwinningen waren. Vanuit militair oogpunt is dat geen van beide.

Nu zijn er ‘deskundigen’ van de BBC die voorspellen hoe het conflict in 2023 zou kunnen verlopen. Hun analyses van de werkelijke situatie zijn zo slecht dat je je afvraagt op welke desinformatie ze zijn gebaseerd.

Michael Clarke, associate director van het Strategic Studies Institute, Exeter, UK
…
Beide partijen hebben een pauze nodig, maar de Oekraïners zijn beter uitgerust en gemotiveerd om door te gaan, en we kunnen verwachten dat zij de druk zullen handhaven, tenminste in de Donbas.

Rond Kreminna en Svatove zijn ze heel dicht bij een grote doorbraak die de Russische troepen 40 mijl terug zou werpen naar de volgende natuurlijke verdedigingslinie, dicht bij waar hun invasie in februari effectief begon.…
Andrei Piontkovsky, wetenschapper en analist in Washington DC

Oekraïne zal winnen door zijn territoriale integriteit uiterlijk in het voorjaar van 2023 volledig te herstellen. Twee factoren bepalen deze conclusie.

De ene is de motivatie, vastberadenheid en moed van het Oekraïense leger en de Oekraïense natie als geheel, die ongekend is in de moderne oorlogsgeschiedenis.

De andere is het feit dat het Westen, na jaren van toegevendheid aan een Russische dictator, zich eindelijk bewust is geworden van de omvang van de historische uitdaging waarvoor het staat.
…


Barbara Zanchetta, Departement van Oorlogsstudies, King’s College London
…
De kosten van de oorlog, zowel materieel als menselijk, zouden de inzet van de Russische politieke elite kunnen breken. De sleutel zal binnen Rusland liggen.

Eerdere oorlogen waarin misrekening een cruciaal element was, zoals Vietnam voor de Verenigde Staten, of Afghanistan voor de Sovjet-Unie, eindigden slechts op deze manier. De binnenlandse politieke omstandigheden in het land dat zich misrekend had, veranderden, waardoor uittreding – al dan niet “eervol” – de enige haalbare optie werd.
…
Helaas zal dit een langdurige politieke, economische en militaire strijd blijven. En tegen het einde van 2023 zal het hoogstwaarschijnlijk nog steeds aan de gang zijn.
…


Ben Hodges, voormalig bevelvoerend generaal, United States Army Europe…
…
Tegen januari kan Oekraïne in een positie zijn om de laatste fase van de campagne te beginnen, namelijk de bevrijding van de Krim.

We weten uit de geschiedenis dat oorlog een test van wilskracht en logistiek is. Als ik de vastberadenheid van het Oekraïense volk en de Oekraïense soldaten zie, en de snel verbeterende logistieke situatie voor Oekraïne, zie ik geen andere uitkomst dan een Russische nederlaag.
…


David Gendelman, militair expert uit Israël…
…
De bezetting van de regio’s Luhansk en Donetsk zal doorgaan, maar een grote Russische doorbraak zoals een opmars vanuit het zuiden naar Pavlograd om de Oekraïense troepen in de Donbas te omsingelen is minder waarschijnlijk.

Waarschijnlijker is een voortzetting van de huidige tactiek – een langzame vermaling van de Oekraïense troepen in smalle richtingen en een langzame opmars, zoals in de gebieden Bakhmut en Avdiivka, met mogelijk dezelfde tactiek in het gebied Svatove-Kreminna.

Ik kan met zekerheid zeggen dat, afgezien van een kleine kans dat de allerlaatste voorspelling enige tijd uitkomt, alle andere bovenstaande conclusies waanzinnige onzin zijn. Ze zijn niet gebaseerd op feiten en cijfers maar op wishful thinking. Ze zijn op zichzelf louter propaganda. (Kijk naar Webb Union en History Legends die er plezier aan beleven).

De misvatting over de militaire staat van de oorlog is nog erger als het gaat om de politieke kant.

