Achter het ‘Oeigoertribunaal’ zit separatistisch theater gesteund door de Amerikaanse regering om het conflict met China te laten escaleren

17okt 2021 by ian No Comments 
Bron: Brian Berletic  
theGrayzone 17 oktober 2021 ~~~

Door de VS gesteunde activisten en regime-changers riepen het Oeigoertribunaal bijeen om het conflict met China aan te wakkeren, maar legden uiteindelijk grote inconsistenties in hun verhaal bloot.

Terwijl de propagandacampagne van de regering van de VS tegen China zich voortsleept, is een neptribunaal een centraal punt geworden voor de verspreiding van beschuldigingen van genocide op de Oeigoeren in de westerse media. Maar achter de zorgvuldig geënsceneerde gruwelverhalen die door een onkritische media aan het publiek worden overgebracht, gaan enorme discrepanties, openlijke separatistische sentimenten en enorme sommen geld van de Amerikaanse regering schuil.

In juni jl. organiseerden Oeigoerse separatisten en door Washington gefinancierde mensenrechtenactivisten een “Oeigoertribunaal” om na 80 vervelende uren van getuigenissen te bewijzen dat de Chinese regering zich schuldig heeft gemaakt aan genocide in de westelijke provincie Xinjiang.

Hoewel het schijntribunaal zich voordeed als “onafhankelijk”, werd het georganiseerd door een door de Amerikaanse regering gefinancierde separatistische groepering die al jaren een sleutelrol speelt bij het maken van anti-Chinese propaganda.

Om de verhalen die uit het spektakel naar voren komen kracht bij te zetten, hebben grote media-organisaties zoals CNN verschillende shows opgevoerd met stergetuigen van het tribunaal. Daarbij hebben zij onbedoeld grote inconsistenties in de getuigenverklaringen aan het licht gebracht, waardoor de hele exercitie wordt ontmaskerd als het zoveelste westerse informatiewapen dat wordt ingezet tegen een natie die het doelwit is.

Beweringen VS over “Chinese genocide” in Xinjiang leggen narratieve basis voor Oeigoertribunaal

De regering van de VS beweert dat China een genocide pleegt op etnische Oeigoeren, waarvan velen moslim zijn, in een poging hen cultureel uit te roeien. Dit vormt de narratieve basis voor spraakmakende mediaspektakels zoals het Uyghur Tribunaal.

Er wordt geen motivatie of context gegeven om uit te leggen waarom de Chinese regering dergelijke vermeende misstanden zou begaan.

In werkelijkheid was er in de Chinese regio Xinjiang vanaf het begin van de jaren negentig een terreurcampagne aan de gang om separatisme te bewerkstelligen. Een gewelddadige extremistische minderheid van Oeigoeren was geradicaliseerd door het uit Saoedi-Arabië geïmporteerde Wahhabi-fundamentalisme, zoals de LA Times in 2016 uitlegde.

Het resulterende terrorisme richtte zich niet alleen tegen aspecten van de Chinese staat, maar ook tegen mede-Oeigoeren die weigerden deze geïmporteerde extremistische ideologie over te nemen.

Terwijl de westerse media nu weinig tot geen melding maken van dit extreme geweld, om de veiligheidsoperaties in Xinjiang af te schilderen als zinloos “repressief”, waren media-organisaties zoals de BBC meer dan blij om verslag te doen van de moord en chaos toen die zich ontvouwde, en om de schijnbare hulpeloosheid van Peking ertegen in die tijd te benadrukken.

Een BBC-artikel uit 2014, getiteld “Waarom zijn er spanningen tussen China en de Oeigoeren?”, gaf een uitgebreide lijst die de gruwelijke aard van deze aanvallen illustreerde, van etnische rellen waarbij 200 doden vielen in de regionale hoofdstad Urumqi in 2009 tot een poging tot vliegtuigkaping door Oeigoerse militanten in 2012.

