Bron: Tatiana Obrenovic Strategic Culture Foundation 11 juni 2023 ~~~
De gruwelijke – maar grotendeels verborgen – realiteit van de door de VS geleide NAVO-oorlogen tegen het terrorisme is in wezen een oorlog tegen de mensheid, schrijft Tatiana Obrenovic.
Het goede en het kwade marcheren naast elkaar – dit is de titel van een boek van de overleden Dr. Vladeta Jerotic, een Servische psychiater, filosoof en denker aan wie ik moest denken toen ik een passende titel en inleidende zin voor dit artikel schreef.
Sommigen van ons herinneren zich nog de toespraak van de voormalige Amerikaanse president Ronald Reagan, toen hij de schuld van de VS op de Sovjet-Unie projecteerde door het te bestempelen als het “Evil Empire”. Velen werden overgehaald om de kluchtige Amerikaanse poppenkast te geloven. Nu, in het jaar 2023, zien gelukkig vele anderen over de hele wereld het licht.
Vanaf het allereerste begin van deze door de VS geleide NAVO-machtsoorlog tegen Rusland, waarvan het voertuig toevallig het ongelukkige Oekraïne is, is de verderfelijke waarde van de zogenaamde oorlog van de NAVO tegen terrorisme in wezen een oorlog tegen de mensheid.
Niet toevallig steeg de waarde van de aandelen van Lockheed Martin van 45 dollar per aandeel naar meer dan 450 dollar. Northrop Grumman ook. General Dynamics van 38 naar meer dan 200 dollar per aandeel. Boeing ook.
De wijze woorden van Roger Waters zijn treffend: “Oorlog is enorm winstgevend; het creëert zoveel geld omdat het zo gemakkelijk is om heel snel geld uit te geven. Er zijn enorme fortuinen te verdienen. Er is dus altijd een aanmoediging om oorlog te promoten en gaande te houden, om ervoor te zorgen dat we mensen identificeren die ‘anderen’ zijn tegen wie we legitiem oorlog kunnen voeren.”
Al met al is het Amerikaanse militair-industriële complex overladen met een flinke som geld, door de groei van 50 tot 100 procent in de afgelopen 20 jaar. Er bestaat nergens ter wereld een (legale en illegale) geldmachine die zulke lucratieve winsten kan maken als de doodsindustrie.
Persoonlijk word ik overspoeld door angst als ik terugdenk aan de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van de VS, Colin Powell, die theatraal zwaaide met een vermeend flesje miltvuur toen hij op 5 februari 2003 de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties toesprak. Powell waarschuwde dat de vermeende inhoud van het flesje iedereen in de kamer zou kunnen doden. Het was een leugenachtige en terroristische list om een illegale oorlog tegen Irak te beginnen.
“Mijn collega’s, elke verklaring die ik vandaag afleg wordt ondersteund door bronnen – solide bronnen,” zei hij. Powell loog ten overstaan van de wereld. Hij gaf dat later toe en betuigde spijt voordat hij stierf.
Of nog een ander misselijkmakend voorbeeld, en er zijn er maar al te veel van de kant van de VS, roep Madeleine Albright in herinnering. Die ellendige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken zei onbeschaamd dat de dood van een half miljoen Iraakse kinderen “een prijs was die het waard was om te betalen” om Amerikaanse belangen te bereiken. Albright vertoonde dezelfde psychopathie met betrekking tot de slachtoffers in de Balkanoorlogen in de jaren ’90 en de nasleep van de NAVO-invasie in de Servische provincie Kosovo en Metohija en de wrede zuivering van Serviërs uit hun historisch bezit.
Bijna twee decennia nadat de VS hun wrede invasie in Irak lanceerden, blijkt dat de afschuwelijke prijs blijft stijgen.
Na de vermeende terreuraanslagen van 11 september 2001 hebben de Verenigde Staten eindeloze oorlogen en allerlei militaire conflicten gevoerd en aangewakkerd in onder andere Irak, Afghanistan, Syrië, Jemen en Pakistan, die ten minste 4,5 miljoen doden hebben veroorzaakt, volgens een rapport van Brown University.
