Bron: Thierry Meyssan Voltaire Netwerk 17 augustus 2021 ~~~
De president van de Verenigde Staten, Joe Biden, heeft aangekondigd dat hij op 9 en 10 december 2021 een virtuele topconferentie bijeenroept om “de democratie” te verdedigen. Er zullen drie hoofdthema’s worden besproken: “verdediging tegen autoritarisme, bestrijding van corruptie en bevordering van de eerbiediging van de mensenrechten”. Tijdens de bijeenkomst zullen de aanwezige leiders zich ertoe verbinden “het leven van hun eigen volk te verbeteren en de grootste uitdagingen voor de wereld aan te pakken”. Deze zal worden gevolgd door een tweede top in 2022, waarop de leiders verslag zullen uitbrengen over de vooruitgang die zij hebben geboekt ten aanzien van hun verbintenissen.
Deutsch English Español فارسى français italiano Português русский Türkçe
Thierry Meyssan Paris (Frankrijk)
President Biden heeft aangekondigd dat er een internationale organisatie van democratieën zal worden opgericht tegen de achtergrond van de opkomst van autoritaire Russische en Chinese regimes. In tegenstelling tot de officiële retoriek gaat het hier niet om de verdediging van democratieën, maar om de bevordering van het VS-imperialisme. Deze strijd is zinloos omdat hij de verkeerde tegenstander kiest.
Deze bijeenkomsten werden aangekondigd door Joe Biden tijdens zijn verkiezingscampagne. Hij zei toen dat het er om ging zowel Rusland als China een halt toe te roepen. Het eigenlijke doel is dus een criterium vast te stellen dat de twee blokken in wording van ‘ons’ onderscheidt, zoals in het verleden een onderscheid werd gemaakt tussen een kapitalistische wereld en een communistische wereld.
Democratie als politiek regime
Terwijl de Verenigde Staten in de 19e eeuw werden beschouwd als een nieuw democratisch model – zie het werk van Alexis de Tocqueville, Of Democracy in America – is het vandaag niet meer dan een oligarchie: de effectieve macht is er in handen van een kleine groep hyper-miljardairs, buiten de openbare instellingen om, terwijl de rol het politieke personeel beperkt is tot die van figurant.
In de praktijk hebben de Verenigde Staten de volkssoevereiniteit, en dus de democratie, nooit erkend. In plaats daarvan is de grondwet gebaseerd op de soevereiniteit van de gouverneurs, hoewel er geleidelijk een kiesstelsel is ingevoerd. Bij de presidentsverkiezingen van 2000 was er een geschil tussen twee kandidaten, George W. Bush en Albert Gore, over de hertelling in Florida. Het Federale Hooggerechtshof concludeerde dat het grondwettelijk niet de verkiezingsresultaten in Florida hoefde te kennen, maar alleen de mening van de plaatselijke gouverneur, Jeb Bush (de broer van de kandidaat). Daarom werd George W. Bush tot winnaar uitgeroepen, terwijl bij het tellen van de stembiljetten in Florida Al Gore als president uit de bus kwam.
Vandaag wordt de democratie als politiek systeem op de proef gesteld door de woke-ideologie waarop president Biden zich beroept. Gelijkheid tussen etnische groepen, waar hij zijn stokpaardje van heeft gemaakt, staat tegenover gelijkheid tussen alle mensen [1]. De democratische instellingen van de Verenigde Staten worden in de praktijk op de proef gesteld door de geheime telling van de stembiljetten, waardoor de legitieme veronderstelling is ontstaan dat er sprake is van massale verkiezingsfraude. Tenslotte getuigt de bestorming van het Capitool dat de democratische instellingen hun heiligheid hebben verloren.
