Victoria Nuland onthulde enkele interessante details over haar gesprekken in Niger

09aug 2023 by ian 
Bron: Andrew Korybko
Substack.com 8 aug 2023 ~~~

De belangrijkste vaststellingen zijn dat: de VS een publieke inspanning van twijfelachtige oprechtheid doet om de wereld voor te houden dat het geen regionale oorlog wil; haar ontmoeting met de Nigeriaanse burgermaatschappij betekent dat een kleurenrevolutie niet kan worden uitgesloten; de militaire interim-regering niet terugdeinst ondanks het feit dat haar nieuwe defensiechef al jaren een nauwe partner is van het Pentagon; en haar beoogde post-coup relaties met Rusland en Wagner onduidelijk blijven.

Waarnemend vice-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland van “EuroMaidan” reisde naar Niger om besprekingen te voeren met de militaire interim-regering na het verstrijken van de ECOWAS deadline van een week voor het opnieuw aanstellen van de afgezette president Mohamed Bazoum. Er dreigt een regionale oorlog over West-Afrika in het geval dat dit door de NAVO gesteunde blok binnenvalt zoals het eerder heeft gedreigd en/of de voormalige Franse kolonisator van dat land eenzijdig handelt, daarom is het belangrijk om te analyseren wat ze onthulde over haar reis daarheen.

Haar speciale briefing aan de pers begon met gemeenplaatsen over het herstellen van de constitutionele orde in Niger na de patriottische militaire staatsgreep van vorige maand en verwees vervolgens naar de hulp die de VS wettelijk verplicht zou zijn stop te zetten als dit niet gebeurt. Nuland vermeldde vervolgens dat ze ook een ontmoeting had met “een brede dwarsdoorsnede van het Nigerese maatschappelijk middenveld. Dit zijn oude vrienden van de Verenigde Staten. Het zijn journalisten. Het zijn democratische activisten. Het zijn mensenrechtenactivisten.”

Gezien haar rol in de Oekraïense Kleurenrevolutie die uiteindelijk leidde tot de voortdurende NAVO-Russische proxy-oorlog in dat land, is het redelijk om te vermoeden dat ze deze maatschappelijke krachten het signaal heeft gegeven dat de VS hen steunt bij het initiëren van grootschalige en oproerige protesten tegen de militaire autoriteiten. Dit scenario zou zich kunnen ontvouwen in de plaats van een door de NAVO gesteunde en mogelijk door Frankrijk gesteunde Nigeriaanse ECOWAS-invasie van Niger, als voorwendsel om voornoemde publiekelijk te rechtvaardigen, of tijdens zo’n invasie.

Toch lijkt dat niet de belangrijkste reden te zijn geweest voor haar reis, omdat dergelijke signalen gemakkelijker en veiliger op afstand naar die strijdkrachten kunnen worden gestuurd zonder dat een diplomatieke topambtenaar van de VS dat direct persoonlijk hoeft te doen, maar dit kan nog steeds niet worden uitgesloten. Vervolgens onthulde Nuland dat haar gesprekken “met de zelfbenoemde chef de défense van deze operatie, generaal Barmou, en drie van de kolonels die hem ondersteunen… uiterst openhartig en soms behoorlijk moeilijk waren”.

Ze legde uit dat dit kwam omdat “we aandrongen op een onderhandelde oplossing”, wat ofwel een onoprechte poging kon zijn om de Nigeriaanse militairen ongerust te maken in de aanloop naar de mogelijk dreigende destabilisatiescenario’s die net werden beschreven, of misschien wel de voorkeursaanpak van de VS is. De eerste mogelijkheid is aannemelijk vanwege het Oekraïense precedent, terwijl de tweede mogelijk voortkomt uit de angst dat een bredere regionale oorlog verkeerd zou kunnen aflopen en uiteindelijk ruimte zou kunnen creëren voor Rusland om zijn invloed uit te breiden.

Het volgende deel van haar briefing was erg interessant. Ze zei dat ze Bazoum niet mocht zien, ondanks dat ze hem aan de telefoon had gesproken, en dat ze ook geen toestemming kreeg om interim-president generaal Abdourahamane Tiani te ontmoeten. Haar weghouden bij Bazoum zou bedoeld kunnen zijn om enige onzekerheid over zijn status te behouden om de eerder genoemde destabilisatiescenario’s af te schrikken en tegelijkertijd de legitimiteit van president Tiani te bevestigen, terwijl de weigering van laatstgenoemde om Nuland te ontmoeten een opzettelijke afwijzing was.

