NATO’s hair trigger: Het Poolse raketincident was een ontmoeting met nucleaire vernietiging

Bron: Scott Ritter RT OpEd 17 nov, 2022 ~~~

De vurigheid waarmee Polen en anderen de NAVO in een oorlog met Rusland wilden meeslepen, zou bij iedereen alarmbellen moeten doen rinkelen

De wereld heeft deze week een aanval ontweken: sommige NAVO-leden probeerden artikel 4 in werking te stellen om Rusland in Oekraïne te confronteren, maar slaagden daar niet in. De volgende keer hebben we misschien minder geluk.

Het recente schandaal rond wat volgens de meeste landen een verdwaalde Oekraïense grond-luchtraket was die op Pools grondgebied landde en daarbij twee Poolse burgers doodde, heeft een lelijke realiteit over de oostelijke uithoeken van de huidige NAVO blootgelegd: Ondanks de meer terughoudende houding van het oude NAVO establishment (de VS, het VK, Frankrijk en Duitsland) lijken de nieuwe garde in Oost-Europa erop gebrand een mechanisme te vinden dat een NAVO-interventie in Oekraïne rechtvaardigt.

Deze voorliefde voor nucleaire vernietiging (niemand zou er aan moeten twijfelen dat een NAVO-Rusland conflict anders zou eindigen) zou alarmbellen moeten doen rinkelen in de machtshuizen van de NAVO en de rest van de wereld, want aan hun lot overgelaten, gedragen de Russofobe functionarissen die de regeringen van Polen en de drie Baltische republieken domineren zich als lemmingen, die naar de Oekraïense afgrond rennen, zich niet bewust van hun lot terwijl ze de fantasie najagen van een NAVO die Rusland verslaat op een Europees slagveld.

Het snelle oordeel waarmee de komst van de Oekraïense grond-luchtraket op Poolse bodem gepaard ging, herinnert ons eraan hoe de zogenaamd defensieve kenmerken van het NAVO-Handvest kunnen worden gebruikt om conflicten te bevorderen in plaats van ze af te schrikken.

Laat er geen twijfel over bestaan: de NAVO wist dat de raket die bij het dorp Przewodów in Polen insloeg en twee Poolse burgers doodde, een Oekraïense grond-luchtraket was op het moment dat hij werd gelanceerd. Het luchtruim boven Oekraïne is een van de strengst bewaakte locaties ter wereld. Zonder bronnen en methodes te onthullen, volstaat het te zeggen dat er niets gebeurt boven Oekraïne dat niet in real time wordt geregistreerd op een NAVO display in hoofdkwartieren in heel Europa – inclusief Polen.

En toch … vond Polen het nodig om de Russische ambassadeur te ontbieden en protest aan te tekenen.

Bovendien verklaarde Polen dat het zijn militaire paraatheid zou verhogen terwijl het overweegt artikel 4 van het NAVO-verdrag in werking te stellen, een mechanisme dat het bondgenootschap in staat stelt veiligheidsbedreigingen voor lidstaten te bespreken met het oog op het eventueel gebruik van militaire NAVO-strijdkrachten om de situatie recht te zetten. Artikel 4 ligt ten grondslag aan elke gevechtsinzet van de NAVO sinds haar oprichting, van Servië tot Libië en Afghanistan.

De Litouwse president Gitanas Nausėda, wiens land aan Polen grenst, tweette dat “elke centimeter NAVO-grondgebied moet worden verdedigd!”.

Ook de Tsjechische premier Petr Fiala wendde zich tot Twitter om uit te roepen: “Als Polen bevestigt dat de raketten ook zijn grondgebied hebben geraakt, zal dit een verdere escalatie door Rusland zijn. Wij staan pal achter onze EU- en NAVO-bondgenoot.”

Van zijn kant noemde Estland het nieuws “zeer verontrustend,” en zijn minister van Buitenlandse Zaken verklaarde via Twitter: “We plegen nauw overleg met Polen en andere bondgenoten. Estland is klaar om elke centimeter van het NAVO-grondgebied te verdedigen.”