In april en juni 2013 opende de politie het vuur op een met messen gewapende separatistische menigte in de provincie Shanshan in Xinjiang, die gebouwen van de lokale overheid aanviel, wat 27 doden tot gevolg had.

Dit bloedige incident werd gevolgd door massale aanvallen door Oeigoerse separatisten, waarbij in mei 2014 meer dan 30 doden vielen in Urumqui, en door bomaanslagen en mesaanvallen in lokale vervoersknooppunten en moskeeën, waarbij dat jaar bijna 150 doden vielen.

Aanvallen door Oeigoerse separatisten doodden ook 20 in het centrum van Bangkok in 2015, terwijl duizenden anderen naar door Al Qaeda gecontroleerde gebieden in Syrië stroomden om deel te nemen aan de door de NAVO gesteunde vuile oorlog tegen Damascus, met expliciete plannen om de strijd mee terug te nemen naar China.

Achter het Oeigoertribunaal, een door de regering van de VS gefinancierd separatistenfront

Dat dit uitgebreide terrorisme en extremisme, waarover jaren geleden uitvoerig is bericht, niet langer wordt vermeld door dezelfde media-organisaties die vandaag verslag uitbrengen over het “Oeigoerse Tribunaal”, is een duidelijke indicator van niet alleen het bedrog dat aan het werk is, maar ook van het niveau van coördinatie dat erbij betrokken is.

Artikelen van westerse media-organisaties, waaronder Radio Free Asia en Voice of America, het door de Amerikaanse regering gefinancierde CodaStory, de BBC, France24, Associated Press, ABC Australia, de Qatarese staatsmedia Al Jazeera, The Hill en de Washington Post, beweerden elk om beurten dat het tribunaal “onafhankelijk” was en “geen overheidssteun” had.

Zonder een spoor van kritische distantie verspreidden de media verslagen uit de eerste hand over systematisch misbruik van Oeigoeren door de Chinese regering, waarbij ofwel geen melding werd gemaakt van separatistisch geweld in Xinjiang, ofwel het bloedvergieten alleen werd beschreven in de context van de reden waarom China “beweert” dat het veiligheidsmaatregelen heeft genomen op zijn westelijk grondgebied.

Image: NOS zoekresultaat
https://nos.nl/zoeken?q=Oeigoer

De media verzuimden ook in te gaan op de bewering van het tribunaal dat het “onafhankelijk” is en niet wordt gesteund door een regering.

Op de officiële website van het Oeigoerse Tribunaal zelf, op een pagina getiteld “Over“, wordt toegegeven dat het door de regering van de VS gefinancierde Wereld Oeigoerse Congres het tribunaal heeft opgericht via Sir Geoffrey Nice, een Britse jurist wiens diensten zijn ingehuurd door de regering van Qatar.

Zoals The Grayzone eerder meldde, maakte Nice deel uit van een door Qatar gesponsord regime-change team dat zich richt op Syrië, en werd hij ingehuurd om de dubieuze “Caesar files” te legitimeren die gebruikt werden om in Washington steun te verwerven voor het opleggen van harde sancties aan Damascus.

Het Wereld Oeigoerse Congres (WUC) van zijn kant wordt gefinancierd door de Amerikaanse regering via de National Endowment for Democracy (NED), Washingtons financieringspoot voor politieke inmenging in de wereld en, toegegeven, de erfgenaam van de regimechange-activiteiten van de CIA.

De WUC is een separatistische politieke organisatie die naar Xinjiang verwijst als “Oost-Turkestan”, en beweert dat het “bezet” is door China.

Hoewel de WUC zegt een “geweldloze en vreedzame oppositiebeweging” te zijn, heeft zij bij het nastreven van haar separatistische agenda bewezen onverschillig te staan tegenover het gebruik van geweld.

In 2014 werd de Oeigoerse imam van China’s grootste moskee, Jume Tahir, hierboven genoemd in het BBC-rapport, doodgestoken door separatisten. Woordvoerder Dilxat Raxit van het Wereld Oeigoers Congres reageerde, in een citaat in de New York Times, door de Chinese regering de schuld te geven en de “harde straffen” te veroordelen die aan de moordenaars werden uitgedeeld.