Alle politieke regimes komen en gaan
In de achttiende eeuw waren de westerse monarchieën uitgeput. Zij hadden niet langer enige erkende legitimiteit. Zij beweerden nog steeds van “goddelijk recht” te zijn, maar hun onderdanen geloofden niet meer in hen. Regimes gebaseerd op “volkssoevereiniteit”, democratieën, kwamen op. De overblijvende monarchieën pasten zich aan, niet door afstand te doen van hun “goddelijk recht”, maar door het te combineren met “volkssoevereiniteit”.
In de 20e eeuw, toen de economische crisis van 1929 toesloeg, beweerde de westerse pers dat het kapitalisme dood was en dat er een nieuw politiek systeem moest worden uitgevonden. Eerst was het communisme, toen fascisme. Er zij aan herinnerd dat Benito Mussolini de vertegenwoordiger van Lenin in Italië was geweest voordat hij met het fascisme kwam. Het kapitalisme werd grondig hervormd door Franklin Roosevelt, het fascisme werd militair verslagen, het communisme stortte ineen met de USSR, en de democratie overleefde.
In de 21e eeuw, en meer in het bijzonder sinds de Covid-epidemie, zijn we getuige geweest van de plotselinge opkomst van een vijftiental zeer grote IT-groepen, rond de GAFAM’s (Google, Apple, Facebook, Amazon en Microsoft). Hun macht is nu groter dan die van de meeste staten. Zij aarzelen niet om de ideeën die zij niet willen en de mensen die zij het zwijgen willen opleggen, te censureren. Dit omvat informatie van staten over de medische behandelingen van Covid, en zelfs berichten van staatshoofden en regeringsleiders zelf, tot aan de zittende president van de VS toe. Geen enkele politieke leider laat Bill Gates (Microsoft) of Jeff Bezos (Amazon) wachten als een van hen hem belt, maar deze bedrijven kunnen een boodschap van de president van de Verenigde Staten vertragen of zelfs verduisteren. Zij dringen hun agenda op, het transhumanisme, dat ons in gecomputeriseerde dieren moet veranderen en hun leiders in superieure wezens die erop uit trekken om de wereld te veroveren.
Onder deze omstandigheden is democratie onmogelijk geworden. Westerse kiezers gaan steeds minder naar de stembus omdat zij dit hebben begrepen. Bij de laatste verkiezingen in Frankrijk heeft slechts een derde van de geregistreerde burgers gestemd. De instellingen zijn nog steeds democratisch, maar democratie is een praktijk en de Fransen hebben die de rug toegekeerd.
Deze situatie is volledig nieuw. De verdwijning van de westerse middenklasse begon natuurlijk met de ontbinding van de Sovjet-Unie en de omvorming van de Europese Gemeenschappelijke Markt tot een supranationale structuur, die uit dezelfde periode dateert. Maar niets, absoluut niets, heeft ons in staat gesteld te voorzien wat er nu met ons gebeurt.
Democratie is, zoals Abraham Lincoln het uitdrukte: “De regering van het volk, door het volk en voor het volk”. Vandaag regeert het volk echter nergens volledig zichzelf. Ook al verzetten sommige staten zich, zoals IJsland of Zwitserland, het is een feit dat de verwezenlijking van het democratisch ideaal onmogelijk is geworden ten overstaan van GAFAM. Bij gebrek aan democratie, d.w.z. deelname van het volk aan het politieke leven, moet er vooral voor worden gezorgd dat de genomen besluiten in het belang zijn van het grote publiek, hetgeen een republiek wordt genoemd.
Deze situatie verandert van maand tot maand. Wij moeten vreselijke ontwikkelingen vrezen voor onze vrijheden en voor onze middelen van bestaan. Hoe dan ook, de huidige feiten zijn al onaanvaardbaar.
