Bron: Alfredo Jalife-Rahme
Voltaire Netwerk, Mexico-Stad 9 december 2025 ~~~
De confrontatie tussen China en Japan, die door de uitspraken van Sanae Takaichi is ontstaan, gaat weliswaar over de onafhankelijkheid van de Chinese provincie Taiwan, maar ook – en misschien vooral – over de onafhankelijkheid van Japan op het gebied van halfgeleiders: de hele Japanse industrie zou stilvallen als het kleine eiland Taiwan door de Volksrepubliek China zou worden geannexeerd. Dat zou verklaren waarom Japanse industriëlen een imperialist steunen die heimwee heeft naar het Shōwa-tijdperk.
Ook in de talen: Deutsch Español français Português
De mening van Indiase commentatoren, die bekend staan om hun felheid, is veelzeggend gezien de nauwe banden die India momenteel met Japan onderhoudt. Beide landen maken, weliswaar op informele basis, deel uit van de QUAD (Verenigde Staten/Australië/India/Japan), waar Trump sterk op tegen is, temeer daar de betrekkingen tussen Peking en Delhi zijn verbeterd. En dan is er nog de voormalige Japanse diplomate Kyoko Somekawa, de echtgenote van de invloedrijke Indiase minister van Buitenlandse Zaken Jaishankar.
Abhishek Mishra van de Times of India analyseert de complexiteit van het risicovolle conflict tussen Japan en China over Taiwan [1].
Volgens Mishra heeft “de uitspraak van de Japanse premier Sanae Takaichi, bekend om haar openhartigheid, over ‘collectieve zelfverdediging met Taiwan’ een heftige reactie van Peking uitgelokt, met name economische sancties en diplomatieke protesten”. Een dergelijke ondoordachte houding ondermijnt de strategische ambiguïteit van Japan en plaatst Tokio in het vizier van China.
De heer Mishra beschrijft mevrouw Sanae Takaichi, die op het moment van haar opruiende verklaring in het parlement nog maar een maand in functie was, als “een nationalistische figuur die met haar onverbiddelijke uitspraken zowel nationale lof als internationale veroordeling oogst”.
Volgens Abhishek Mishra “zou deze crisis gemakkelijk kunnen escaleren” door de inzet van raketten: Japan zet zijn plannen voort om grond-luchtraketten te stationeren op het eiland Yonaguni, op slechts 110 kilometer van Taiwan. De Japanse minister van Defensie Shinjiro Koizumi verklaarde dat dit “het risico op een aanval vermindert”, terwijl Peking deze beslissing als “provocatie” bestempelde.
Militaire manoeuvres: Chinese oorlogsschepen en drones zijn gesignaleerd in de buurt van de Senkaku-eilanden, die door beide landen worden opgeëist.
Internationale diplomatie: China heeft het geschil voor de VN gebracht en probeert de landen van het Zuiden achter zich te scharen om Japan te veroordelen, niet alleen vanwege zijn standpunt over Taiwan, maar ook om andere landen ervan te overtuigen geen standpunt in te nemen: “Ze willen dat anderen begrijpen welke prijs ze moeten betalen als ze partij kiezen voor Taiwan.”
Volgens het kritische tijdschrift The Economist is geen van beide partijen “van plan om terug te krabbelen”, aangezien Xi Jinping ernaar streeft zijn doelstelling van militaire paraatheid ten aanzien van Taiwan, voor 2027, te bereiken. Volgens Mishra van de Times of India is “mevrouw Takaichi een nieuwe leider die veel steun geniet bij de bevolking en er geen belang bij heeft om fa te lijken”. Volgens Mishra van de Times of India is “mevrouw Takaichi een nieuwe leider die veel steun geniet bij het volk en er geen belang bij heeft om tijdens haar eerste maanden aan de macht zwak over te komen”.
Voor Mishra is “het conflict tussen Takaichi en Xi niet zomaar een diplomatieke ruzie”. Het is een botsing van nationalistische visies, aangewakkerd door binnenlandse politiek, historische littekens en geopolitieke ambities.
Ik was onder de indruk van de uitspraak van kolonel Douglas MacGregor over de explosieve situatie rond het conflict tussen Tokio en Peking: “China is banger voor Japan dan voor de Verenigde Staten. “
Zijn bewering lijdt geen twijfel als hij verwijst naar de periode van Japanse bezetting van Taiwan, Shanghai, Nanking en Wuhan (in het oosten van het Chinese vasteland), vóór de capitulatie van Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De geostrategische en politieke situatie van vóór 1945 verschilt sterk van die van vandaag, nu China 500 kernbommen bezit en de “bescherming” van Japan zou komen van het uitgebreide Amerikaanse kernwapenarsenaal.
Zou het kunnen dat Japan zich meer zorgen maakt over zijn bevoorrading met elektronische chips uit Taiwan, waar TSMC, ’s werelds grootste fabrikant van halfgeleiders, gevestigd is?
Vandaag de dag vertegenwoordigt TSMC ongeveer 55 % van de wereldwijde halfgeleidermarkt [2], terwijl zijn beurswaarde gelijk is aan 99 % van het Taiwanese bbp [3]!
Ongeveer 60 % van de Japanse invoer van halfgeleiders is afkomstig uit Taiwan, waarvan een groot deel van TSMC. Tokio, dat in de jaren tachtig wereldleider was op het gebied van de productie van halfgeleiders, is nu voorbijgestreefd door Taiwan, Zuid-Korea en de Verenigde Staten [4].
Men zou kunnen stellen dat het echte inzet van het geschil niet het Taiwanese grondgebied (36.000 km²) is, maar de verkoop van de activa van TSMC. Deze verkoop zou wel eens door Trump kunnen worden onderhandeld tijdens zijn zogenaamde “G2”-besprekingen met China [5], aangezien de Verenigde Staten, in tegenstelling tot Japan, streven naar zelfvoorziening op het gebied van halfgeleiders.
Voetnoten
[1] «Sanae Taikaichi vs Xi Jinping», Abhishek Mishra, Times of India, November 26, 2025.
[2] «The Chipmaker Powering Your World: Why TSMC Matters in 2025», Vic Danh, Medium, January 11, 2025.
[3] «How much does TSMC’s investment contribute to Taiwan? Alex Lee of QIC: The Flywheel Effect has far-reaching impact», QIC, March 27, 2025.
[4] «Japan’s Strategic Comeback in the Global Chip Race», AMRO’s 2024 Annual Consultation Report on Japan, ASEAN+3 Macroeconomic Research Office (AMRO).
[5] «La visita de Trump a Xi: ¿Comienza el rediseño del mapa geoestratégico?», Alfredo Jalife, YouTube, 28 de noviembre de 2025.