Het Wereld Oeigoerse Congres is niet alleen de initiatiefnemer van het tribunaal, maar heeft het ook gefinancierd.

Op een tweede pagina van de website van het Oeigoertribunaal, die betrekking heeft op de financiering, staat: “Een crowdfunder-pagina heeft bijna 250.000 pond opgebracht, met een initieel bedrag van ongeveer 115.000 dollar gedoneerd door de Oeigoerse diaspora via het World Uyghur Congress.”

De crowdfunding poging had 764 supporters, wat betekent dat de gemiddelde donatie ongeveer 330 Britse pond zou zijn geweest. Een blik op de werkelijke donaties onthulde veel minder van identificeerbare donoren, met het grootste deel van de financiering van anonieme supporters die duizenden tot tienduizenden ponden per keer in de campagne stortten. Zo waren er twee anonieme donaties van respectievelijk 55.000 en 66.000 pond, goed voor bijna de helft van het totaal opgehaalde bedrag.

Het Wereld Oeigoerse Congres zelf heeft slechts één aantoonbare bron van inkomsten: de jaarlijkse subsidies van de Amerikaanse regering via de NED.

Volgens Voice of America was de Britse projectdirecteur van het World Uyghur Congress, Rahime Mahmut, ook medewerker van het tribunaal – nog een overduidelijk belangenconflict.

De andere organisatie die genoemd werd als partner bij de oprichting van het Oeigoertribunaal was de Coalition for Genocide Response.

Het team https://genocideresponse.org/the-coalition/achter deze operatie bestaat uit Ewelina Ochab, die reeds heeft geconcludeerd dat er “genocide” plaatsvindt in Xinjiang, en Geoffery Nice, die voorzitter was van het Uyghur Tribunaal en daarvoor voorzitter was van het even dubieuze voorstadium daarvan, het “China Tribunaal”.

Luke de Pulford is ook lid van de Coalition for Genocide Response, en is, toegegeven, een “adviseur” van het door de Amerikaanse regering gefinancierde World Uyghur Congress.

Op de lijst van beschermheren van de coalitie staat de Australische rechter in ruste Michael Kirby, die eerder aan het hoofd stond van een soortgelijke propagandastunt, een VN-onderzoek naar vermeende schendingen van de mensenrechten in Noord-Korea. Dat spektakel was gebaseerd op “getuigenverklaringen”, zonder enig fysiek bewijs ter staving van de beweringen die tijdens de werkzaamheden werden gedaan. Een van de kroongetuigen van het Noord-Korea-onderzoek, Shin Dong-hyuk, heeft later toegegeven dat hij over zijn getuigenis heeft gelogen.

Tot de organisaties die deel uitmaken van de “Coalition for Genocide Response” behoren de “End Transplant Abuse in China” of ETAC. ETAC was de initiatiefneemster van het vorige “China-tribunaal” en heeft Louisa Greve, regiodirecteur van de National Endowment for Democracy, die 20 jaar in dienst is, in haar “internationaal adviescomité“.

Lousia Greve werkt nu voor het door de NED gefinancierde Uyghur Human Rights Project (UHRP), dat ook deelnam aan het Uyghur Tribunaal.

Het is nu overduidelijk dat een netwerk van verwante organisaties is opgezet om tribunalen, onderzoeken en rapporten uit te voeren tegen landen die Washington wil dwingen, ondermijnen of destabiliseren, allemaal gebaseerd op dubieuze beschuldigingen van schendingen van de mensenrechten.

De productie van verhalen over “couveusebaby’s” en “massavernietigingswapens” is geïndustrialiseerd en op wereldschaal nagevolgd. En het nieuwste product van de regimechange-assemblagelijn is het Oeigoertribunaal.

