Bron: Vyacheslav Tetekin, cprf.ru 14 maart 2022
Er is een oorlog in Oekraïne. Uiterlijk lijkt het op een gewapend conflict tussen Rusland en Oekraïne. Alle politieke krachten, inclusief links, hebben zich over deze gebeurtenissen uitgesproken. Het scala aan beoordelingen: van humanistisch-emotioneel (“mensen sterven, stop de oorlog”) tot puur klasse (“Het Westen pusht twee oligarchische regimes”). In feite heeft dit conflict diepe wortels. Bij het analyseren van de situatie moeten we rekening houden met zowel de nationale inhoud van de klassenstrijd als de klasseninhoud van de nationale strijd.
[Red: Deze analyse van politiek adviseur van de Communistische Partij van de Russische Federatie, Vjatsjeslav Tetekin, is nu ruim een jaar oud; uit de eerste weken van de speciale militaire operatie (SMO). Voor begrip van nu is het nuttig om deze analyse van toen te kennen.]
Wat is Oekraïne? Het grondgebied van het huidige Oekraïne tot het midden van de zeventiende eeuw was een dunbevolkte ruimte, betwist door buurlanden. Aan het begin van de twintigste eeuw waren de landen van het huidige Oekraïne verdeeld tussen Polen, Oostenrijk-Hongarije en Rusland. Na de revolutie van 1917 riepen sommige van deze landen tijdelijk de onafhankelijkheid uit. In 1922 sloten ze zich echter aan bij de Sovjet-Unie als de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek. Oekraïne kreeg dus een staat, hoewel beperkt.
Oekraïne was een agrarisch land. Om de ontwikkeling ervan in 1918 op voorstel van Vladimir Lenin te verzekeren, werden zes Russische industriële regio’s, waaronder Donetsk en Loegansk, die nooit deel hadden uitgemaakt van Oekraïne, overgedragen aan Oekraïne. In 1939 werd Galicië (West-Oekraïne) geannexeerd door Oekraïne, voorheen onderdeel van Polen. Het huidige grondgebied van Oekraïne is het resultaat van zijn toetreding tot de USSR. Het bestaat uit ongelijksoortige stukken: van Galicië (Lviv) met een sterke invloed van het katholicisme tot Oost-Oekraïne, dat sterk naar Rusland trekt.
Het socialistische Oekraïne ontwikkelde zich krachtig. Vliegtuig- en raketbouw, petrochemie, elektriciteitsindustrie (4 kerncentrales) en defensie-industrie werden toegevoegd aan de winning van metaal en steenkool. Als onderdeel van de USSR ontving Oekraïne niet alleen het grootste deel van zijn huidige grondgebied, maar ook het economische potentieel waardoor het de 10e grootste economie in Europa is. Oekraïense politici waren dominant in de Sovjetleiding. N.Chroesjtsjov, L.Brezjnev, K.Tchernenko leidde de USSR van 1953 tot 1983.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in december 1991 werd Oekraïne voor het eerst in zijn geschiedenis een onafhankelijke staat. Maar dit vernietigde eeuwenoude economische integratie met Rusland. Het “markt” -model leidde tot de de-industrialisatie van Oekraïne, tot een scherpe daling van de levensstandaard van de bevolking. Op basis van roofzuchtige privatisering ontstond een oligarchische klasse.
Nu is het het armste land van Europa. Het niveau van corruptie en sociale differentiatie is van het hoogste niveau ter wereld. De maakindustrie, met uitzondering van de metallurgie, is praktisch vernietigd. De economie berust op westerse leningen en geldtransfers van arbeidsmigranten die naar Europa en Rusland vertrokken op zoek naar werk. (ongeveer 10 miljoen van de 45 miljoen mensen), in principe gekwalificeerde specialisten. De achteruitgang van het menselijk kapitaal heeft zijn limiet bereikt. Het land staat aan de vooravond van een nationale catastrofe.
De bevolking van Oekraïne is sterk ontevreden. Deze onvrede over pro-westerse autoriteiten wordt echter zo gemanipuleerd dat elke keer nog meer pro-westerse krachten de verkiezingen winnen. In februari 2014 werd een door de VS en de NAVO gesteunde staatsgreep uitgevoerd in Oekraïne. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft publiekelijk verklaard dat het $ 5 miljard heeft geïnvesteerd in de voorbereiding ervan.
Neonazi’s kwamen aan de macht. Dit zijn in de eerste plaats mensen uit West-Oekraïne (Galicië), dat eeuwenlang onder de heerschappij van Polen en Oostenrijk-Hongarije stond. Extreem nationalistische, antisemitische, anti-Poolse, Russofobe en anticommunistische sentimenten zijn daar historisch sterk. Na Hitlers invasie van de Sovjet-Unie werden Duitse troepen in West-Oekraïne begroet met bloemen. Daar werden SS-divisies gevormd die vochten tegen het Rode Leger. Lokale nationalisten, onder leiding van Hitlers bewonderaar Stephan Bandera, begonnen met het uitroeien van de Joodse bevolking. In Oekraïne werden ongeveer 1,5 miljoen Joden gedood – een vierde van alle Holocaustslachtoffers. Tijdens het “Volyn-bloedbad” in 1944 werden ongeveer 100.000 Polen op brute wijze vermoord in West-Oekraïne. Banderas vernietigde Sovjetguerrilla’s en verbrandde de mannen, vrouwen en kinderen levend in honderden dorpen in Wit-Rusland. Oekraïense nationalisten die als bewakers in Duitse concentratiekampen dienden, werden berucht om hun monsterlijke wreedheid.
