Bron: Andrew Korybko substack 14 september 2023 ~~~
De analyse stelt dat zijn nieuwe houding komt doordat sommige westerse functionarissen waarschijnlijk al onofficiële gesprekken voeren met Rusland.
Zelensky’s karakteristieke arrogantie was opvallend afwezig in zijn laatste interview met The Economist. In plaats daarvan kwam hij over als overdreven defensief, waarschijnlijk omdat hij zich eindelijk realiseerde dat de omvang, de reikwijdte en het tempo van de multidimensionale hulp van zijn westerse beschermheren niet oneindig kunnen doorgaan.
Hieronder volgen de relevante hoogtepunten uit zijn interview die wijzen op deze verandering van houding, die vervolgens zullen worden geanalyseerd om waarnemers te helpen een beter beeld te krijgen van waar de NAVO-Russische proxyoorlog naartoe zou kunnen gaan.
Zelensky trekt verwachtingen van een snelle en volledige overwinning in twijfel
Volodymyr Zelensky wil niet denken aan een lange oorlog, laat staan over die mogelijkheid praten met Oekraïners, van wie velen nog steeds dromen van een snelle overwinning. Maar dat is precies waar hij zich op voorbereidt. ‘Ik moet er klaar voor zijn, mijn team moet klaar zijn voor de lange oorlog, en emotioneel ben ik er klaar voor,’ zegt de Oekraïense president in een interview met The Economist.”
Hij begint te vermoeden dat zijn westerse beschermheren tegen hem liegen.
“Ik heb deze intuïtie, ik lees, hoor en zie hun ogen [wanneer ze zeggen] ‘we zullen altijd bij je zijn’,” zegt hij, sprekend in het Engels (een taal die hij steeds beter beheerst). ‘Maar ik zie dat hij of zij dat niet is, niet bij ons.'”
Ze lijken steeds meer geïnteresseerd in het hervatten van gesprekken met Rusland
“Sommige partners zien de recente problemen van Oekraïne op het slagveld misschien als een reden om het land tot onderhandelingen met Rusland te dwingen. Maar ‘dit is een slecht moment, want Poetin ziet hetzelfde’.”
Zelensky beweert dat degenen die de hulp aan Oekraïne inperken, Ruslands belangen zouden dienen.
“De president van Oekraïne is zich terdege bewust van de risico’s voor zijn land als het Westen zijn economische steun begint in te trekken. Dat zou niet alleen de economie van Oekraïne schaden, maar ook de oorlogsinspanningen. Hij zegt het in duidelijke bewoordingen. Als je niet met Oekraïne bent, ben je met Rusland, en als je niet met Rusland bent, ben je met Oekraïne. En als partners ons niet helpen, betekent dat dat ze Rusland zullen helpen om te winnen. Dat is het.
Verkiezingsoverwegingen kunnen er echter nog steeds toe leiden dat dit gebeurt.
“Nu verschillende van zijn westerse bondgenoten (waaronder Amerika) volgend jaar verkiezingen houden, weet de heer Zelensky dat het moeilijk zal zijn om steun te behouden, vooral als er geen significante vooruitgang aan het front wordt geboekt.”
Daarom probeert hij kiezers te manipuleren om hun politici hiertegen onder druk te zetten.
Hij gelooft nog steeds dat de beste manier om regeringen te overtuigen, hen te laten geloven dat ze aan de goede kant staan, is door hen via de media onder druk te zetten. Mensen lezen, mensen discussiëren, mensen vormen hun mening en mensen pushen,” zegt hij.
Het was de publieke opinie die politici ertoe aanzette om de wapenleveranties aan Oekraïne in de eerste dagen van de oorlog op te voeren. Het terugschroeven van die hulp, betoogt hij, kan niet alleen de Oekraïners woedend maken, maar ook de Westerse kiezers. Ze zullen zich gaan afvragen waar de hele inspanning voor diende. Mensen zullen het [hun leiders] niet vergeven als ze Oekraïne verliezen.
Desondanks dekt Zelensky zich in door Trump te prijzen voor het geval hij weer aan de macht komt.
