Bron: ISM-mediateam palsolidarity.org 13 januari 2024 ~~~.
Een dag na een huiveringwekkende presentatie door het juridische team van Zuid-Afrika, dat een veelomvattende zaak opbouwde tegen Israël voor genocidale intenties en daden die neerkomen op genocide op de Palestijnse bevolking in Gaza, nam Israël plaats voor de 15-koppige jury om te proberen de wereld ervan te overtuigen dat 3 maanden van gemechaniseerde, meedogenloze massamoord aan de kwalificatie genocide zou moeten ontsnappen. Ondanks een overvloed aan documentair bewijs ervoor, beweerde Israël voor de rechtbank dat het geen genocide pleegt in Gaza.
Het “recht op zelfverdediging” was het belangrijkste argument dat het Israëlische juridische team, onder leiding van de Britse advocaat Malcolm Shaw KC, naar voren bracht op de tweede en laatste dag van de inleidende hoorzittingen bij het Internationaal Gerechtshof in de zaak die was aangespannen door Zuid-Afrika, terwijl het ontkende dat Israël een genocide uitvoert in de brute aanval op Gaza.
De openingsverklaringen tijdens de hoorzitting van vandaag werden afgelegd door de co-agent van Israël, Tal Becker, die uitdrukking gaf aan wat hij Israëls ‘singulariteit’ noemde in het begrijpen van de geboorte van de Conventie voor de Preventie en Bestraffing van Genocide (die de staat aantoonbaar pleegt).
Beckers bewering dat Israël “zichzelf verdedigt in een oorlog die het niet is begonnen” toonde opnieuw de schaamteloze ontkenning van een 75-jarige geschiedenis van landroof, misbruik, schending van mensenrechten, illegale bezetting, evenals een illegale 16-jarige blokkade van Gaza. “Israël voert een verdedigingsoorlog tegen Hamas, niet tegen het Palestijnse volk.”
De dubbelzinnigheid van Becker’s uitspraken over wat hij de “schandalige” aard noemt van het gebruik van het woord genocide om Israëls acties in Gaza uit te leggen, stond in schril contrast met professor Malcom Shaw die vervolgens het woord nam om verklaringen van genocidale bedoelingen uit de hoogste politieke kantoren in Israël, kantoren die de militaire operaties op het terrein in Gaza leiden, van de hand te wijzen.
Uit de toespraak van Becker: “We leven in een tijd waarin woorden goedkoop zijn. In een tijdperk van sociale media en identiteitspolitiek is de verleiding om naar de meest schandalige term te grijpen, te belasteren en te demoniseren, voor velen onweerstaanbaar geworden. Maar als er een plek is waar woorden er nog steeds toe zouden moeten doen, waar de waarheid er nog steeds toe zou moeten doen, dan is het wel in een rechtbank.” Inderdaad. Dit punt werd een dag eerder gemaakt toen de advocaat van het Zuid-Afrikaanse juridische team, Tembeka Ngcukaitobi, voor het Internationaal Gerechtshof stond en een getuigenis presenteerde met betrekking tot de genocidale intentie van Israël, geuit door Israëlische autoriteiten van de hoogste orde.
Ngcukaitobi legde uit hoe vaak en routinematig genocidale taal wordt gesproken en hoe die zich vertaalt in echt geweld op de grond door voetvolk van de bezetting. Premier Benjamin Netanyahu, president Isaaz Herzog en de expliciete uitroeiingsretoriek van de Israëlische minister van Defensie werden aangehaald om de zaak van opzet (intentie) te ondersteunen. Toch werd dat onweerlegbare bewijs vandaag in de rechtszaal door professor Shaw afgedaan als niet juridisch significant. Soms worden er verklaringen afgelegd die niets meer zijn dan een deel van de recente oorlogsretoriek met de bedoeling om de schuld en de schande bij de andere kant te leggen. Shaw verklaarde verder dat er “geen belang aan moet worden gehecht… noch dat ze van juridisch belang zijn. Om de woorden van Tal Becker te gebruiken: “Als er een plaats is waar woorden er nog toe zouden moeten doen… dan is het wel een rechtbank.”
