Bron: M. K. BHADRAKUMAR Indianpunchline 4 mei 2023 ~~~
De cryptische of spottende opmerkingen van het Westen over de verklaring van het Kremlin over de mislukte Oekraïense poging om president Vladimir Poetin te vermoorden, doen niets af aan het feit dat Moskou geen enkele reden heeft om zo’n ernstige beschuldiging te verzinnen die heeft geleid tot het terugschroeven van de viering van de Dag van de Overwinning op 9 mei, een triomfantelijk moment in de hele Russische geschiedenis, vooral nu het in zijn eentje opnieuw de strijd aanbindt met de opkomende nazi-ideologie in het politieke landschap van Europa.
De snelheid waarmee de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, de bewering van het Kremlin ontkrachtte, verraadt wellicht het spel. Het zit in het DNA van de neocon om zich op zulke beslissende momenten te verstoppen. Voorspelbaar heeft Blinken echter ook de regering Biden gedistantieerd van de aanval van het Kremlin.
Eerder deed de voorzitter van de Joints Chiefs of Staff General Marks Milley iets soortgelijks in een interview met het tijdschrift Foreign Affairs, waarin hij bij voorbaat elke verantwoordelijkheid voor het komende Oekraïense “tegenoffensief” afwees. Dit is het nieuwe refrein van de regering Biden – hear no evil, speak no evil. Er wordt ook niet meer gesproken over het volledig steunen van Kiev ” koste wat het kost” – zoals Biden ad nauseam zei.
De kern van de zaak is dat Kievs veelgeprezen “tegenoffensief” het moeilijk heeft, te midden van de wijdverspreide westerse prognose dat het voorbestemd is om een domper te worden. De nadruk van de podcast van Buitenlandse Zaken deze week met generaal Milley lag ook op zijn terughoudendheid over de uitkomst. Milley weigerde categorisch te zeggen dat Kiev zelfs maar een “tegenoffensief” zou beginnen!
Er is een enorm dilemma nu het hele westerse verhaal van een Russische nederlaag is ontmaskerd als een pak leugens, en daarnaast is de mythe van Kievs militaire bekwaamheid om het op te nemen tegen de veruit superieure militaire macht van een supermacht verdampt. Het Oekraïense leger wordt systematisch tot stof gemalen. In werkelijkheid is Oekraïne een open wond geworden die snel gangreen wordt, en er is nog maar weinig tijd om de wond te dichten.
Het regime in Kiev wordt echter geteisterd door verdeeldheid. Er zijn machtige kliekjes die afkerig zijn van vredesbesprekingen met Rusland als Moskou niet capituleert en in plaats daarvan een escalatie willen zodat de westerse mogendheden zich blijven inzetten. En zelfs na het vertrek van Boris Johnson hebben zij aanhangers in het Westen.
De militante kliek in de machtsstructuur in Kiev zou wel eens verantwoordelijk kunnen zijn voor deze gevaarlijke, tegen het Kremlin gerichte provocatie met een bijbedoeling om een Russische vergelding uit te lokken.
Uit de inhoudsloze opmerking van Blinken blijkt dat de neocons in de regering-Biden onder leiding van Victoria Nuland ook geen zin hebben om de buitenbeentjes in Kiev in toom te houden. Ook Europa is zijn stem kwijt.
Dit zal waarschijnlijk de geschiedenisboeken ingaan als een historisch falen van Europees leiderschap en de kern ervan is de paradox dat niet Frankrijk maar de Duitse regering zich in de Oekraïne-oorlog dichter bij de VS heeft geschaard en een tijdperk van “intra-Europese confrontatie” riskeert.
Zelfs voor het overige zijn dit noodlottige tijden, nu het politieke middenveld in Frankrijk en Italië al geslonken is en in Duitsland zelf sterk verzwakt is door de pandemie, de oorlog en de inflatie.
