Bron:Maxim Goldarb WSWS.org 8 maart 2023 ~~~~
Dit bericht werd ingediend bij de WSWS door Maxim Goldarb, het hoofd van de “Unie van Linkse Krachten van Oekraïne – Voor Nieuw Socialisme” partij in Oekraïne die zich verzet tegen de NAVO-oorlog tegen Rusland en verboden en vervolgd wordt door de Zelensky-regering. Vorige maand publiceerde de WSWS een verklaring waarin de staatsrepressie van zijn en andere linkse partijen in Oekraïne wordt veroordeeld.
80 jaar geleden, in 1943, werd Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, bevrijd van de nazi-bezetting door troepen van het Rode Leger onder leiding van generaal Nikolai Vatutin.
Kort na de bevrijding van Kiev stierf generaal Vatutin als gevolg van een wond die hem was toegebracht in een hinderlaag door Oekraïense nazi-collaborateurs van de OUN – de Organisatie van Oekraïense Nationalisten. In 1944 werd hij begraven in een van de centrale parken van Kiev die hij had bevrijd, en op zijn graf werd een monument opgericht met de inscriptie: “Aan generaal Vatutin van het Oekraïense volk.”
De generaal werd terecht beschouwd als een held; bloemen van het volk van Kiev lagen altijd bij zijn monument.
En nu, in onze dagen, in het jaar van de 80ste verjaardag van de bevrijding van Kiev, werd het monument voor Vatutin afgebroken. Met deze afbraak hebben de Kievse autoriteiten ook zijn graf ontheiligd.
De vernietiging van monumenten voor de soldaten van het Rode Leger, die Oekraïne en Europa van het fascisme hebben bevrijd, is in heel Oekraïne aan de gang. In sommige steden, zoals Chernivtsi, Rivne en vele andere, worden ze gesloopt, en op sommige plaatsen worden ze volledig opgeblazen, zoals bijvoorbeeld in Nikolaev is gebeurd.
Daarnaast worden nog vele andere monumenten gesloopt: monumenten voor de Russische dichter Aleksandr Poesjkin, voor de schrijvers Nikolaj Ostrovski en Maxim Gorki, de testpiloot Valerij Tsjkalov en vele anderen.
Bovendien zijn de afgelopen jaren steden, dorpen, straten en pleinen in Oekraïne massaal hernoemd.
Sinds februari 2014, na de staatsgreep tijdens de Euromaidan, zijn in Oekraïne meer dan duizend nederzettingen en meer dan 50.000 straten hernoemd.
Alleen al in Kiev werden vorig jaar 237 straten, pleinen, lanen en boulevards hernoemd, zoals de autoriteiten van de stad onder leiding van burgemeester Vitaliy Klitschko trots melden. Dezelfde regering, die sinds 2014, toen Klitschko voor het eerst burgemeester werd, negen jaar lang in Kiev, een stad met 3 miljoen inwoners en constante files op de wegen, geen enkel nieuw metrostation, geen enkel nieuw verkeersknooppunt op meerdere niveaus, geen enkel nieuw medisch centrum, geen enkele nieuwe campus, geen enkel afvalverwerkingscomplex, enzovoort kon bouwen.
Waar komt zo’n hardnekkig verlangen vandaan om alles en iedereen een andere naam te geven? Is het omdat een groot aantal inwoners dit wilde? Omdat ze plotseling niet meer tevreden waren met de namen van de steden en straten, waar ze zelf, hun ouders en soms grootouders geboren en getogen waren? Niets van dat alles. Er waren geen referenda, geen stemmingen van inwoners over deze kwesties, niemand vroeg hun mening.
Integendeel, in de weinige gevallen dat er peilingen werden gehouden, bleek bijna altijd dat ze het in overgrote meerderheid oneens waren met de hernoeming. In het geval van de hernoeming van het regionale centrum Kirovograd enkele jaren geleden, dat bijna 90 jaar geleden zo werd genoemd ter ere van de beroemde Sovjet-staatsman Sergei Kirov, was de absolute meerderheid van de bevolking van de stad – 82 procent – geen voorstander van het besluit om de stad om te dopen tot “Kropyvnytsky”. Slechts 14 procent steunde het besluit.
Maar noch in dit geval, noch in andere van de vele gevallen waarin monumenten werden afgebroken en straten werden hernoemd, hebben de autoriteiten zich ook maar iets aangetrokken van de mening van de burgers.
Waarom gebeurt dit dan allemaal? Het antwoord op deze vraag wordt duidelijker als men goed kijkt naar de nieuwe namen en monumenten die nu worden opgericht.
De aan het begin van dit artikel besproken laan van generaal Vatutin, die Kiev hielp bevrijden van het nazisme, is omgedoopt tot de laan van Roman Shukhevych, een Oekraïense fascist. Ten tijde van de aanval van nazi-Duitsland op de Sovjet-Unie in juni 1941 was Sjoekhevitsj lid van het bataljon Nachtigall, een onderdeel van de Abwehr (de militaire inlichtingendienst van de Wehrmacht), dat bestond uit Oekraïense nazi-collaborateurs.
De voormalige “Moskoulaan” in Kiev werd omgedoopt tot de Laan van Stepan Bandera, een andere Oekraïense nazi-collaborateur en leider van de OUN (b), de Organisatie van Oekraïense Nationalisten, die tijdens de Tweede Wereldoorlog “beroemd” werd door haar samenwerking met de Duitse nazi’s en haar genocidale moordpartijen op de Poolse en Joodse bevolking.