Galit Raguan sprak het panel toe namens Israël om de “feiten op de grond” te beargumenteren. Het meest schokkend was haar bewering dat “ziekenhuizen niet gebombardeerd zijn”, terwijl Israël feitelijk verschillende ziekenhuizen heeft aangevallen, waaronder het Indonesische Ziekenhuis, het Internationale Oogzorgcentrum en het Al-Nasr Kinderziekenhuis.
Met driekwart van de ziekenhuizen in Gaza die zo zwaar verwoest zijn dat ze niet meer functioneren, verklaarde Raguan dat “ziekenhuizen niet gebombardeerd zijn; in plaats daarvan stuurt de IDF soldaten om militaire infrastructuur te doorzoeken en te ontmantelen, waardoor schade en ontwrichting beperkt worden”. Als het verminderen van schade en ontwrichting is wat de Israëlische militairen in Gaza wilden bereiken, dan hebben ze faliekant gefaald. We hebben succesvolle Israëlische militaire chirurgische operaties gezien die burgerlevens spaarden in het zeer recente verleden, toen het een andere internationale wet overtrad toen het de plaatsvervangend leider van Hamas, Saleh al-Arouri, vermoordde in een woongebouw in Beiroet, Libanon. Men kan zich voorstellen dat als Hamasstrijders zich in een ziekenhuis in Israël zouden bevinden, de operaties een vergelijkbaar chirurgisch karakter zouden hebben.
In een poging om de gepleegde gruweldaden te rechtvaardigen, beweerde Galit Raguan dat “stedelijke oorlogsvoering altijd zal leiden tot tragische doden, schade en letsel” en zei dat dit de “gewenste resultaten van Hamas” zijn. Terwijl Raguan drie maanden van massamoord op burgers wegverklaarde door de meest moreel verantwoorde bedoelingen en acties toe te schrijven aan de bezettingstroepen, was haar enige obstakel om de zaak met succes te bepleiten de ontelbare voetsoldaten van de bezetting die zichzelf hebben gefilmd terwijl ze wreedheden begingen op overleden Palestijnse lichamen, hele woonblokken opblazen als verjaardagscadeaus voor hun familie, Palestijnse burgerhuizen plunderen, de Israëlische vlag hijsen boven de wrakstukken van moskeeën, sketches houden waarbij ze in het bed van Palestijnse kinderen liggen in huizen die ze gebombardeerd hebben en vrolijk dansen tussen de wrakstukken en lichaamsdelen van de bevolking van Gaza terwijl ze expliciete liederen zingen over etnische zuivering.
Tijdens de hele hoorzitting werd niet uitgelegd waarom duidelijk gemarkeerde journalisten, ICRC-medici, VN-personeel, humanitaire hulpverleners en reddingswerkers van de Palestijnse civiele verdediging doelgericht werden vermoord. Er werd geen argument naar voren gebracht om de morele overwegingen te verklaren die een rol spelen bij het gedocumenteerd uitvoeren van buitengerechtelijke executies door bezettingstroepen of het oppakken, blinddoeken, strippen, boeien en ontvoeren van Palestijnse burgers, noch bij de gemanipuleerde video’s waarin Palestijnse burgers werden opgedragen om op film te doen alsof ze Hamasstrijders aan het uitleveren waren.
Verder is Raguan’s bewering dat de Israëlische bezettingstroepen meerdere malen hebben gehandeld om de schade aan burgers expliciet te beperken, in tegenspraak met de veelvuldige genocidale retoriek van de Israëlische politieke en militaire leiders van deze aanval, die ter plekke in real time wordt uitgevoerd. Terwijl Raguan de vermeende Israëlische humanitaire mobilisatie aanprees om essentiële voorraden naar Gaza te brengen, lijkt het onlogisch dat dezelfde politici en ministers van de Israëlische regering tegelijkertijd hun uithongering en totale belegering van de “menselijke dieren” van de Gazastrook aanprijzen.