De Britse jurist Geoffrey Nice (links) en de christen-fundamentalist Adrian Zenz (rechts) bij het Oeigoertribunaal in juni 2021

Een incestueus netwerk van deelnemers en getuigen

Tot degenen die voor het panel van het Oeigoertribunaal verschenen, behoorde de voorzitter van het door de regering van de VS gefinancierde Wereld Oeigoercongres, Dolkun Isa, die persoonlijk het initiatief nam tot het tribunaal en op 4 juni 2021 een verklaring aflegde.

Andere leden van door de Amerikaanse regering gefinancierde organisaties die deelnamen aan het zogenaamde tribunaal waren Muetter Illiqud van de door de NED gefinancierde Uyghur Transitional Justice Database, Rushan Abbas en Julie Millsap van de door de NED gefinancierde Campaign for Uyghurs, Bahram Sintash en Elise Anderson van het eerder genoemde, door de NED gefinancierde Uyghur Human Rights Project, en Laura Harth van Safeguard Defenders, voorheen bekend als China Action en gefinancierd door de NED.

Getuigenis van het Uyghur Tribunaal door de Amerikaanse regeringsvertaler Rushan Abbas, die heeft gewerkt met Amerikaanse inlichtingendiensten, het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Ministerie van Defensie, en het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid.

Het Wereld Oeigoerse Congres wordt met naam en toenaam genoemd, samen met de UHRP, Campagne voor Oeigoeren en het Hulpfonds voor Oeigoerse Vluchtelingen, op de officiële NED-website van de VS, onder “Xinjiang/Oost-Turkestan 2020”.

Op een andere NED-pagina, getiteld “Uyghur Human Rights Policy Acts Builds on Work of NED Grantees,” staat ook het Uyghur Transitional Justice Database Project vermeld als een project dat geld ontvangt van de Amerikaanse regimewisseltak.

Adrian Zenz van de door de Amerikaanse regering gesponsorde Victims of Communism Memorial Foundation (VOC) legde ook een verklaring af tijdens het tribunaal, net als Shohret Hosur die werkt voor Radio Free Asia van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Zenz is, zoals The Grayzone heeft gerapporteerd, een christen-fundamentalist die verantwoordelijk is voor een reeks rapporten over gedwongen sterilisatie en genocide door de Chinese autoriteiten, die zijn ontsierd door grote fouten, statistische manipulatie en herroepingen.

Andere deelnemers aan het tribunaal zijn Mihrigul Tursun, die in 2018 de NED-gelieerde Citizen Power Award kreeg; Sayragul Sauytbay, die de 2020 State Department Women of Courage Award kreeg; en IPVM, een videobewakingsinformatiedienst die eerder in opdracht van de Amerikaanse regering onderzoek deed naar Chinese bewakingsprogramma’s in Xinjiang.

Ook aanwezig was Sean Robert, van 1998 tot 2006 senior adviseur van de USAID-missie in Centraal-Azië – het gebied dat grenst aan China’s regio Xinjiang. Robert is al jaren actief in het promoten van door de Amerikaanse regering gefinancierde propaganda betreffende Xinjiang, naast steunpilaren als Rushan Abbas en Louisa Greve.

Bijna alle andere “getuigen” die voor het zogenaamde tribunaal zijn gebracht, hebben een lange geschiedenis van deelname aan deze door de Amerikaanse regering gefinancierde propagandacampagne tegen China en de vermeende misstanden in Xinjiang.

Dit omvat Omir Bekali, die eerder werd uitgenodigd om te getuigen voor het Amerikaanse Congres in 2018; Asiye Abdulahed, die beweert de bron te zijn van de zogenaamde “China Files”; Zumret Dawut, wiens beweringen werden gebruikt door de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo in aanvallen gericht op China; en Tursunay Ziyawudun, die in 2021 voor het Congres sprak.