Wij klampen ons vast aan onze vroegere democratische regimes omdat wij niet weten waar wij ze door moeten vervangen. Maar we vergroten ons probleem door het voor de hand liggende te ontkennen. Dus, net zoals wij monarchieën in leven hebben gehouden na het einde van het “goddelijke recht”, houden wij onze democratieën in leven na het mislukken van de “volkssoevereiniteit”. De situaties zijn echter niet identiek: niemand gelooft meer in de macht van het goddelijke recht, maar wij hebben allen de geldigheid van het beginsel van de volkssoevereiniteit ervaren. Het gaat er niet om een revolutie tegen de GAFAM’s te ontketenen, maar een oorlog te voeren om hen te dwingen de macht terug te geven die zij van ons hebben gestolen. Het gaat er niet om een nieuw soort politiek regime te bedenken, maar om regels vast te stellen die democratie weer mogelijk maken.
Democratie als politiek wapen
Vlak na het uiteenvallen van de USSR stelde de Amerikaanse president Bill Clinton zich dezelfde vraag als zijn opvolger Joe Biden: hoe het westerse blok te onderscheiden van de andere? Hij bedacht een “strategie voor wereldwijde democratie” en richtte in het Witte Huis een geheime groep op om deze uit te voeren.
We weten niet wie deze groep vormden, maar we hebben wel de evolutie ervan tijdens de ambtstermijn van George W. Bush kunnen vaststellen. Zij werd geleid door Liz Cheney (dochter van vice-president Dick Cheney) en Elliott Abrams (die de parlementaire omverwerping van Hugo Chavez aan het eind van de ambtstermijn van Bush Jr. organiseerde [2]). Deze groep zag in de Nationale Veiligheidsraad toe op verscheidene omverwerpingen, zoals die van de grondwettelijk president van Honduras, Manuel Zelaya. Zij paste niet de militaire methoden van de CIA toe, noch de pseudo-revolutionaire methoden van de NED, maar vond een model uit voor parlementaire staatsgrepen. Wat volgde was een epidemie van parlementaire omverwerpingen van regeringen in Latijns-Amerika.
Bovendien leert de ervaring dat democratie vandaag slechts een vorm en geen realiteit is. Men kan de grondwet met voeten treden en een regering “democratisch” omverwerpen, mits men een parlementariër als opvolger installeert.
Wij twijfelen er niet aan dat het bureau dat belast is met de mondiale strategie voor democratie nog steeds bestaat en zich binnenkort zal roeren. Deze strategie blaast nu reeds het project van een “Alliantie van Democratieën” nieuw leven in, waarvan de essayist Francis Fukuyama de initiatiefnemer was en dat de regering-Bush in de plaats wilde stellen van de Verenigde Naties. De voormalige secretaris-generaal van de NAVO, Anders Fogh Rasmussen, heeft overigens al in 2017 een Stichting voor de Alliantie van Democratieën opgericht.
Onze politieke toekomst
Wij moeten toegeven dat Rusland en China niet slechter zijn dan wij, integendeel, zij pakken hetzelfde probleem aan met een andere cultuur. Wij hebben hun hulp nodig zoals zij de onze nodig hebben. Samen of apart, we zullen niet onmiddellijk een oplossing vinden. We moeten beginnen te vechten zonder te weten wat onze overwinning zal zijn, maar we kennen de grondbeginselen al. Wij moeten dus duidelijk maken op welk beginsel wij ons willen baseren om voor onszelf en onze kinderen nieuwe democratieën op te bouwen: de republiek.
Samenvatting
De staten worden gepasseerd door nieuwe, gigantische bedrijven, de GAFAM. Daarom kunnen regeringen, wat ze ook mogen zijn, niet langer aan onze verwachtingen voldoen. Ten onrechte spreekt men van een “crisis van de democratie”, hoewel het een crisis is van alle politieke regimes.
De pogingen van president Biden om de democratie te verdedigen zijn tot mislukken gedoemd omdat zij niet langer beantwoorden aan de problemen van de wereld van vandaag. In het beste geval kan hij onder deze valse vlag het imperialisme van zijn land blijven bevorderen.
Wij kunnen de onwettige macht van de GAFAM verwerpen en ons verdedigen door niet een politiek regime maar een besluitvormingscriterium voor te eisen: de republiek.