Het is vermeldenswaard dat deze studies deel uitmaken van een regelmatig bijgewerkte en steeds groter wordende database die de vreselijke dodentol documenteert in de voornamelijk door de VS georganiseerde oorlogen in de periode van twee decennia na 9/11. Het is verbijsterend om de verwoesting te zien die in slechts 20 jaar is aangericht. Het is nog onthutsender dat de gruwel zich steeds vermenigvuldigt in repercussies en gevolgen. Over twintig jaar kunnen we verwachten dat het aantal doden en gewonden minstens verdubbeld zal zijn, alleen al door de latente gevolgen die zich manifesteren.
Het project Cost of Wars van het Watson Institute for International and Public Affairs van Brown University, dat deze uitgebreide studie uitvoerde, kwam tot de volgende conclusies:
Bijna een miljoen van de mensen die hun leven verloren, stierven in directe militaire gevechten, terwijl ongeveer 3,6 tot 3,7 miljoen indirecte sterfgevallen waren, als gevolg van gezondheids- en economische problemen veroorzaakt door de oorlogen, zoals vernietiging van infrastructuur, ernstige ziekten en tekort aan voedsel en water.
Het onderzoek van de Brown University analyseerde ook de effecten van oorlogen in bijvoorbeeld Libië en Somalië, die ook door de VS werden gefinancierd en georganiseerd. Er werd geschat dat er in de onderzochte landen 7,6 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar zijn die nog steeds lijden aan acute ondervoeding. De kinderen leven in bittere armoede en krijgen “niet genoeg voedsel, kwijnen letterlijk weg tot op huid en botten, waardoor deze kinderen een groter risico lopen om te sterven”. In Afghanistan en Jemen gaat het om bijna 50 procent van de kinderen en in Somalië om bijna 60 procent.
Het project Cost of Wars van Brown University voerde in 2021 een afzonderlijk onderzoek uit waarin werd vastgesteld dat de oorlogen van de Verenigde Staten na 9/11 minstens 38 miljoen mensen op de vlucht joegen – meer dan elk conflict sinds 1900 als we de Tweede Wereldoorlog niet meerekenen. Bovendien lijkt 38 miljoen een nogal bescheiden schatting. Het totale aantal ontheemden zou wel eens dichter bij 49 tot 60 miljoen kunnen liggen, wat vergelijkbaar is met dat van de Tweede Wereldoorlog.
Deze laatste studie van May 2023, die hierboven werd aangehaald, wees erop dat een aanzienlijk groot deel van de onschuldige burgers nog steeds omkomt door directe gevechten of hongersnood.
In veel gevallen en in grote mate hebben de door de VS geënsceneerde oorlogen de toegang tot veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen voor volwassenen en kinderen belemmerd of vernietigd, waardoor velen bezwijken aan slopende of dodelijke ziekten die anders behandelbaar zouden zijn.
Door deze door de VS en de NAVO georkestreerde oorlogen heeft het dodental onvoorstelbare proporties aangenomen. Miljoenen onschuldige burgers zijn het slachtoffer geworden van onschatbare ontberingen.
Na twee decennia oorlog onder Amerikaanse militaire bezetting lijkt Afghanistan op een apocalyps. “Vandaag de dag lijden de Afghanen in ellende en sterven ze aan oorlogsgerelateerde oorzaken in een hoger tempo dan ooit tevoren”, noteerde de Brown University’s Cost of Wars.
Er werden aanzienlijk hogere sterftecijfers en lagere levensverwachtingen vastgesteld met een aanzienlijk hoog aantal mensen die in bittere armoede leven en vooral mensen uit achtergestelde omstandigheden en gemarginaliseerde groepen. In militaire zones en conflictgebieden in de buurt lopen kinderen en minderjarigen over het algemeen 20 keer meer kans om te sterven aan bijvoorbeeld diarree dan aan het militaire conflict zelf. Over het algemeen veroorzaken alle oorlogen indirecte doden, die helaas het grootste deel van de verloren levens uitmaken.
In het rapport van 2023 zijn veel langetermijngevolgen van oorlogen voor de menselijke gezondheid niet volledig meegenomen. Sommige bevolkingsgroepen, met name vrouwen en kinderen, dragen de zwaarste lasten en lijden het meest onder de blijvende gevolgen van eerdere oorlogen.
Het onderzoek van de Brown University benadrukte dat de oorlogen van na 11 september hebben geleid tot wijdverspreide economische en financiële ontberingen voor mensen die in de oorlogsgebieden wonen, in combinatie met voedselonzekerheid en ondervoeding die normaal gesproken hand in hand gaan met armoede en leiden tot ziekten en sterfte. De trend is vooral ernstig bij kinderen onder de vijf jaar.
De schade aan de infrastructuur en vaak de totale vernietiging die tijdens oorlogen plaatsvindt, heeft zeker verwoestende cumulatieve gevolgen. “Ziekenhuizen, klinieken en medische voorzieningen, water- en rioleringssystemen, elektriciteit, wegen en verkeerssignalen, infrastructuur voor landbouw en goederenvervoer en nog veel meer worden vernietigd, beschadigd en verstoord, met schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid”, erkent het rapport.
Ter herinnering herinneren we ons enkele van de andere grote oorlogen die door de Amerikaanse oorlogsmachine werden gevoerd: de Koreaanse Oorlog (1950-53), de Vietnamoorlog (1965-1975) en de Golfoorlog (1990-91).
Een gedetailleerde lijst van gevallen waarin de VS haar strijdkrachten in het buitenland heeft ingezet is hier te vinden in een rapport van de Congressional Research Service.
Tot de meest prominente militaire interventies in het buitenland tijdens de Koude Oorlog behoren de invasie van de Varkensbaai op Cuba in 1961 tijdens de regering Kennedy (hier), Reagans inzet van Amerikaanse mariniers in Beiroet tijdens de Libanese burgeroorlog (hier), de invasie van Grenada (hier) en het bombardement van Tripoli in Libië, beide ook onder Reagan (hier).
Onder George HW Bush vielen duizenden Amerikaanse troepen Panama binnen in 1989 om dictator en CIA troef Manuel Noriega omver te werpen (hier) en duizenden troepen werden naar Somalië gestuurd op een zogenaamde vredesmissie in het begin van de jaren 1990 na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie (hier).
Onder Bill Clinton werden Amerikaanse troepen naar Haïti gestuurd (hier) en naar de Balkan als onderdeel van een grotere NAVO-inzet(hier, hier)..
Onder Barack Obama voerden de Verenigde Staten en hun NAVO-partners maandenlange luchtaanvallen uit in Libië (hier) en militaire operaties tegen Islamitische Staat in Irak en Syrië (hier).
Donald Trump lanceerde militaire operaties om Syrische overheidsdoelen aan te vallen (hier, hier) en sanctioneerde het doden van de Iraanse generaal Qassem Soleimani met een drone-aanval (hier).
Het lezen over deze gruweldaden en het mentaal verwerken van alle feiten en cijfers brengt ons op de een of andere logische manier bij de recente bloedstollende woorden van de weerzinwekkende Amerikaanse senator Lindsey Graham tijdens een bezoek aan Kiev.
Graham verkneukelde zich over “stervende Russen” en hoe de Amerikaanse militaire hulp aan het door Nazi’s geteisterde regime in Kiev om tegen Rusland te vechten “het best bestede geld” was.
Mijn eigen stream of consciousness brengt me bij een prachtige anekdote met een citaat: Nikita Mikhalkov zei ooit tegen de prominente Servische auteur Momo Kapor: “Is het je toevallig opgevallen dat er geen enkele Amerikaanse film bestaat waarin niet minstens honderd mensen sterven; ze worden in sneltreinvaart door een machinegeweer vermoord, ze worden zomaar in hun auto de lucht in geblazen en niemand rouwt achteraf om hen, en ze komen er ook niet achter wie hun moeders zijn, noch of ze misschien een zus hebben?.. Maar 150 jaar geleden vermoordde een student uit Sint-Petersburg, Rusland, een oude vrouw en er worden academische proefschriften geschreven over de vraag of de student al dan niet het morele recht had om de oude heks te vermoorden. Helaas, dat is het verschil tussen hen [Amerikanen] en ons [Russen]. Het Westen denkt alleen na over hoe te leven, terwijl wij nadenken over waarom we leven.”
Topfoto: REUTERS/Ints Kalnins