Omri Sender nam het woord om het risico van onherstelbare schade en de urgentie van de situatie aan te kaarten. Sender’s eerste woorden waren de grootschalige beschuldiging van wat hij erkende als een “ernstige” humanitaire situatie, aan Hamas “die oorlog voert van onder, en binnen, de burgerbevolking. “Senders verklaring droeg nog steeds de fakkel van zijn voorgangers die spraken ter verdediging van Israël, in die zin dat hij Hamas afschilderde als een agent van terreur waartegen Israël streed om Palestijnse burgers te beschermen. Een gemeenschappelijk sentiment dat publiekelijk geuit werd door de Israëlische politieke en sociale samenleving is dat “er geen onschuldige burgers zijn in Gaza“.
Sender roemde de opening van de grensovergang Kerem Shalom voor de aanvoer van hulpgoederen drie maanden later, duizenden afgeworpen bommen en tienduizenden vermoorde burgers. De bevolking van Gaza lijdt nu honger. Aangezien de verklaring van Sender voor de rechtbank zich concentreerde op het feit dat Israël in de recente geschiedenis hulp heeft gestuurd om via de grensovergangen van Gaza binnen te komen, werd voorbijgegaan aan het hele probleem; Het feit dat Israël de land-, lucht- en zeegrenzen van een ander volk controleert en unilaterale zeggenschap heeft over wat er binnenkomt en wat er uitgaat, wanneer het de bevolking wil uithongeren en wanneer het een grensovergang zal openen onder omstandigheden van een dreigende hongersnood om een vrachtwagen binnen te laten die zal worden gebruikt om Israëls vriendelijkheid te tonen aan de Palestijnen, die het massaal vermoordt op het moment dat deze woorden voor de rechtbank werden uitgesproken.
Christopher Staker was de volgende spreker voor de Israëlische verdediging. Hij stelde de context aan de kaak van de gevraagde bepalingen zoals die door Zuid-Afrika op de eerste dag van de hoorzitting waren gemaakt. Zijn betoog concentreerde zich op het gevoel dat noch Zuid-Afrika, noch de Palestijnen “een aannemelijk recht hebben” om voorlopige maatregelen te verzoeken en ging punt voor punt door de 9 voorlopige verzoeken van Zuid-Afrika op deze manier.
De laatste spreker was de co-agent van Israël, Gilad Noam, die de argumenten van Israël afsloot met het verzoek aan het Internationaal Gerechtshof om “(1) het verzoek van Zuid-Afrika tot aanwijzing van voorlopige maatregelen af te wijzen; en (2) de zaak van de Algemene Lijst te schrappen.” Met de laatste woorden van hun argumenten heeft Israël de rechters van het Internationaal Gerechtshof nu gevraagd om de woorden van elke humanitaire organisatie die ter plaatse in Gaza heeft gewerkt, de miljoenen Gazanen die hun eigen vernietiging hebben gefilmd en de tientallen miljoenen ontzette mensen over de hele wereld die hebben toegekeken hoe dit bloedbad zich meer dan 90 dagen lang ontvouwde, te negeren en in plaats daarvan Israël niet schuldig te verklaren aan het schenden van de Conventie van 1948 voor de Preventie en Bestraffing van Genocide.
De laatste dag van de rechtszitting vond plaats tijdens een nieuwe dag van actieve vernietiging van Gaza zelf, nu het gereduceerd is tot massale puinvelden, waarin de universiteiten, ziekenhuizen, scholen, winkels, woonblokken, nutsgebouwen, moskeeën, kerken en schuilkelders die ooit haar straten vormden, niet te onderscheiden zijn. Terwijl Oxfam opmerkte dat het “Israëlische leger 250 Palestijnen per dag doodt en nog veel meer levens in gevaar brengt door honger, ziekte en kou”, werden in de loop van de tweedaagse hoorzitting over de vraag of Israël genocide pleegt in Gaza, 500 Palestijnen afgeslacht.
Topfoto: Het juridische team van Israël in het Internationaal Gerechtshof. Foto: The Independent