Poetin, niet gewend te verliezen, raakt steeds meer geïsoleerd nu de oorlog mislukt.
Er ontstaat een nieuwe kloof tussen de president en een groot deel van de elite van het land…

Bovenstaande kop komt uit de Washington Post van vandaag. De ongegronde basisaanname van het stuk is dat Rusland faalt in zijn oorlog. De conclusies zijn gebaseerd op een Carnegie “expert” en anonieme bronnen in Rusland. Het wordt tegengesproken door de realiteit van de oorlog en de resultaten van de huidige opiniepeilingen in Rusland, die een sterke steun voor Poetin en de regering laten zien. Het gaat ook voorbij aan het feit dat Rusland goede betrekkingen heeft met het grootste deel van de rest van de wereld en dat het ook machtige bondgenoten heeft:

De Russische president Vladimir Poetin en de Chinese leider Xi Jinping hebben vrijdag gezworen hun bilaterale samenwerking te verdiepen tegen de achtergrond van de tien maanden durende oorlog van Moskou in Oekraïne, dat na een massaal raketbombardement opnieuw een nacht van drone- en raketaanvallen heeft doorstaan.
…
Poetin merkte tijdens zijn gesprek met Xi op dat militaire samenwerking een “speciale plaats” inneemt in de relatie tussen hun landen. Hij zei dat het Kremlin ernaar streeft “de samenwerking tussen de strijdkrachten van Rusland en China te versterken.”

Xi zei op zijn beurt via een vertaler dat “in het licht van een moeilijke en allesbehalve eenvoudige internationale situatie” Peking bereid is “de strategische samenwerking met Rusland uit te breiden, elkaar ontwikkelingskansen te bieden, mondiale partners te zijn ten behoeve van de volkeren van onze landen en in het belang van de stabiliteit in de wereld”.

De banden tussen Moskou en Peking zijn sterker geworden sinds Poetin op 24 februari zijn troepen naar Oekraïne stuurde. Vorige week nog hielden Moskou en Peking gezamenlijke marineoefeningen in de Oost-Chinese Zee.

China, dat een “grenzeloze” vriendschap met Rusland heeft beloofd, heeft nadrukkelijk geweigerd kritiek te leveren op de acties van Moskou in Oekraïne en heeft de VS en de NAVO de schuld gegeven van het provoceren van het Kremlin.

Rusland heeft op zijn beurt China krachtig gesteund tijdens de spanningen met de VS over Taiwan.

“Steeds meer geïsoleerd” lijkt voor de schrijver van de Washington Post iets anders te betekenen dan voor de rest van de wereld.

De waan en het gebrek aan goede analyses over militaire en politieke kwesties gaat gepaard met een waandenkbeeld over de economische toekomst van het ‘westen’.

Hier is een stukje realiteit:

Zoltan Pozsar, medewerker van Credit Suisse, heeft zijn lopende serie over Bretton Woods III voortgezet, waarin grondstoffen de nieuwe wereldorde zullen dicteren. Voor zijn laatste bericht van het jaar beschreef hij hoe de wereld nu verschuift naar een multipolaire orde “die niet wordt opgebouwd door de G7-staatshoofden, maar door de ‘G7 van het Oosten’ (de BRICS-staatshoofden).”
…
“Mijn gevoel is dat de markt zich begint te realiseren dat de wereld politiek gezien van unipolair naar multipolair gaat, maar de markt heeft nog niet begrepen dat in de opkomende multipolaire wereldorde de valutabases kleiner zullen zijn, de grondstoffenbasis groter en de inflatie in het Westen hoger,” aldus de auteur.

Ik kan hier nog wel even over doorgaan.

Dit jaar had ik het gevoel dat de politieke, economische en militaire kwesties die in de main stream media worden besproken, meer dan ooit tevoren in mijn leven zijn losgekomen van de objectieve werkelijkheid. Soms kijk ik in de spiegel en denk: “Misschien ligt het aan jou. Maar ik ben niet de enige. Andere analisten zijn tot dezelfde conclusie gekomen. Maar geen van hen wordt, net als ik, geciteerd in de reguliere media en geen van beiden wordt in traditionele zin betaald om over deze zaken te publiceren.

Wat, als ik erover nadenk, misschien wel de oorzaak is van dit thema.