Bron: Andrew Korybko korybko.substack Juni 24, 2023 ~~~
Veel niet-Russische Pro-Russen in de Alt-Media gemeenschap hebben misschien sympathie voor de harde kritiek van Prigozjin op de speciale operatie na de tegenslagen van Rusland vorig jaar in de regio’s Charkov en Cherson, om nog maar te zwijgen van de slopende Slag om Artjomovsk, maar dat is geen excuus voor wat hij deed. Prigozjin had binnen de wet kunnen opereren om zijn beoogde hervormingen door te drukken via de landelijke “Tweede Front” mediacampagne van Wagner die hij een maand geleden startte, maar in plaats daarvan koos hij voor geweld.
Achtergrond
President Poetin beschuldigde Wagner-chef Jevgeni Prigozjin zaterdagochtend in zijn nationale toespraak van verraad nadat deze de avond ervoor een gewapende couppoging had gelanceerd. Hij riep alle deelnemers op hun staatsvijandige criminele activiteiten onmiddellijk te staken en veroordeelde hen voor het opnemen van de wapens tegen hun kameraden. Hun verraad is des te erger, zei president Poetin, omdat het gebeurt tijdens de NAVO-Russische proxyoorlog waarin hun moederland vecht voor zijn bestaan.
De dader beweert te handelen ter verdediging van de nationale belangen van Rusland in de context van dat voornoemde conflict, maar zijn zaak houdt geen stand bij nader onderzoek. De rivaliteit tussen Wagner en het Ministerie van Defensie (DM) is sinds begin mei geëscaleerd na de beschuldigingen van Prigozhin dat het militaire establishment de speciale operatie niet goed heeft uitgevoerd en opzettelijk munitie voor zijn groep achterhield. Ondanks zijn beschuldigingen zegevierde Rusland in de Slag om Artjomovsk, waardoor zijn verhaal in twijfel werd getrokken.
In de nasleep verplichtte de DM alle particuliere militaire bedrijven (PMC’s) om contracten te tekenen, wat Prigozhin pertinent weigerde. Dit was de eerste keer dat hij openlijk tegenover president Poetin kwam te staan, die eerder deze maand oorlogscorrespondenten vertelde dat “als er geen contract is met de staat, geen contract met het ministerie van Defensie, er geen wettelijke gronden zijn om sociale garanties van de staat te krijgen. Dit moet zo snel mogelijk gebeuren.”
Speculaties over de relatie van Prigozjin met Poetin ontkrachten
Tot op dat moment werd er gespeculeerd over de vraag of Prigozhin de goedkeuring van de Russische leider had voor zijn woedende tirades tegen de DM, die in strijd waren met de wetgeving die het belasteren van de strijdkrachten strikt verbiedt. Het vermoeden was toen dat president Poetin indirect vertrouwde op het hoofd van de Wagner om druk uit te oefenen op vooraanstaande militaire functionarissen om hun uitvoering van de speciale operatie te optimaliseren, omdat velen zich afvroegen waarom Prigozhin niet was aangehouden of op zijn minst aangeklaagd na zijn opruiende aanvallen.
Wat er eerder al dan niet het geval was, is niet langer relevant nu president Poetin duidelijk heeft gemaakt dat zijn voormalige chef verraad heeft gepleegd en moet worden gestopt vanwege de bedreiging die hij vormt voor de eenheid van hun moederland in deze tijd van existentieel conflict met het Westen. De gewapende couppoging van Prigozhin is een steek in de rug precies zoals de FSB het beschreef en riskeert dat Kiev zijn mislukte tegenoffensief met steun van de NAVO herneemt, zoals de DM zei dat het vrijdagavond al zonder succes probeerde.
Het verschil tussen tegendraadse meningen en anti-Russische propaganda
Veel niet-Russische Pro-Russen (NRPR’s) in de Alt-Media Gemeenschap (AMC) hebben misschien sympathie voor Prigozjins harde kritiek op de speciale operatie na de Russische tegenslagen vorig jaar in de regio’s Kharkov en Kherson, om nog maar te zwijgen van de slopende Slag om Artjomovsk, maar dat is geen excuus voor wat hij deed. Prigozjin had binnen de wet kunnen opereren om zijn beoogde hervormingen door te drukken via de landelijke “Tweede Front” mediacampagne van Wagner die hij een maand geleden startte, maar in plaats daarvan koos hij voor geweld.