“Als de heer Poetin hoopt dat een overwinning van Donald Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2024 hem de overwinning zou opleveren, vergist hij zich. Trump zou Vladimir Poetin ‘nooit’ steunen. ‘Dat is niet wat sterke Amerikanen doen.'”
Hij probeert ook Biden onder druk te zetten door hem te herinneren aan het Afghanistan-debacle
“Hij verwacht dat Joe Biden op koers zal blijven als hij wordt herkozen. (‘Willen ze Afghanistan, deel twee?’)”
Zelensky smeekt de EU Oekraïne als lid te accepteren om het moreel van zijn volk op te krikken
“En hij hoopt dat de Europese Unie niet alleen hulp zal blijven bieden, maar dit jaar ook onderhandelingen zal openen over het toetredingsproces van Oekraïne. (Die stap wordt algemeen verwacht tijdens een top in december.) “Het zal het moreel in Oekraïne ondersteunen. Het zal de mensen energie geven.””
Hij verdedigt ook de trage voortgang van het tegenoffensief door te beweren dat het zijn soldaten het leven spaart.
“Oekraïne zou ‘duizenden’ hebben verloren als het het advies had opgevolgd om veel meer troepen in te zetten, zegt hij. Dit is niet het soort oorlog waarbij ‘de leider van een land zegt dat de prijs er niet toe doet’. Dat is het verschil tussen hem en Vladimir Poetin. Voor hem is het leven niets.”
Zelensky denkt dat degenen die met Poetin praten, bedrogen worden door de hedendaagse Hitler.
“Degenen die ervoor kiezen om met de man in het Kremlin te praten, ‘houden zichzelf voor de gek’, net als de Westerse leiders die in 1938 in München een overeenkomst met Adolf Hitler ondertekenden en vervolgens toekeken hoe hij Tsjecho-Slowakije binnenviel. De fout is niet diplomatie. De fout is diplomatie met Poetin. Hij onderhandelt alleen met zichzelf.
Hij laat onheilspellend doorschemeren dat Oekraïense vluchtelingen wel eens in opstand zouden kunnen komen als het Westen de hulp aan hun land inperkt.
“Het is onmogelijk om te voorspellen hoe de miljoenen Oekraïense vluchtelingen in Europese landen zouden reageren als hun land in de steek wordt gelaten. De Oekraïners hebben zich over het algemeen ‘goed gedragen’ en zijn degenen die hen onderdak hebben geboden ‘zeer dankbaar’. Ze zullen die vrijgevigheid niet vergeten. Maar het zou geen ‘goed verhaal’ zijn voor Europa als het deze mensen ‘in een hoek drijft’.”
Oekraïne zou een “nieuw sociaal contract” nodig hebben als het niet snel een maximale overwinning behaalt
“Een lange uitputtingsslag zou een tweesprong betekenen voor Oekraïne.
Het land zou nog meer mensen verliezen, zowel aan het front als door emigratie. Het zou een ’totaal gemilitariseerde economie’ vereisen. De regering zou dat vooruitzicht aan haar burgers moeten voorleggen, zegt Zelensky, zonder aan te geven hoe; een nieuw sociaal contract kan niet de beslissing van één persoon zijn. Na bijna 19 maanden oorlog zegt de president dat hij ‘moreel’ klaar is voor de omschakeling. Maar hij zal het idee alleen met zijn volk bespreken als de zwakte in de ogen van zijn westerse geldschieters een “tendens” wordt.
Is dat moment aangebroken? Nee, nog niet, zegt hij. Godzijdank.
Alles wat hij deelde is een logische voortzetting van de conclusies in eerdere analyses:
25 augustus: “De kritische artikelen van de NYT & WSJ over het tegenoffensief van Kiev leggen uit waarom het mislukte”.
29 augustus: “Zelensky’s laatste tv-interview laat zien hoezeer de dynamiek van het conflict is veranderd”.
31 augustus: “Vivek Ramaswamy’s plan voor het beëindigen van de NAVO-Russische proxyoorlog in Oekraïne is pragmatisch”.