De door westerse regeringen gefinancierde activist voor regimeverandering Nathan Ruser (rechts) van ASPI getuigt voor het Uyghur Tribunaal

Er waren ook westerlingen die door bedrijven gefinancierde denktanks vertegenwoordigden die zich al lang bezighouden met anti-Chinapropaganda en verklaringen aflegden voor het tribunaal, zoals Nathan Ruser van het door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken gefinancierde Australian Strategic Policy Institute (ASPI); Darren Byler en Jessica Batke van “ChileFile”, een dochteronderneming van Asia Society die wordt gefinancierd door de Australische en Japanse regeringen en door Open Society Foundations; en Charles Parton van het Royal United Services Institute (RUSI), dat wordt gefinancierd door het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS, de EU, Canada, Qatar, Groot-Brittannië, Japan en Australië, alsmede door wapenproducenten als BAE, Airbus, Lockheed, Northrop Grumman, Raytheon, en General Dynamics.

Hoewel gevestigd in het Verenigd Koninkrijk, is de overweldigende invloed van de regering van de VS op degenen die deelnemen aan het Oeigoertribunaal vanzelfsprekend, en wel in zo’n mate dat de bewering dat het “geen steun van de staat” heeft, volstrekt onjuist is.

80 uur misleidingen, tegenstrijdigheden en ‘van horen zeggen’

De getuigenissen zelf waren vervelend, zelfs naar de maatstaven van schijnrechtbanken, met een totaal van bijna 80 uur, opgenomen en geüpload op het YouTube-kanaal van het Uyghur Tribunaal. Controle ter plaatse van de getuigenissen brengt echter enkele vrij ernstige discrepanties aan het licht.

Op de eerste dag van het tribunaal gaf Muetter Illiqud van de door de Amerikaanse regering gefinancierde Uyghur Transitional Justice Database tegenstrijdige totaalcijfers van het aantal Oeigoeren dat naar verluidt geïnterneerd was, en tegenstrijdige verslagen over beperkingen die de Chinese regering had opgelegd aan het aantal kinderen dat in steden en in dorpen op het platteland mocht verblijven.

Nadat Illiqud er niet in was geslaagd de tegenstrijdigheden te verklaren, werd hij door Geoffrey Nice, voorzitter van het tribunaal, uitgenodigd om in september terug te komen met een oplossing voor de tegenstrijdigheden.

Gulzire Alwuqanqizi, die haar verklaring aflegde met een NED-gelieerde “ChinaAid” spandoek achter zich, beweerde in haar schriftelijke verklaring dat zij gedwongen was om anderhalve maand (ongeveer 45 dagen) in een fabriek te werken, waar zij naar eigen zeggen meer dan 2.000 handschoenen heeft gemaakt. In haar mondelinge verklaring beweerde zij echter dat zij het dagelijkse quotum van 20 handschoenen nooit heeft kunnen halen en in plaats daarvan slechts 11 tot 12 handschoenen heeft gemaakt. Als dat waar is, zou Alwuqanqizi ten hoogste 540 handschoenen hebben geproduceerd. Haar is nooit gevraagd te verduidelijken waarom haar schriftelijke verklaring niet overeenstemde met haar mondelinge beweringen.

Alwuqanqizi beweerde ook dat zij betrapt was toen zij foto’s van de fabriek naar haar echtgenoot stuurde. Zij beweerde: “Op een dag nam ik een foto van de fabriek en stuurde die naar hem. Van daaruit werd het openbaar. Daarna werd ik ondervraagd, ze stelden dezelfde vragen als altijd, de hele nacht lang, maar uiteindelijk lieten ze me gaan.”

Maar in haar mondelinge verklaring beweerde Alwuqanqizi: “In de fabriek waar we de handschoenen produceerden, stuurde ik een foto en als straf werd ik in zoiets als een greppel gestopt, een 20 meter diepe put. Ze gooiden wat elektrische stroom op me, ze goten water over me en hielden me daar 24 uur vast.”

Het panel dat Alwuqanqizi ondervroeg, zweeg ook over haar flagrante inconsistentie.