Er zijn nu veel monumenten opgericht en straten genoemd ter ere van Bandera in steden in heel Oekraïne.
De Druzhby Narodov Boulevard in Kiev werd omgedoopt tot de Mykola Mikhnovsky Boulevard. Mikhnovsky was een van de belangrijkste ideologen van het Oekraïense nationalisme, de auteur van de chauvinistische slogan: “Oekraïne is voor Oekraïners!”.
En de straat die genoemd was naar de militaire Sovjetleider, de Oekraïense maarschalk Malinovski, een van de leiders van het Rode Leger tijdens de oorlog tegen het nazisme, kreeg de naam Straat van de Helden van het Azov Bataljon. Het Azov Bataljon is een neofascistische paramilitaire formatie die nu officieel deel uitmaakt van het Oekraïense leger. Zijn embleem is de “wolfsangel”, een berucht nazi-embleem dat met name door eenheden van de nazi-SS werd gebruikt. Voor degenen die het niet wisten of vergeten zijn, wil ik u eraan herinneren dat Azov zelfs door het Amerikaanse Congres werd erkend als een neonazistische en terroristische groepering.
Ongeveer tegelijkertijd met de afbraak van het monument voor generaal Vatutin in Kiev werd de Tiende Afzonderlijke Bergaanvalbrigade van de Strijdkrachten van Oekraïne officieel omgedoopt tot Edelweiss. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was “Edelweiss” de naam van de Eerste Berginfanteriedivisie van de Wehrmacht van de nazi’s. Deze divisie speelde een belangrijke rol bij de deportatie van Joden, de executie van krijgsgevangenen en bij strafoperaties tegen de partizanen in Joegoslavië, Italië, Tsjecho-Slowakije en Griekenland. Tegenwoordig worden schedeltekens, die praktisch niet verschillen van de emblemen van de SS-divisie “Doodskop” en andere nazi-eenheden, niet alleen openlijk gedragen door veel militairen van de strijdkrachten van Oekraïne, maar ook door de opperbevelhebber.
De huidige regering in Oekraïne vernietigt alles wat op de een of andere manier verband houdt met Rusland, waar het grootste deel van Oekraïne honderden jaren deel van uitmaakte – zelfs monumenten en straten die genoemd zijn ter ere van wereldberoemde schrijvers als Leo Tolstoj. Ook wordt alles vernietigd wat verband houdt met de 70-jarige Sovjetperiode in de geschiedenis van Oekraïne, en met het socialisme en de linkse ideologie in het algemeen. Zo zijn straten die genoemd waren naar Karl Marx en Friedrich Engels hernoemd, monumenten voor hen afgebroken, socialistische en communistische symbolen – van de rode vlag tot de uitvoering van de “Internationale” – verboden. Evenzo zijn alle linkse partijen in Oekraïne verboden, inclusief de Unie van Linkse Krachten – Voor Nieuw Socialisme, waarvan ik voorzitter ben.
Socialisme en communisme zijn verboden, linkse activisten worden vervolgd en gevangen gezet, en het neonazisme wordt een onderdeel van het staatsbeleid en steeds meer de dominante ideologie.
Deze totale oorlog van de Oekraïense autoriteiten tegen alle openbare symbolen, monumenten en namen die verband houden met Rusland, de Oktoberrevolutie en de Sovjetgeschiedenis, of de linkse ideologie, kost veel geld.
De kosten van slechts één bord met een nieuwe straatnaam voor één huis bedragen volgens de Kievse autoriteiten minstens 1.000 hryvnia (ongeveer 25 euro). Dit moet worden vermenigvuldigd met de tientallen (en soms honderden) huizen in dezelfde straat. En dan moet dit worden vermenigvuldigd met de tienduizenden straten die worden hernoemd. Ik herinner u ook aan de meer dan 1.000 steden en dorpen die hernoemd worden.
Maar de kosten van de nieuwe adresplaten zijn slechts een klein onderdeel van de enorme kosten van deze rechtse campagne. Er zijn nog veel meer onderdelen. Alle instellingen en ondernemingen moeten documenten veranderen, nieuwe zegels en stempels bestellen, de borden bij de ingang bijwerken, enzovoort. Er moeten nieuwe borden komen op de wegen, bij de ingangen van de nederzetting, en voor straten en wegen in heel Oekraïne. Veel instellingen – niet alleen in de hernoemde steden, maar in het hele land – moeten worden voorzien van nieuwe kaarten en atlassen.
Alleen al de hernoeming van de stad “Zjdanov” tot “Mariupol” kostte bijvoorbeeld ongeveer 24 miljoen euro. Volgens de meest conservatieve schattingen heeft de massale golf van straatnaamgeving en afbraak van monumenten in het hele land al meer dan 1 miljard euro gekost!
En dat in het meest verarmde land van Europa, en dat tijdens een oorlog! En dat in een land dat nu dringend financiële hulp nodig heeft en waarvan 60 procent van de inkomsten uit de staatsbegroting dit jaar afkomstig is uit het buitenland, voornamelijk uit de EU en de Verenigde Staten.
Dit betekent dat het geld van Europese en Amerikaanse belastingbetalers nu onder meer wordt besteed aan het massaal hernoemen van straten in Oekraïne ter ere van nazi-collaborateurs en neonazi’s.
Ik denk niet dat de meeste burgers van de “donorlanden” het hiermee eens zijn. Maar het lijkt erop dat zij, net als de meeste burgers van Oekraïne, niet naar hun mening zullen worden gevraagd.
Topfoto: Oekrainse nationalist tegen Soviet-era monument in Kiev | KUTV