Na de oorlog van 1945 tot 1953 ontketenden door de VS en het VK gesteunde anticommunistische en anti-Sovjetrebellen in West-Oekraïne terreur tegen de burgerbevolking. In deze jaren doodde Banderas ongeveer 50 duizend burgers. Dit is de aard van krachten – afstammelingen en volgelingen van fascisten – die na de staatsgreep van 2014 aan de macht kwamen. De tradities van anti-Poolse, antisemitische en anti-Russische terreur zijn erg sterk onder de neonazi’s die Oekraïne nu echt regeren. 42 tegenstanders van nazi werden levend verbrand in het vakbondsgebouw in Odessa op 2 mei 2014 /
Het is een alliantie van neonazi’s met oligarchisch kapitaal. Bandera’s dienen (net als de SS-stormtroopers in Duitsland) als een schokdetachement van het grootkapitaal. Het enige verschil is dat Banderas zich onthoudt van regelrecht antisemitisme, omdat hij een klasseneenheid met de lokale oligarchie heeft gevestigd. Banderas controleren elke beweging van de staatsmacht streng en chanteren deze voortdurend met de dreiging van een staatsgreep. Aan de andere kant wordt het beleid van Oekraïne bepaald door de Amerikaanse ambassade in Kiev.
De aard van de huidige Oekraïense staat is een alliantie van grootkapitaal en de staatsbureaucratie, die vertrouwt op criminele en fascistische elementen onder de volledige politieke en financiële controle van de Verenigde Staten.
Na 2014 wordt de nazi-ideologie in Oekraïne geïmplanteerd. De Dag van de Overwinning op het fascisme op 9 mei is afgelast. Oekraïense fascisten – organisatoren en deelnemers aan de gruweldaden van de oorlog – worden officieel erkend als nationale helden. Elk jaar worden fakkelmarsen gehouden ter ere van fascistische criminelen. Straten en pleinen zijn naar hen vernoemd. De Communistische Partij van Oekraïne opereert ondergronds. Intimidatie en politieke moorden op politici en journalisten werden constant. Monumenten voor Lenin en alles wat te maken heeft met de herinnering aan het leven in de USSR worden vernietigd.
Tegelijkertijd begon een poging om de Russische bevolking van Oekraïne met geweld te assimileren met de onderdrukking van de Russische taal. Een poging om Afrikaans in plaats van Engels in Zuid-Afrika in te voeren leidde tot de Soweto-opstand in 1976. Hetzelfde gebeurde in Oekraïne. Een poging om het schoolonderwijs van het Russisch naar het Oekraïens over te hevelen, leidde tot krachtig verzet in de regio’s Donetsk en Loegansk. Mensen namen de wapens op. In mei 2014 werd daar een referendum gehouden, waarbij 87% van de burgers voor onafhankelijkheid stemde. Zo ontstonden de Volksrepublieken Donetsk (DPR) en Loegansk (LPR). Na verschillende mislukte pogingen om de LPR-DPR binnen te vallen, schakelden de nazi’s uit Kiev over op terreur. Gedurende 8 jaar van beschietingen met groot kaliber kanonnen werden meer dan 13 duizend burgers, waaronder kinderen, vrouwen en ouderen gedood in LPR-DPR. Met de volledige stilte van de wereldgemeenschap.
De communisten van Rusland nemen actief deel aan de verdediging van de LPR-DPR. Honderden communisten vechten tegen de nazi’s als onderdeel van de troepen van de volksrepublieken. Tientallen communisten stierven in deze strijd. In 8 jaar stuurde de CPRF 93 konvooien met humanitaire hulp naar deze republieken met een totaal gewicht van 13.000 ton, ontving duizenden kinderen voor rust en behandeling in Rusland. Al die jaren eiste de CPRF onder leiding van Gennadi Zjoeganov van de leiding van Rusland de erkenning van de onafhankelijkheid van Donbass.
In maart 2015 werden op initiatief van Rusland (met deelname van Duitsland en Frankrijk) de Minsk-akkoorden gesloten, die voorzagen in de speciale status van de LPR-DPR binnen Oekraïne. Oekraïne ontweek echter de uitvoering ervan. Met de steun van de Verenigde Staten bereidde Kiev zich voor om de LPR-DPR met wapengeweld te verpletteren. De VS, het VK en andere NAVO-leden verzorgden training voor het Oekraïense leger. Ze bouwden meer dan 30 grote militaire installaties in Oekraïne, waaronder 15 Pentagon-laboratoria voor de ontwikkeling van bacteriologische wapens (cholera, de pest en andere dodelijke ziekten). Oekraïne is met zijn vier kerncentrales en enorme wetenschappelijk-technische potentie in staat om een A-bom te bouwen. Dit voornemen werd publiekelijk uitgesproken. Er dreigde amerikaanse kruisraketten te worden ingezet. De situatie in Oekraïne bedreigde in toenemende mate de veiligheid van Rusland.