4 september: “Kievs militaire reorganisatie suggereert dat vrede een ver vooruitzicht blijft”.
9 september: “WaPo meldt dat Oekraïners het Westen wantrouwen en met een staakt-het-vuren flirten”.
Alle partijen raken vermoeid, Kiev wil nog steeds doorgaan, maar de westerse berekeningen veranderen.
De volgende punten komen naar voren als je tussen de regels van Zelensky’s laatste interview doorleest:
Sommige Westerse functionarissen voeren waarschijnlijk al onofficiële gesprekken met Rusland.
Dit komt waarschijnlijk door een combinatie van militair-strategische factoren en electorale belangen
Daarom is Zelensky overdreven defensief en probeert hij hen onder druk te zetten om het te heroverwegen.
- Waar hij bang voor is, is dat ze voortzetting van de hulp afhankelijk maken van officiële hervatting van de besprekingen.
- Hij beraamt daarom een plan om zich met middelen van mediaoorlog te mengen in hun komende verkiezingen
- Zelensky zou de SBU ook opdracht kunnen geven om Oekraïense vluchtelingenrellen te organiseren in heel Europa.
- Als hij faalt en gesprekken onvermijdelijk zijn, dan hoopt hij op EU-lidmaatschap als troost
- Zelensky zou dan verkiezingen kunnen houden en de gesprekken hervatten als hij wint door aanspraak te maken op een volksmandaat
Met betrekking tot het eerste punt suggereren deze bijdragen van westerse en Russische media wederzijdse interesse in gesprekken:
The New Yorker: “De argumenten om met Rusland te onderhandelen”.
The New York Times: “ Naarmate de strijd in Oekraïne voortduurt, wordt praten over onderhandelingen bijna taboe“.
RT: “Sergey Poletaev: Het Westen weet dat het tegenoffensief van Oekraïne mislukt. Dus wat is plan B?”
TASS: “Rusland kan vijandelijkheden niet stoppen als Oekraïne tegenoffensief voert, zegt Poetin”
TASS: “Kiev stelt gesprekken uit waardoor het moeilijker wordt om later te onderhandelen Lavrov”
Het eerste stuk promoot de argumenten van Samuel Charap van de RAND Corporation voor een staakt-het-vuren, terwijl het tweede klaagt dat de Westerse elite als geheel nog niet klaar is om serieus te overwegen het bloedvergieten te stoppen. De RT voegt enkele Russische argumenten toe waarom een staakt-het-vuren in het belang van het Kremlin zou kunnen zijn, terwijl de laatste twee van TASS laten zien dat de top – ambtenaren van het Kremlin hier inderdaad in geïnteresseerd zijn, hoewel er geen tastbare vooruitgang kan worden geboekt (althans officieel) tot het tegenoffensief is afgelopen.
Objectieve militair-strategische ontwikkelingen van de afgelopen zomer en de subjectief geïnterpreteerde verhalen die de laatste weken door beide partijen in de NAVO-Russische proxyoorlog worden gepusht, wijzen er nadrukkelijk op dat er een groeiende belangstelling is om het conflict te bevriezen. Dat gezegd hebbende, zijn er ook machtige krachten binnen beide kampen die niet willen dat dit gebeurt, om nog maar te zwijgen van Kiev. Dit bemoeilijkt de weg naar vrede, maar ondanks hen gaat alles nog steeds die kant op.
Zoals in dit hele stuk is betoogd, was Zelensky overdreven defensief in zijn laatste interview met The Economist, juist omdat sommige westerse functionarissen waarschijnlijk al onofficiële gesprekken voeren met Rusland. Zijn team en hun liberaal – globalistische medestanders in de beleidsmakende kringen van de VS kunnen nog steeds hun toevlucht nemen tot valse vlaggen en provocaties om dit te saboteren, dus de komende maanden kunnen nog wat gevaarlijke drama’s te zien geven, maar als het huidige traject op koers blijft, kan het conflict begin volgend jaar eindelijk beginnen te bevriezen.