Terwijl alle partijen het erover eens waren dat er geen basis was om artikel 5 van de NAVO (d.w.z. de collectieve veiligheidsclausule) in werking te stellen, was artikel 4 wel degelijk van toepassing. Polen was onvermurwbaar: De “raketaanval” op Polen was duidelijk een misdaad, die niet ongestraft kon blijven. Daarom zou Polen krachtens artikel 4 aandringen “op een akkoord tussen de NAVO-leden en Polen over de levering van extra luchtafweer, ook op een deel van het grondgebied van Oekraïne.”

En daar heb je het: “Inclusief op een deel van het grondgebied van Oekraïne.”

Treed Duitsland binnen, podium links: “Als onmiddellijke reactie op het incident in Polen, zullen we aanbieden om de luchtpolitie te versterken met gevechtspatrouilles boven het luchtruim met Duitse Eurofighters,” verklaarde een woordvoerder van het Duitse Ministerie van Defensie.

De secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, riep in Brussel een spoedvergadering van NAVO-ambassadeurs bijeen om het Poolse incident te bespreken. Volgens de Finse minister van Buitenlandse Zaken (Finland, hoewel geen NAVO-lid, was uitgenodigd voor de vergadering), “zal het sluiten van het luchtruim [boven Oekraïne] zeker worden besproken. Verschillende opties van hoe we Oekraïne kunnen beschermen liggen op tafel.”

Terwijl Duitsland naar verluidt de instelling van een vliegverbod boven Oekraïne afwees, met de opmerking dat een dergelijke actie een bedreiging zou vormen voor een directe confrontatie tussen Rusland en de NAVO, blijft men zich afvragen hoe een dergelijke discussie überhaupt tot stand is gekomen: Oekraïne vuurde een luchtdoelraket af, die door de NAVO werd gevolgd toen hij insloeg op Poolse bodem.

En als gevolg daarvan komen de NAVO-leden terecht in een discussie over de mogelijkheid om artikel 4 van het NAVO-Handvest in te roepen, in een poging om de NAVO-luchtverdediging uit te breiden naar het Oekraïense luchtruim in combinatie met de instelling van een vliegverbod dat door NAVO-vliegtuigen wordt gehandhaafd.

“Zelfs als het een blauw op blauw [incident] was met een Oekraïense raket die in Polen landde, denk ik dat er nog steeds genoeg grond is voor Polen om artikel 4 in te roepen,” verklaarde een voormalig directeur van beleidsplanning voor de NAVO, Fabrice Pothier.

Gewoon om te verduidelijken wat de heer Pothier zegt: Omdat Oekraïne een grond-luchtraket afvuurde die uiteindelijk op Pools grondgebied landde, is de NAVO gerechtvaardigd om artikel 4 in te roepen, wat de weg vrijmaakt voor een mogelijk NAVO-Rusland conflict in Oekraïne dat zou kunnen leiden tot wereldwijde nucleaire vernietiging.

Als er ooit enige twijfel bestond over de dreiging die de NAVO vormt voor de hele wereld, dan is die er nu niet meer.

Dat dit wordt verkondigd namens een Oekraïense leider die, ondanks universele consensus dat de raket die Polen heeft geraakt Oekraïens was, deze mogelijkheid ontkent, terwijl hij Rusland de schuld geeft in de hoop dat de NAVO zal ingrijpen, maakt deze crisis alleen maar krankzinniger.

Hoewel het erop lijkt dat de wereld deze keer het potentiële doodvonnis van artikel 4 van de NAVO heeft ontlopen, zou het haarkloverige zoeken van het Pavloviaanse reactiemechanisme van de NAVO naar een causale rechtvaardiging voor een militaire interventie in Oekraïne iedereen in opperste staat van paraatheid moeten brengen.

Topfoto: Luchtfoto van de plaats waar een raket twee mannen doodde in het Oost-Poolse dorp Przewodow, nabij de grens met Oekraïne op 15 november 2022. © Wojtek RADWANSKI, Damien SIMONART / AFP

Scott Ritter is een voormalig inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers en auteur van “Ontwapening in de tijd van Perestroika: Arms Control and the End of the Soviet Union”. Hij diende in de Sovjet-Unie als inspecteur voor de uitvoering van het INF-verdrag, in de staf van generaal Schwarzkopf tijdens de Golfoorlog en van 1991-1998 als VN-wapeninspecteur.