In een 80 uur durende procedure zijn er onvermijdelijk enkele inconsistenties van deelnemers. Maar toen de jury van het Uyghur Tribunaal geconfronteerd werd met flagrante inconsistenties, ondernam zij geen actie, ging er aan voorbij, verontschuldigde zich, of stond toe dat getuigen hun beweringen op een later tijdstip wijzigden om duidelijke tegenstrijdigheden weg te werken.

Natuurlijk zullen waarschijnlijk maar weinig mensen de getuigenissen zelf bijwonen, laat staan de gesproken verklaringen aan een kruisverhoor onderwerpen om de duidelijke discrepanties te onderzoeken. In plaats daarvan zal het grote publiek vertrouwen op de interpretaties van de westerse media, die de hoogtepunten uitpluizen om in te spelen op de emoties van de mensen en de vooraf bepaalde conclusie te trekken dat China inderdaad “genocide” aan het plegen is.

De nevenoptredens van het Oeigoertribunaal leggen nog meer discrepanties en misleidingen bloot

Onder de deelnemers aan het tribunaal was Omir Bekali, die ook werd genoemd in een artikel van CNN over een vermeende voormalige Chinese politieagent die “Jiang” wordt genoemd. Jiang beweert te hebben deelgenomen aan de mishandelingen in Xinjiang.

Het CNN-artikel was duidelijk bedoeld om het verhaal te versterken dat het Uyghur Tribunaal in de internationale media probeert te versterken. In plaats daarvan leverde het misschien wel de meest vernietigende en tegenstrijdige beweringen van het evenement op.

Hoewel CNN de vermeende politieman Jiang noemde, werd hij in het tribunaal aangeduid als “Wang Leizhan”.

In zijn getuigenis voor het tribunaal in juni zei Jiang dat hij nooit deelnam aan verhoren. Verder verklaarde hij dat deze plaatsvonden in een geheel andere faciliteit.

Toch werd Jiang later in oktober door CNN gepresenteerd als iemand die niet alleen de ondervragingen had voorgezeten, maar daarbij ook specifieke folterpraktijken had uitgevoerd.

Tijdens het tribunaal in juni beweerde Jiang nooit getuige te zijn geweest van seksueel misbruik van welke aard dan ook en er zelfs nooit naar gevraagd te hebben. In gesprekken met CNN besprak hij echter verschillende soorten seksueel misbruik, waaronder verkrachting, die volgens hem hebben plaatsgevonden.

CNN heeft nooit de moeite genomen uit te leggen of hij dit uit de eerste hand heeft gezien, van anderen heeft gehoord, of er direct aan heeft deelgenomen. CNN heeft ook nooit uitgelegd waarom zijn beweringen in tegenspraak zijn met zijn verklaringen tijdens het tribunaal in juni.

De vermeende “Chinese politieagent” die door CNN Jiang wordt genoemd, maar door het Oeigoertribunaal “Wang Leizhan” wordt genoemd

CNN is een van de weinige westerse media die geen verslag heeft gedaan van het Oeigoertribunaal. In de video van oktober en het begeleidende artikel heeft CNN het tribunaal niet eens genoemd, en verzuimd te melden dat de drie vermeende getuigen in de reportage ook deelnemers aan het Uyghur Tribunaal waren: Jiang / Wang Leizhan,” Omir Bekali, en Abduweli Ayup hebben verklaringen geschreven op de officiële website van het tribunaal.

Een andere Side-Show vond afgelopen september plaats in Zwitserland. Een artikel van Reuters getiteld “China beschuldigt Washington van ‘lage politieke trucs’ over Uyghur-tentoonstelling” meldde: “Een door de VS gesteunde Oeigoerse fototentoonstelling van tientallen mensen die vermist zijn of naar verluidt worden vastgehouden in kampen in Xinjiang, China, opende donderdag in Zwitserland, wat Beijing ertoe aanzette een woedende verklaring uit te geven waarin Washington werd beschuldigd van ‘lage politieke trucs’.”