In december 2021 stelde Rusland de Verenigde Staten voor om te praten over het niet-uitbreiden van de NAVO. De VS en de NAVO negeerden het voorstel. In januari 2022 waarschuwde Rusland dat het gedwongen zou worden om extra maatregelen te nemen om zijn veiligheid te beschermen. Tegelijkertijd werd bekend dat Oekraïne 150.000 militairen en nazibataljons in Donbass had geconcentreerd. Kiev, gesteund door de VS, bereidde zich voor om de controle over Donbass te herwinnen door middel van oorlog in maart.
Op 22 februari kondigde president Poetin de erkenning aan van de onafhankelijkheid van de LPR-DPR. Op 25 februari begon de operatie van de Russische strijdkrachten.
Rusland gaat Oekraïne niet bezetten. Het doel van de operatie is de bevrijding van Oekraïne van de nazi’s en zijn neutraliteit (weigering om lid te worden van de NAVO). De tactiek van de Russische troepen is, terwijl ze militaire faciliteiten aanvallen, om de slachtoffers onder de burgerbevolking en het Oekraïense leger te minimaliseren, om vernietiging van civiele infrastructuur te voorkomen. Het zijn broederlijke mensen. We blijven samenleven. De Bandera Nazi’s gebruiken echter de meest walgelijke tactieken van de Duitse fascisten, waarbij burgers en hun huizen als menselijk schild worden gebruikt. Ze installeren artillerie en tanks in woonwijken, verbieden burgers om oorlogsgebieden te verlaten en veranderen honderdduizenden mensen in gijzelaars.
Deze snode nazitactiek wordt in het Westen niet veroordeeld. Het zijn de Verenigde Staten, die een informatieoorlog voeren via de door hen gecontroleerde media (alleen Russia Today verzet zich), die geïnteresseerd zijn in de oorlog. De Verenigde Staten slaan niet alleen toe op Rusland, maar ook op Europa. De NAVO-oorlog tegen Joegoslavië in 1999 was een middel om de Europese Unie te destabiliseren. Vandaag is het belangrijkste doel van de VS om te voorkomen dat Russische gasleveringen via de Nord Stream-2-pijpleiding Europa dwingen duurder vloeibaar gas uit de Verenigde Staten te kopen, waardoor Duitsland en andere EU-landen sterk worden verzwakt. Het handelsvolume tussen Rusland en de EU bedraagt 260 miljard dollar per jaar. Met de VS – 23 miljard USD . 10 keer minder. Daarom raken de sancties die op verzoek van de Verenigde Staten zijn opgelegd in de eerste plaats Europa. De gebeurtenissen in Oekraïne zijn de zoveelste Amerikaanse oorlog om de controle over de wereld.
Overigens zijn de beweringen over het mondiale karakter van de boycot van Rusland onjuist. BRICS-landen (Brazilië, India, China en Zuid-Afrika) die 43% van de wereldbevolking uitmaken, steunden sancties niet. China is de 1St en India – 3d grootste economieën van de wereld. Sancties werden niet gesteund door Azië (met uitzondering van Japan en Zuid-Korea met hun Amerikaanse militaire bases), door het Midden-Oosten, door de grootste landen van Latijns-Amerika en door de meerderheid van de
Al 30 jaar ben ik een van de meest actieve critici van het binnenlandse en buitenlandse beleid van de Russische elite. In zijn klassenkarakter verschilt de oligarchisch-bureaucratische macht in Rusland niet veel van de macht in Oekraïne (behalve zonder fascisme en volledige Amerikaanse controle). In die helaas zeldzame gevallen waarin de leiders van Rusland echter een lijn volgen die tegemoetkomt aan de historische belangen van het land en het volk, is het principe van “automatische” kritiek nauwelijks gepast.
Ik heb lang betoogd dat sancties een gunstig effect zullen hebben op het wegwerken van de opgelegde afhankelijkheid van Rusland van het Westen op verschillende gebieden van het leven. De Russische regering zet al de eerste stappen in die richting. De taak van de linkse krachten is om de autoriteiten krachtig aan te moedigen om niet alleen het buitenlands beleid te veranderen, maar ook de sociaal-economische koers, die niet overeenkomt met de belangen van het volk.
Topfoto: Russian Communist Party political advisor Vyacheslav Tetekin | Karl Weiss / Morning Star
Vjatsjeslav Tetekin is Lid van CC van CPRF, Doctor in Geschiedeniswetenschappen, Ex – Parlementariër van de Russische Doema (2011-2016)