Een deel van de elite was al warmgelopen voor het idee om Rusland alomvattend te verbeteren door middel van langverbeide en geleidelijk doorgevoerde hervormingen, zoals blijkt uit het feit dat hij eerder deze maand werd uitgeroepen tot trendsetter van het jaar tijdens het laatste Internationale Economische Forum van Sint-Petersburg. Als Prigozhin zich was blijven inzetten voor de Russische grondwet, dan was de kans reëel geweest dat hij uiteindelijk genoeg steun had kunnen genereren om een aantal van zijn voorstellen in beleid om te zetten.
Helaas ging hij echter de fout in, wat waarschijnlijk te wijten was aan twee zogenaamde “trigger events”: de eerder genoemde eis voor alle PMC’s om contracten te ondertekenen met de DM en de recente signalen van president Poetin dat hij geïnteresseerd is in een politieke oplossing van de proxyoorlog als de veiligheid van Rusland gewaarborgd is. Het eerste is al ter sprake gekomen, terwijl het laatste uitgebreid is geanalyseerd in dit stuk hier, waarin zijn eigen woorden uit de officiële transcripties van het Kremlin van drie relevante gebeurtenissen eerder deze maand worden aangehaald.
Om terug te komen op de NRPR’s van het AMC: ze hebben het recht om het niet eens te zijn met de nieuwe aanpak van president Poetin ten aanzien van dit conflict, maar ze worden vijanden van Rusland als ze het patriottisme in twijfel trekken van mensen zoals hij en minister van Buitenlandse Zaken Lavrov, die hier tegenwoordig aantoonbaar voorstander van zijn. Prigozhin heeft herhaaldelijk gepleit voor een escalatie van de speciale operatie van zijn land, wat overeenkomt met de standpunten van sommige van zijn landgenoten, maar het is verraad om de wapens op te nemen tegen de staat om deze agenda na te streven.
Een pijnlijke feitencontrole van een viraal Alt-Media artikel
In dit verband moet er een pijnlijke factcheck worden uitgevoerd op een populaire AMC influencer die vorige maand een stuk publiceerde dat bol stond van de onwaarheden die achteraf gezien bijdroegen aan het misleiden van talloze NRPR’s over de stand van zaken in Rusland. Pepe Escobar’s artikel van 12 mei voor de Strategic Culture Foundation getiteld “Cries and Whispers Along the Russian Watchtowers”, dat viraal ging nadat het was herpubliceerd door ZeroHedge, speculeerde roekeloos over de loyaliteit van vooraanstaande Russische functionarissen.
Hij verdeelde ze in drie categorieën: “de Overwinningspartij; de ‘Vredespartij’ – die door de Overwinningspartij zou worden omschreven als overgevers; en de Neutrale/onbesliste”, waarbij de als tweede genoemde ‘Vredespartij’ ongunstig werd geframed vanwege de insinuatie dat deze wil dat Rusland zich ‘overgeeft’ aan het Westen. Het is nu duidelijk, zoals een aantal paragrafen hierboven al werd betoogd, dat president Poetin, Lavrov en vele andere topambtenaren in deze verachtelijke categorie kunnen worden opgenomen met alles wat Escobar onheilspellend impliceerde dat het met zich meebracht.
Destijds was zijn categorisering van de Russische elite al uiterst schandalig nadat hij het patriottisme van FSB-directeur Bortnikov ongegrond in twijfel trok door hem in de categorie “neutraal/onbeslist” te plaatsen en vervolgens de hoogste binnenlandse veiligheidsfunctionaris van Rusland beschreef als een “speciaal geschilpunt”. Dit diende om de man die verantwoordelijk is voor de veiligheid van meer dan 145 miljoen mensen in diskrediet te brengen door te impliceren dat hij “Vrede” zou kunnen steunen, waarvan Escobar al schreef dat het geassocieerd wordt met “overgave” aan de vijanden van Rusland.