Het Reuters-artikel beweerde ook: “De Verenigde Staten gaven een financiële subsidie voor de tentoonstelling, die later naar Brussel en Berlijn zal reizen, vertelde het World Uyghur Congress aan Reuters. Eerder deze week heeft de Amerikaanse missie in Genève het tentoongesteld op een diplomatieke receptie, volgens bronnen die aanwezig waren.”

Een woordvoerder van de Amerikaanse missie zei: “We zijn vastbesloten om de mensenrechten centraal te stellen in ons China-beleid, en we zullen de aandacht blijven vestigen op de ernstige schendingen van de mensenrechten die we de VRC [Volksrepubliek China] zien begaan in heel China, in Xinjiang, Tibet, Hongkong, en elders.”

Wanneer het Oeigoertribunaal tot zijn “definitieve uitspraak” komt, naar verwachting in december 2021, net voor de Olympische Spelen van 2022 in Peking, zullen de conclusies worden bewapend door een volledig medeplichtige Westerse media, om te proberen het publiek ervan te overtuigen dat China genocide pleegt en moet worden aangepakt.

Separatisme in het volle zicht wordt door de Westerse media genegeerd

Het Oeigoertribunaal en degenen die eraan deelnemen worden aan het publiek voorgesteld als voorvechters van de mensenrechten die zich zorgen maken over de situatie in Xinjiang. Bij nader onderzoek blijkt dat dit een cynisch rookgordijn is. In feite maken de Oeigoeren die betrokken zijn bij het tribunaal en de door de VS gefinancierde propagandamachine voor de “Oeigoerse genocide” deel uit van een duidelijke separatistische campagne.

In het Oeigoertribunaal werd niet gesproken over het voortdurende gebruik van de naam “Oost-Turkestan” in plaats van Xinjiang. Deze term werd niet alleen gebruikt door degenen die verklaringen aflegden, maar zelfs door leden van de jury van het tribunaal.

Oplettende waarnemers hebben wellicht een overvloed aan lichtblauwe vlaggen met witte sikkels opgemerkt op de achtergrond van de kantoren van waaruit de deelnemers videoverklaringen aflegden.

De in de VS gevestigde Xinjiang separatistische activiste Mihrigul Tursun spreekt voor het Oeigoertribunaal met Amerikaanse en “Oost-Turkestaanse” vlaggen achter haar

Deze vlaggen zijn vlaggen van Oost-Turkestaanse separatisten. Op een bepaald moment tijdens het proces was de pro-separatistische activist Arslan Hidayat als tolk aanwezig voor ten minste twee getuigen. Hidayat heeft herhaaldelijk opgeroepen tot het etnisch zuiveren van Xinjiang van Han-Chinezen, en heeft gepleit voor het gebruik van geweld om dit te bereiken.

In artikelen in het door NED gefinancierde CodaStory is de foto van Hidayat opgenomen, maar er wordt nooit melding gemaakt van zijn pleidooi voor geweld.

De uitgesproken separatistische standpunten van de meeste mensen die bij het tribunaal betrokken zijn, zijn misschien wel de belangrijkste factor in het gebrek aan legitimiteit van het tribunaal. Maar zoals bij veel van de misleidingen en discrepanties in het tribunaal – om nog maar te zwijgen van de nauwe banden van de Amerikaanse regering met het tribunaal – knepen de westerse media een oogje dicht.

Het is gewoonweg onmogelijk dat de pers zo onwetend kon zijn over de werkelijke bijbedoelingen van het Oeigoertribunaal en degenen die erbij betrokken zijn. De weigering om het publiek te voorzien van deze kritische context illustreert verder hoe een zorgvuldig gechoreografeerd verhaal van de werkelijkheid is ontdaan en verspreid om een nieuwe koude oorlog te laten escaleren.

De andere kant van deze al te vaak eenzijdig belichte west-chinees situatie is ook onderzocht en beschreven op counterpunch, voltairenetwerk, globalresearch, sputniknews, theGrayzone, 21stcenturywire en vele andere mediasites (Engelstalig):

2021

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *