De president heeft oorlogscorrespondenten ontmoet in het Kremlin.
Bron: Kremlin, Moskou 13 juni 2023
Topfoto: Van links naar rechts: Jekaterina Agranovitsj (Telegramkanaal Katrusja), Vladimir Poetin, Andrej Filatov (Russia Today), Ilja Oesjenin (Televisiebedrijf NTV), Dmitrij Stesjin (Komsomolskaja Pravda), Aleksandr Sladkov (VGTRK).
transcript (vertaald uit het Engels)
Jevgeni Poddubny: Goedemiddag, mijnheer de Voorzitter.
Hartelijk dank dat u tijd voor ons heeft vrijgemaakt.
President van Rusland Vladimir Poetin: Ik ben erg blij u allen te zien.
Jevgeni Poddubny: Onze vorige ontmoetingen hebben allemaal plaatsgevonden in een sfeer van vertrouwen. Onze gesprekken waren altijd scherp en openhartig, en we zijn u daar erg dankbaar voor.
Vladimir Poetin: Ik heb het gevoel dat u dat niet kunt doen als de camera’s aan staan; iedereen wil het publiek ophitsen als de tv-camera’s aan staan.
Jevgeni Poddubny: Nee, we houden de zaken in de hand.
We hopen dat dit gesprek ook eerlijk en open zal zijn, en daar rekenen we allemaal op.
Vladimir Poetin: Het zal van mijn kant zijn, dat beloof ik.
Jevgeni Poddubny: Van onze kant – ook.
Vladimir Poetin: Uitstekend, zo zal het zijn.
Jevgeni Poddubny: U heeft meer dan eens gezegd dat alle doelen die u persoonlijk heeft gesteld voor de speciale militaire operatie zullen worden bereikt. De speciale militaire operatie heeft vrij lang geduurd. De situatie verandert, de positie verandert en waarschijnlijk veranderen de doelen en taken van de speciale militaire operatie ook. Kunt u ons vertellen hoe deze zijn veranderd, als dat al het geval is?
Vladimir Poetin: Nee, ze veranderen in overeenstemming met de huidige situatie, maar over het algemeen veranderen we natuurlijk niets. Onze doelen zijn fundamenteel voor ons.
Jullie zijn allemaal doorgewinterde professionals, vooral mensen zoals jullie die al meer dan een jaar onder vuur liggen. Jullie mentaliteit verandert. Ik weet dit uit eigen ervaring, ook al ben ik niet onder vliegende kogels gekropen zoals jullie, ik weet dit sinds de tijd dat ik in een helikopter vloog met tracervuur om ons heen. Weet je, dit alles verandert je mentaliteit. Dus, wat is het nut van onze acties? We moeten twee stappen zetten vanuit het midden van het veld. Per slot van rekening wilden en willen we nog steeds de best mogelijke relaties met al onze buren na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Dat is wat we aan het doen zijn. We hebben geaccepteerd dat wat gebeurd is, gebeurd is en nu moeten we ermee leven.
En weet je, ik heb al gezegd dat, geen geheim hier, we alle opties hebben aangeboden aan onze westerse partners, zoals ik ze altijd noemde, we dachten dat we één van hen waren, we wilden deel uitmaken van de familie van zogenaamde beschaafde naties. Ik reikte de NAVO de hand met het voorstel om die mogelijkheid te onderzoeken, maar we werden al snel de deur gewezen; ze namen niet eens de moeite om het te overwegen. Ik heb ook voorgesteld om een gezamenlijk raketafweersysteem op te zetten.
We zijn ons ervan bewust dat de gebeurtenissen van de jaren 1990 – begin 2000 voortkomen uit een bittere historische erfenis in bijvoorbeeld de Kaukasus. Tegen wie vochten we daar? Voornamelijk Al Qaida. En wat deden onze “partners”? Ze steunden hen met financiële, informatieve, politieke en zelfs militaire steun. Het kon ze geen moer schelen dat ze Al-Qaeda hielpen, zolang ze maar in staat waren om onze boot te laten wankelen. Alles wat ze deden paste in het paradigma van Rusland op zijn kop zetten. We lieten geen middel onbeproefd en kwamen uiteindelijk overeen dat de NAVO niet zou worden uitgebreid. We kwamen met alle mogelijke opties. Maar nog steeds niet. Waarom? Gewoon omdat het land te groot is: niemand wil zo’n groot land met zo’n groot potentieel in Europa. Iedereen probeert Rusland geleidelijk in stukken te breken.
Oekraïne maakt deel uit van de poging om Rusland te destabiliseren. Over het algemeen had men dit in gedachten moeten houden toen er beslissingen werden genomen over het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Maar toen werd blijkbaar verwacht dat onze diepgaande relaties doorslaggevend zouden zijn. Maar door een aantal historische, economische en politieke omstandigheden sloeg de situatie een andere weg in. Ook op deze weg hebben we alles geprobeerd. In feite hebben we decennialang hun economie zo niet gevoed, dan toch ondersteund – u bent hiervan op de hoogte, aangezien ik erover heb geschreven en gesproken – met goedkope energie, andere dingen, leningen enzovoort. Tevergeefs. Hoe liep het uiteindelijk af? Ze begonnen onze aanhangers op straat te vermoorden en pleegden uiteindelijk een staatsgreep.
Kijk, dit is niet de eerste staatsgreep. Hoe kwam Joesjtsjenko aan de macht in Oekraïne? Was dat het resultaat van een legitieme procedure? Wil je dat ik je laat zien hoe hij aan de macht is gekomen? We zijn ons ervan bewust. Ze kwamen met een derde verkiezingsronde. Waar ging dat over? Dat stond niet in de grondwet. Het was een staatsgreep, maar in ieder geval een relatief vreedzame. En we hebben wel met ze gecommuniceerd. Ik ging erheen en zij kwamen naar ons toe, geen probleem. Maar uiteindelijk dreven ze het tot een verdomde staatsgreep. Dat wil zeggen, het werd duidelijk dat we geen enkele kans kregen om normale betrekkingen op te bouwen met onze buren en het broederlijke Oekraïense volk. Geen enkele kans.
Toen vermande men zich en de gebeurtenissen in het zuidoosten, in Donbass, begonnen zich onmiddellijk te voltrekken – na de staatsgreep realiseerden ze zich dat we niet zomaar de Krim konden verlaten – we konden het gewoon niet verlaten, dat was onmogelijk, het zou verraad van onze kant zijn geweest. Maar we kwamen niet aan Donbass. Ja, onze vrijwilligers waren daar, maar de Russische staat had er helemaal niets mee te maken – dat verzeker ik u – helemaal niets. Ik ben heel open en eerlijk – we hadden er niets mee te maken, onze betrokkenheid was nihil. Ja, er waren daar mensen uit Rusland. Ze probeerden de lokale bevolking te steunen, enzovoort.
Uiteindelijk werden we gedwongen om deze mensen te verdedigen. We werden eenvoudigweg gedwongen om dit te doen. Negen jaar! We hebben echt geprobeerd om het eens te worden – hoe moeilijk het ook was – over het op de een of andere manier behouden van de zuidelijke Kaukasus als deel van het land, werkten we hier oprecht voor. Nu weten we dat onze zogenaamde partners ons gewoon hebben bedrogen – ze hebben ons opgelicht, zoals mensen zeggen. Ze waren nooit van plan om ook maar één van de afspraken na te komen, zo bleek, en zo is het allemaal gekomen tot de huidige situatie.
Bovendien zetten ze schoften als Bandera op een voetstuk. Ze willen geen communisme. Prima, wie wil dat vandaag de dag nog? Ze gooien de stichter van Oekraïne – Lenin – van zijn voetstuk. Oké, dat is aan hen, maar ze zetten Bandera er in plaats daarvan op, en hij is een fascist. Ik ben totaal verbaasd over hoe iemand met Joods bloed, het hoofd van de Oekraïense staat, neonazi’s kan steunen. Ik snap het gewoon niet. Nadat ze in feite de Joodse burgerbevolking hebben uitgeroeid, zijn Bandera en zijn aanhangers verheven tot nationale helden. Nu marcheren ze met die posters. Historisch gezien zullen we dus nooit accepteren wat daar gebeurt.
We hebben deze kwestie voortdurend aan de orde gesteld tijdens onze onderhandelingen, ook in Istanbul. En als antwoord kregen we: “We hebben niets te maken met neonazi’s, wat willen jullie van ons?” We willen op zijn minst dat er bepaalde beperkingen in de wet worden opgenomen. Overigens waren we het hier in het algemeen ook over eens tijdens die gespreksronde – voordat onze troepen uit Kiev wegtrokken, want daarna gooiden ze al onze afspraken overboord.
Demilitarisatie. We pakken dit geleidelijk, methodisch aan. Waarmee vechten de strijdkrachten van Oekraïne? Produceren ze Leopards of Bradleys of de F-16’s die ze nog niet hebben ontvangen? Ze produceren helemaal niets. De Oekraïense defensie-industrie zal binnenkort helemaal ophouden te bestaan. Wat produceren ze? Munitie wordt geleverd, uitrusting wordt geleverd, wapens worden geleverd – alles wordt geleverd. Zo leef je niet lang, zo houd je het niet vol. De kwestie van demilitarisatie is dus heel praktisch.
Hetzelfde geldt voor de bescherming van mensen in Donbass. Ja, helaas gaan de beschietingen door, en al het andere ook. Maar over het algemeen werken we hier methodisch aan en zullen we dit oplossen. Ik weet zeker dat we het zullen oplossen.
Dus over het algemeen zijn onze principes en dus onze doelen niet veranderd sinds het begin van de operatie. Er is niets veranderd.
Dmitry Kulko: Goedemiddag, mijnheer de Voorzitter.
Dmitry Kulko, Channel One.
Het Oekraïense tegenoffensief is onderweg. U gaf uw commentaar op de situatie vijf dagen na het tegenoffensief. Sindsdien is er enige tijd verstreken. U ontvangt elke dag operationele updates en, zoals we kunnen zien, niet alleen van het speciale commando van de militaire operatie, maar u belt ook rechtstreeks met de frontlinie.
Vladimir Poetin: Ja.
Dmitry Kulko: Kunt u nog iets toevoegen aan uw eerdere beoordelingen?
Vladimir Poetin: Ja. Dit is een grootschalig tegenoffensief, waarbij, zoals ik onlangs in het openbaar heb gezegd, gebruik wordt gemaakt van reserves die voor dit doel zijn aangelegd. Het begon op 4 juni. Het gaat door tot op de dag van vandaag en op dit moment.
Ik luisterde naar het meest recente verslag over de laatste ontwikkelingen. Vanochtend was er een aanval in de richting van Shakhtersky. Tot 100 troepen, vier tanks en twee pantservoertuigen [van Oekraïense kant]. In de richting Vremevsky zijn er ook verschillende tanks en pantservoertuigen. De aanval gaat in verschillende richtingen. Verschillende tanks en pantservoertuigen zijn vernietigd en Oekraïne heeft militair personeel verloren. Ze zijn er niet in geslaagd de frontlinie te bereiken.
Over het geheel genomen is dit echter een grootschalig offensief: ze begonnen op de Vremevsky-richel, in de richtingen Shakhtersky en Zaporozhye. Het begon met het inzetten van strategische reserves en gaat op dit moment door: op dit moment, terwijl wij hier bijeen zijn en erover discussiëren, is er een strijd gaande in verschillende gevechtsgebieden.
Wat kan ik zeggen? De vijand was in geen enkele sector succesvol. Ze hebben grote verliezen geleden. Dat is goed voor ons. Ik zal het aantal verliezen aan personeel niet noemen. Dat laat ik aan het ministerie van Defensie over nadat het de cijfers heeft gecontroleerd, maar de structuur van de verliezen is ook voor hen ongunstig. Wat ik bedoel te zeggen is dat van alle personeelsverliezen – en ze naderen een aantal dat catastrofaal genoemd kan worden – de structuur van deze verliezen ongunstig voor hen is. Want zoals we weten, kunnen verliezen herstelbaar of onherstelbaar zijn. Normaal gesproken, ik ben bang dat ik er een beetje naast kan zitten, maar onherstelbare verliezen liggen rond de 25 procent, maximaal 30 procent, terwijl hun verliezen bijna 50/50 zijn. Dit is mijn eerste punt.
Ten tweede, als we kijken naar onherstelbare verliezen, is het duidelijk dat de verdedigende partij minder verliezen lijdt, maar deze verhouding van 1 op 10 is in ons voordeel. Onze verliezen zijn een tiende van de verliezen van de Oekraïense strijdkrachten.
De situatie is nog ernstiger met pantsers. In deze periode verloren ze meer dan 160 tanks en meer dan 360 pantservoertuigen van verschillende typen. Dit is alleen wat we zien. Er zijn meer verliezen die we niet zien. Die worden toegebracht door precisiewapens op lange afstand aan massa’s personeel en uitrusting. In werkelijkheid heeft Oekraïne dus zwaardere verliezen geleden. Volgens mijn berekeningen zijn deze verliezen ongeveer 25 of misschien 30 procent van de uitrusting die vanuit het buitenland is geleverd. Het lijkt me dat ze het hiermee eens zouden zijn als ze objectief zouden tellen. Voor zover ik weet van open Westerse bronnen, lijkt het er echter op dat dit is wat ze zeggen.
Het offensief is dus begonnen en ik heb de laatste resultaten beschreven.
Wat onze verliezen betreft – laat het ministerie van Defensie maar praten over andere indicatoren en personeel – heb ik gezegd dat zij meer dan 160 tanks hebben verloren en wij 54 tanks, waarvan sommige kunnen worden hersteld en gerepareerd.
Dmitry Kulko: Dank u.
Jekaterina Agranovitsj: Goedemiddag,
Jekaterina Agranovitsj, blogger.
Ik heb een vraag over de Kakhovka waterkrachtcentrale. Er heeft zich een tragedie voorgedaan en we moeten de milieu- en sociale gevolgen nog evalueren. Maar hier is mijn vraag: wie heeft hier volgens u schuld aan? Zullen ze gestraft worden? En een derde vraag: welke hulp kunnen mensen uit de getroffen gebieden verwachten?
Vladimir Poetin: Het is duidelijk wie de schuldige is – Oekraïne werkte hieraan mee.
Weet je, ik ga geen dingen zeggen waar ik niet honderd procent zeker van ben, maar over het algemeen hebben we geen grote explosie geregistreerd vlak voor de vernietiging. Dit is in ieder geval wat mij is verteld. Maar ze hadden de Kakhovka HPP vele malen onder vuur genomen met HIMARS. Dat is het hele punt. Misschien hebben ze daar munitie geplaatst – dat weet ik nu niet, of misschien hebben ze de structuur ondermijnd met iets kleins en heeft dat de breuk veroorzaakt.
Maar wat ons betreft, zijn we hier nu niet in geïnteresseerd omdat er zware gevolgen zijn voor de gebieden die wij controleren en die aan Rusland toebehoren. Dit is het eerste punt.
Nu het tweede punt. Helaas, ik zal nu iets vreemds zeggen, maar helaas heeft dit hun tegenoffensief in deze richting verpest. Waarom helaas? Omdat het beter voor ons zou zijn geweest als ze hun offensief daar hadden gelanceerd – beter voor ons omdat het een slechte offensieve positie voor hen zou zijn geweest. Maar dat is niet gebeurd vanwege de overstromingen.
Het Ministerie van Noodsituaties werkt daar heel actief, het leger werkt actief en de lokale autoriteiten werken. Ik sprak onlangs met waarnemend hoofd van de regio Kherson [Vladimir] Saldo, en hij zei: “Ik zal je eerlijk zeggen, we zijn verrast. We hebben nog nooit zulk goed gecoördineerd werk gezien.” Laat dit waar zijn, hoewel er zeker problemen zijn.
Er zijn mensen die weigeren om te vertrekken, om geëvacueerd te worden. Eerlijk gezegd gebeurt dat hier ook. Ik herinner me een overstroming op de Lena toen mensen op hun dak zaten en weigerden te vertrekken omdat ze bang waren om het huis te verlaten, bang waren dat het geplunderd zou worden, enz. Zo gaan die dingen. Er zijn misschien andere overwegingen van een andere aard. Hoe dan ook, alles wat gedaan kan worden, wordt gedaan: het Ministerie van Noodsituaties werkt zeer actief, en nogmaals, de lokale autoriteiten, het Ministerie van Gezondheidszorg en het Federaal Medisch-Biologisch Agentschap hebben zich ook bij de inspanning aangesloten.
Nu moeten we de kwestie van milieuveiligheid en sanitaire veiligheid heel serieus benaderen, want de begraafplaatsen en begraafplaatsen voor vee staan onder water. Dit is een ernstig probleem, maar het is oplosbaar. We zullen gebruik moeten maken van de chemische beschermingstroepen: de minister heeft al verslag aan mij uitgebracht, hij heeft het commando gegeven. Samen, door onze krachten te bundelen, denk ik dat we alle problemen kunnen oplossen, ook die met de watervoorziening.
Vandaag sprak ik met Marat Khusnullin. Hij zegt dat we daar de beschikbaarheid van water moeten aanpakken, nieuwe putten moeten bouwen, enz. Maar het werk is al aan de gang. Als het waterpeil daalt, en het daalt al geleidelijk, zal alles worden opgelost naarmate de problemen zich voordoen. Natuurlijk is er veel vee en wild gestorven, helaas. We zullen dit allemaal moeten organiseren, om het gebied schoon te maken.
Wat de mensen betreft, iedereen zal hulp krijgen in overeenstemming met de Russische wet en normen [……]
[Tot zover de vertaling – de bijeenkomst duurde c.a. 3 uur . Waarvan de engelse vertaling op en.kremlin.ru er zullen een aantal samenvattingen ervan vertaald en in dit archief geplaatst worden]