De Soft Power-gevolgen van roekeloze speculatie
Veel NRPR’s in het AMC kijken naar deze beïnvloeder voor advies over Rusland, vooral nadat hij tijdens zijn laatste twee reizen door de Russische elite werd toegejuicht, waardoor ze dachten dat hij de zogenaamde “stem van Russische insiders” is. Escobar versterkte deze valse indruk door in andere artikelen en berichten op sociale media te verwijzen naar zijn vermeende “bronnen”. Als gevolg daarvan beschouwden veel goedbedoelde maar naïeve mensen zijn speculaties over Russische functionarissen ten onrechte als feiten, waaronder die over Bortnikov.
Als de couppoging van Prigozhin er niet was geweest, zouden de woorden van Escobar niet zijn ontmaskerd als zijnde slechts zijn persoonlijke mening, maar zouden ze door velen zijn blijven worden gezien als een weergave van de standpunten van “Russische insiders”, nadat ze hem als hun “stem” waren gaan beschouwen, waarvan hij ten onrechte de indruk had opgebouwd. De beschuldiging van de FSB dat de Wagner-chef Rusland een mes in de rug heeft gestoken en de daaropvolgende beschrijving door president Poetin van zijn acties als verraad, bewijzen dat Bortnikov en de Russische leider aan dezelfde kant staan.
Zoals we nu kunnen zien, was Escobar’s plaatsing van de FSB-directeur in de categorie “neutraal/onbeslist”, die volgens hem neerkwam op een “overgave” aan de vijanden van Rusland, en zijn beschrijving van Bortnikovs patriottisme als een “speciaal geschilpunt” niet verder van de waarheid verwijderd. Het in diskrediet brengen van de hoogste binnenlandse veiligheidsfunctionaris van Rusland door deze AMC-beïnvloeder heeft uiteindelijk talloze NRPR’s misleid tijdens het meest gevoelige moment in de binnenlandse politieke geschiedenis van Rusland sinds de Grondwetscrisis van 1993.
Slotopmerkingen
Zonder een formeel mea culpa dat deze uiterst gevoelige kwestie ondubbelzinnig rechtzet en de volledige verantwoordelijkheid neemt voor de gevolgen van zijn roekeloze speculaties, zou het niet verbazen als Escobar niet meer welkom is in Rusland als alles weer tot rust is gekomen. Wat zijn bedoelingen ook mogen zijn geweest bij het schrijven van wat hij heeft gedaan, die vermoedelijk “onschuldig” waren tenzij het tegendeel is bewezen, hij heeft enorme schade toegebracht aan de objectieve nationale belangen van Rusland en moet zich dus uitgebreid verontschuldigen.
Mensen als president Poetin, Lavrov en andere leidinggevende functionarissen die geïnteresseerd zijn in een politieke oplossing van de NAVO-Russische proxyoorlog als de veiligheidsbelangen van hun land zijn gewaarborgd, hadden nooit geassocieerd mogen worden met een “overgave aan het Westen”. Escobars valse framing van deze beleidsoptie vergiftigde deze optie in de hoofden van velen en gaf indirect geloofwaardigheid aan de verraderlijke couppoging van Prigozhin die gedeeltelijk werd gelanceerd op basis van zijn verzet tegen dit pragmatische scenario.
Wat de Wagner-chef deed is onaanvaardbaar, net als Escobars verdraaiing van de perceptie van de NRPR’s over het patriottisme van degenen die een politieke oplossing voor deze proxyoorlog zoeken in plaats van verdere escalatie. Niemand in het AMC moet zich door hen laten misleiden om de couppoging van Prigozhin te steunen. De Russische staat is verenigd en alle pogingen om hem te verdelen, of dat nu met geweld is of door roekeloze speculatie, zullen mislukken. Prigozhin’s lot is bezegeld, maar Escobar’s reputatie kan nog worden gered als hij tot inkeer komt en excuses aanbiedt.