Belangrijk is dat dit slechts gedeeltelijk een economisch verhaal is, want de neergang van het centrum en de deïndustrialisatie in Europa zijn nauw met elkaar verbonden en het sociale weefsel dat het centrum ondersteunde is vastgelopen.
Duitsland, de motor van Europa, heeft tot nu toe relatief veel geluk gehad. Het profiteerde van goedkope arbeidskrachten uit Oost-Europa en goedkoop gas uit Rusland. Maar dat is nu voorbij en het verval van de Duitse industrie is te voorzien. Wanneer de samenleving uiteenvalt, valt ook het politieke systeem uiteen en zal het steeds meer moeite kosten om dergelijke landen te besturen. Duitsland en Italië hebben een driepartijencoalitie; Nederland heeft vier partijen; België heeft een zevenpartijencoalitie.
Voorlopig hebben de hardliners in Kiev het tempo van de gebeurtenissen bepaald en zullen de Europeanen gedwee volgen. Maar er is een “chill in the room” – om de woorden van Judie Foster in de horrorfilm Silence of the Lambs te gebruiken, toen Anthony Hopkins in een flits veranderde in Hannibal Lecter.
Vergis u niet, dit is een kantelpunt; de onhandige aanslag op het leven van Poetin schokt de totale caleidoscoop. De enige geruststellende gedachte is dat de leiding van het Kremlin zich niet laat leiden door emotie. De weloverwogen reactie van het Kremlin blijkt uit de opmerkingen van de Russische ambassadeur in de VS, Anatoly Antonov:
“Hoe zouden de Amerikanen reageren als een drone het Witte Huis, het Capitool of het Pentagon zou raken? Het antwoord is duidelijk voor elke politicus en voor de gemiddelde burger: de straf zal hard en onvermijdelijk zijn.”
De ambassadeur trok verder de conclusie: “Rusland zal reageren op deze brutale en aanmatigende terroristische aanval. We zullen antwoorden wanneer we dat nodig achten. We zullen antwoorden in overeenstemming met de beoordeling van de dreiging die Kiev vormt voor de leiders van ons land.”
Er zijn geen overhaaste reacties te verwachten. Toch moet het terugschroeven van de viering van de Dag van de Overwinning op het Rode Plein zelf een moeilijke beslissing zijn geweest. De Dag van de Overwinning op 9 mei is de belangrijkste feestdag in Rusland waarop het publiek en de staat samenkomen in een patriottische viering waarbij mensen hun familieleden herdenken die hun leven hebben opgeofferd om het nazisme te verslaan.
Veel van de kenmerken van deze dag – optochten, liederen en herdenkingspraktijken – dateren uit de Sovjettijd. Overwinningsdag is de enige belangrijke feestdag die de overgang naar het Rusland van na de Sovjet-Unie heeft overleefd.
In een land dat met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie veel van zijn idolen en heroïsche prestaties verloor, bleef de overwinning op het nazisme een bron van enorme collectieve en persoonlijke trots.
Maar de handen van Poetin zijn gebonden wanneer het land in woede is en vergelding eist, zoals blijkt uit de opmerkingen van de voormalige Russische president en huidige vice-voorzitter van de Veiligheidsraad van Rusland, Dmitri Medvedev: “Na de terroristische aanslag van vandaag zijn er geen opties meer over behalve de fysieke eliminatie van Zelenski en zijn kliek.”
Wat Zelenski betreft, hij is gewoon uit Kiev vertrokken naar Helsinki – en daarna naar Den Haag, om op 13 mei in Berlijn aan te komen voor een staatsbezoek – misschien omdat hij gevaar voelde. Het lot van het Zelensky-regime lijkt inderdaad bezegeld. Zelensky doet ons denken aan de mythische Wandelende Jood, die Jezus beschimpte op weg naar de kruisiging en vervolgens werd vervloekt om op aarde rond te lopen tot de wederkomst.
Topfoto: Kremlin, Moskou