Vervolgens zei ze: “Ik hoop dat ze de deur naar diplomatie open zullen houden. We hebben dat voorstel gedaan. We zullen zien. Zoals ik al zei, ze hebben hun eigen ideeën over hoe dit verder moet. Ze doen dat niet – hun ideeën stroken niet met de grondwet, en dat zal moeilijk zijn voor onze relatie als ze die weg inslaan. Maar we hebben ze een aantal opties gegeven om te blijven praten en we hopen dat ze daarop ingaan.” Simpel gezegd, de militaire interim-regering geeft niet op, ondanks dat dit de banden met de VS in gevaar brengt.

Een ander intrigerend detail dat werd onthuld tijdens haar briefing is dat “Generaal Barmou, voormalig kolonel Barmou, is iemand die gedurende vele, vele jaren zeer nauw heeft samengewerkt met de Amerikaanse Special Forces. We konden dus heel gedetailleerd de risico’s doornemen voor aspecten van onze samenwerking waar hij historisch veel waarde aan hecht.” Het is opmerkelijk dat een nauwe militaire bondgenoot van de VS uiteindelijk deelnam aan de omverwerping van zijn door de VS gesteunde leider, de nieuwe defensiechef werd en vervolgens niet terugkrabbelde.

Dit toont aan dat zelfs hooggeplaatste buitenlandse militaire functionarissen die nauw samenwerken met enkele van de best getrainde strijdkrachten van de VS “gedurende vele, vele jaren” niet altijd hun marionetten worden, wat suggereert dat andere functionarissen met dezelfde positie elders in Afrika in de voetsporen van generaal Barmou zouden kunnen treden. Het kan daarom niet langer als vanzelfsprekend worden beschouwd dat de buitenlandse militaire programma’s van de VS met succes leiden tot het kweken van elite proxies. Soms werken ze averechts, zoals dit specifieke geval bewijst.

Tegen het einde van haar briefing beantwoordde Nuland twee vragen over Wagner en Rusland als volgt:

“Natuurlijk heb ik het – Wagner en zijn bedreiging voor de landen waar het aanwezig is, ter sprake gebracht, hen eraan herinnerend dat de veiligheid slechter wordt, dat de mensenrechten slechter worden wanneer Wagner binnenkomt. Ik zou niet zeggen dat we veel meer te weten zijn gekomen over hun denken op dat gebied.

…

Wat Wagner betreft, hebt u in Sint-Petersburg wel wat opschepperij van Prigozjin gezien. Ik wil wel zeggen dat ik tijdens mijn ontmoetingen vandaag het gevoel kreeg dat de mensen die deze actie hier hebben ondernomen heel goed begrijpen welke risico’s er voor hun soevereiniteit zijn wanneer Wagner wordt uitgenodigd.”

Deze uitspraken zijn duidelijk tegenstrijdig, dus of ze is in de war of ze liegt in een van haar antwoorden.

Ongeacht de signalen die de militaire interim-regering naar Nuland zou hebben gestuurd met betrekking tot de speculaties dat ze Wagner’s “Democratische Veiligheid” zou kunnen vragen, zou dit waarschijnlijk bedoeld zijn als afschrikking. Dit scenario aanvaarden zou erop kunnen wijzen dat de VS nog meer van hun invloed dreigen te verliezen als ze niet voorkomen dat er een regionale oorlog uitbreekt, terwijl het bagatelliseren ervan bedoeld zou kunnen zijn om de VS ervan te overtuigen dat ze niet te sterk moeten reageren op de gevolgen van de staatsgreep.

Alles bij elkaar zijn de belangrijkste conclusies van Nulands reis dat: de VS een publieke inspanning van twijfelachtige oprechtheid doet om de wereld voor te houden dat ze geen regionale oorlog willen; haar ontmoeting met de Nigeriaanse burgermaatschappij betekent dat een kleurenrevolutie niet kan worden uitgesloten; de interim-regering onder leiding van het leger niet terugkrabbelt ondanks het feit dat haar nieuwe defensiechef al jaren een nauwe partner van het Pentagon is; en de beoogde betrekkingen met Rusland en Wagner na de staatsgreep onduidelijk blijven.

Gerelateerd (berichten in dit archief):